องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 438

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น จางฟ่างและหลิวเซิ่งก็ตกใจทันที

ท่านอ๋องผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วหรือ

ให้ม้าตัวเดิมวิ่งสามรอบ?

รอบที่สองยังพอรักษาขีดจำกัดสูงสุดของมันได้ แต่รอบที่สามจะทำได้หรือ

นี่ไม่ใช่กำลังล้อเล่นหรือ

อาหยวนก็ตกใจเล็กน้อยเช่นกัน คิดไม่ถึงว่าหลี่จุ่นคิดจะให้ม้าตัวเดิมวิ่งรอบที่สาม

ไม่ใช่สิ

เขา เขาคงไม่ได้คิดจะทำเช่นนี้จริงๆ หรอกนะ

จริงดังคาด หลินชิงถามด้วยความประหลาดใจว่า “ท่านอ๋อง... ได้จัดเตรียมไว้แล้ว?”

หลี่จุ่นพยักหน้ายอมรับ แล้วพูดว่า “ถูกแล้ว ท่านกุนซือช่างมีสติปัญญาลึกล้ำดั่งเทพ ข้าผู้แซ่หลี่ไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าท่านกุนซือจะจัดเรียงม้าอย่างไร ข้าผู้แซ่หลี่ไม่กล้าเสี่ยงจึงต้องใช้วิธีที่แน่นอนที่สุดคือให้ม้าตัวเดียววิ่งสามรอบ”

หลินชิงรีบพูดว่า “ท่านอ๋อง นี่เป็นไปไม่ได้ รอบที่สาม เป็นไปไม่ได้ที่มันจะยังคงสภาพเดิมไว้ได้ ถึงแม้จะเป็นม้าศึก มัน มันก็...”

ในขณะที่กำลังพูดอยู่ หลินชิงก็หยุดชะงัก ไม่สามารถพูดต่อไปได้

เพราะนี่เป็นม้าศึก

มีแรงกำลังเหลือล้น

แม้ว่ารอบที่สามจะไม่สามารถคงสภาพที่ดีที่สุดได้ แต่ม้าตัวที่สามที่เขาเลือก เดิมทีก็สู้ม้าตัวนี้ไม่ได้อยู่แล้ว...

เมื่อหลี่จุ่นเห็นปฏิกิริยาของหลินชิงก็หัวเราะทันที แล้วพูดว่า “ท่านกุนซือ ข้าผู้แซ่หลี่พนันว่ารอบนี้มันยังคงวิ่งชนะเหมือนเดิม”

“นี่...” หลินชิงหน้าซีดเผือด

ส่วนจางฟ่างก็กัดฟันกรอด

คิดไม่ถึงเลยว่าหลี่จุ่นจะให้ม้าตัวเดียววิ่งสามรอบจริงๆ นี่...

เขาคิดอันใดอยู่

ไม่กลัวว่ารอบสามม้าจะเหนื่อยหรือ

ทว่า พวกเขาในฐานะแม่ทัพต่างก็รู้ถึงความอดทนของม้าศึกเป็นอย่างดี ม้าศึกตัวหนึ่งสามารถวิ่งในลู่วิ่งเช่นนี้อย่างต่อเนื่องได้ไกลสามสี่ลี้ก็ไม่มีปัญหา

ผิดแผน...

เหตุใดพวกเขาถึงคิดไม่ได้ว่าให้ม้าตัวเดียววิ่งสามรอบนะ

สมควรตายเสียจริง เป็นเพราะไม่เคยมีกรณีเช่นนี้มาก่อน กระนั้นจึงคิดไม่ถึง

ไม่ต้องพูดแล้ว อย่างไรรอบสามต้องแพ้แน่นอนอยู่แล้ว...

พวกหลินชิงรู้สึกเหมือนไว้อาลัยไปชั่วขณะหนึ่ง

พวกเขาต้องการให้หลี่จุ่นอับอายขายหน้าต่อหน้าเหล่าทหารทั้งหลาย ไม่ได้คิดที่จะให้เขาแสดงฝีมือ

แต่การแข่งม้าครั้งนี้อาจจะทำให้เขาได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่

สมควรตายเสียจริง

ในเวลานี้

คนดูแลม้ากลับมาแล้วและม้าของหลินชิงก็ถูกเปลี่ยน แต่ม้าของหลี่จุ่นยังคงยืนอยู่ในสนามเช่นเดิม ซึ่งทำให้ทุกคนตกใจในทันใด

“คง คง คงไม่ได้คิดจะให้มันวิ่งอีกรอบใช่หรือไม่”

“เป็น เป็นไปได้อย่างไร”

“ท่านอ๋องเป็นบ้าไปแล้วหรือ...”

“ให้ม้าตัวเดิมวิ่งสามรอบ มันไม่เคยมีมาก่อนนะ แม้แต่สองรอบก็ไม่เคยมีมาก่อน”

“ไม่มีการแข่งม้าเช่นนี้...”

ในช่วงเวลาหนึ่ง ม้าที่มีเครื่องหมายสีขาวก็เร่งความเร็วอย่างกะทันหัน จากนั้นแซงม้าที่มีเครื่องหมายสีดำในทันทีทันใด

เฮ้ย!

ทันใดนั้น ในสนามก็มีเสียงอุทานด้วยความตกใจดังขึ้นทันที ทุกคนต่างส่งเสียงออกมาอย่างอดไม่ได้ แม้แต่หลิวเซิ่งที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์ก็อดไม่ได้ที่จะสบถด่า “แม่มึงเอ้ย” ออกมา

แม่งแพ้อีกแล้ว

ส่วนหลินชิงก็กำหมัดแน่น แต่อาหยวนกลับยิ้มจนแก้มปริ

ผ่านไปชั่วพริบตา ม้าที่มีเครื่องหมายสีขาวก็วิ่งเข้าเส้นชัยโดยทิ้งระยะห่างหนึ่งจั้งอีกครั้ง

หลี่จุ่นชนะอีกแล้ว

การแข่งม้าในครั้งนี้ หลี่จุ่นเป็นผู้ชนะ

“เยี่ยม”

“ชนะแล้ว”

“ท่านอ๋องชนะแล้ว”

“แม่เจ้าโว้ย ชนะแล้ว”

ทันใดนั้น ฝูงชนที่เงียบสงบก็ระเบิดเสียงโห่ร้องที่อัดอั้นมานานออกมาทันที

“เห็นหรือยัง ข้าบอกแล้ว ท่านอ๋องไม่ใช่คนไม่เอาถ่าน เขาชนะท่านกุนซือแล้ว เขาชนะท่านกุนซือแล้ว”

“ใช่แล้ว ท่านกุนซือไม่เคยแพ้การแข่งม้ามาก่อน แต่วันนี้เขาแพ้แล้ว ท่านอ๋องเป็นผู้ชนะ”

“พวกเอ็งเห็นหรือไม่ ท่านอ๋องของข้าไม่ใช่คนไม่เอาถ่าน พวกเอ็งยังไม่เชื่อข้า ทีนี้เห็นแล้วหรือยัง”

“ท่านอ๋องไม่ใช่คนไม่เอาถ่าน”

“เอาถ่านนะ”