องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 433

จากนั้นเริ่มเลือกม้าตัวที่สาม

หลี่จุ่นรีบพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ว่า “ท่านกุนซือไม่ต้องการให้ข้าผู้แซ่หลี่ช่วยเลือกม้าตัวที่สามจริงหรือ แม่ทัพจางสามารถเป็นสักขีพยานได้ว่าข้าผู้แซ่หลี่ก็ดูม้าเก่งไม่แพ้ท่านกุนซือเลย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จางฟ่างก็มีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย เขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเงยหน้าชมวิวทิวทัศน์

“ไม่ต้องขอรับ ขอบใจในความกรุณาของท่านอ๋องยิ่งนัก เพียงแต่ข้าน้อยเคยชินกับการเลือกด้วยตนเอง” หลินชิงรีบปฏิเสธทันควัน

ล้อเล่นอันใดกัน

ให้เจ้าช่วยเลือกงั้นหรือ

เช่นนั้นวันนี้ข้าก็แพ้แน่นอนล่ะสิ

ทว่า ตอนนี้ม้าชั้นดีของเขาเก่งกว่าม้าชั้นดีของหลี่จุ่น ม้าชั้นกลางก็ไม่ด้อยกว่า และม้าชั้นแย่ตัวที่สามนี้ก็ต้องดีกว่าม้าของ

หลี่จุ่นแน่นอน

หลินชิงเริ่มเลือกโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

เขาใช้เวลาตัดสินใจเลือกไม่นานนัก ก่อนหน้านี้เขาได้ดูม้าพวกนี้มาพอสมควรแล้ว ตอนนี้ก็แค่เลือกตัวที่ดีที่สุดเท่านั้น

เขาได้เลือกม้าที่ดีที่สุดในบรรดาม้าที่เหลืออยู่ ม้าตัวอื่นๆ ที่เหลืออยู่ไม่สามารถเทียบได้เลย

กระนั้น ในลำดับต่อไป ไม่ว่าหลี่จุ่นจะเลือกม้าแบบไหนก็ไม่มีความหมายอันใดแล้ว

หลินชิงแทบจะเห็นตอนจบของการแข่งม้าครั้งนี้แล้ว

เขาอาจจะแพ้หนึ่งรอบ แต่ต้องชนะสองรอบอย่างแน่นอน

หลังจากชนะสองในสามรอบแล้ว เขาก็จะเป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน

หลินชิงอารมณ์ดีมากทันที มองหลี่จุ่นพลางพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ว่า “เชิญท่านอ๋องเลือกม้าตัวสุดท้ายเถอะขอรับ”

หลี่จุ่นพยักหน้า อาหยวนที่อยู่ข้างๆ กำลังจะเลือก แต่หลี่จุ่นกลับสุ่มชี้ไปที่ม้าตัวหนึ่งพร้อมกับให้คนจูงม้าออกมา

อาหยวนตกตะลึงในทันที

และรู้สึกไม่เข้าใจการกระทำของหลี่จุ่น

แต่เมื่อหลินชิงเห็นภาพนี้กลับแอบหัวเราะร่าเริงในใจ ช่างดีมากจริงๆ หลี่จุ่นเลือกม้าได้แย่มากจริงๆ

หรือว่าหลี่จุ่นยอมแพ้แล้ว

แต่คิดๆ ดูก็น่าจะเป็นเช่นนั้น ม้าที่ดีที่สุดล้วนอยู่ในมือของเขาแล้ว หลี่จุ่นจะเอาชนะเขาได้อย่างไร

หากเขาเป็นหลี่จุ่นก็จะทำเช่นนั้น อย่างไรเสีย ไม่ว่าจะเลือกอย่างไรก็ไม่มีทางดีไปกว่าม้าที่อยู่ในมือของเขาได้ ไม่สู้สุ่มเลือกไปพลางๆ พอแสดงว่าตัวเองสุขสงบ

“การแข่งขันใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว ระหว่างท่านอ๋องและท่านกุนซือใครจะเป็นผู้ชนะกันแน่นะ”

“ข้าเดาว่าท่านอ๋องต้องสู้ท่านกุนซือไม่ได้แน่ เมื่อครู่พวกเจ้าไม่ได้ยินหรือว่าม้าดีล้วนอยู่ในมือของท่านกุนซือหมดแล้ว”

ท่านกุนซือเลือกม้าที่ดีที่สุดได้สำเร็จ การเอาชนะหลี่จุ่นได้นั้นเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว

เหลือก็แค่รอดูภาพลักษณ์ของหลี่จุ่นในใจของเหล่าทหารยิ่งแย่ลงไปอีก

“ท่านอ๋อง ในเมื่อเลือกเสร็จแล้ว เช่นนั้นก็เชิญชมการแข่งบนอัฒจันทร์เถิดขอรับ” หลินชิงมีสีหน้ายิ้มแย้มเพราะคิดว่าตนชนะแน่ๆ

และความจริงก็เป็นเช่นนั้น

หลินชิงชนะอย่างแน่นอนจริงๆ

อย่างน้อยก็ในตอนนี้ เพราะหลี่จุ่นยังไม่มีวิธีแก้ไขสถานการณ์ ทำได้เพียงภาวนาขอให้สามารถใช้วิธีแข่งม้าของเถียนจี้เพื่อเอาชนะการแข่งขันได้ แต่ในมือเขามีเพียงม้าสองตัวเท่านั้นที่สามารถใช้แข่งขันได้ ส่วนตัวที่สามนั้นก็แค่เลือกมาเพื่อให้ครบจำนวน

ไม่มีประโยชน์อันใดเลย

อาหยวนแสดงสีหน้ากังวล

นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลี่จุ่นจึงต้องสุ่มเลือกม้าตัวสุดท้ายด้วย หากให้นางเลือกจะต้องดีกว่าม้าที่เขาสุ่มเลือกแน่นอน

และยังมีโอกาสชนะเล็กน้อย...

หลังจากฝูงชนเดินขึ้นไปบนอัฒจันทร์ จางฟ่างก็ออกคำสั่งให้จัดการเส้นทางสำหรับแข่งม้า โดยใช้สนามฝึกเป็นสนามแข่งม้า สนามแข่งเป็นแบบเส้นตรง มีเหล่าทหารยืนเรียงรายสองข้างสนาม ต่างก็เฝ้าดูการแข่งม้าครั้งนี้อย่างใจจดใจจ่อ

ฉากนี้ดูยิ่งใหญ่อลังการมาก