องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 471

แม่น้ำต้าเฉินส่วนบน

ทัพใหญ่ของแคว้นเยียนข้ามแม่น้ำสำเร็จและถึงชายแดนแคว้นเฟิงเฉวี่ยนแล้ว

แต่เนื่องจากตกลงกับแคว้นเฟิงเฉวี่ยนแล้ว จึงไม่เข้าอาณาเขตของอีกฝ่าย

ทางแคว้นเฟิงเฉวี่ยนคล้ายว่ากังวล จึงวางทัพใหญ่สามหมื่นนายประจำอยู่ด่านชายแดน

ด้วยเหตุนี้ ปัจจุบันความจริงเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนมีทหารประจำการอยู่ไม่ถึงสี่ห้าหมื่นนายเท่านั้น บัดนี้หลี่จุ่นจะบุกโจมตีแล้ว มันง่ายมากเลย!

หลังจากซือหม่าชิงซานแม่ทัพแคว้นเยียนนำทัพข้ามแม่น้ำแล้วก็ปักหลักอยู่ที่ริมแม่น้ำ

ขอเพียงรอให้แคว้นเฟิงเฉวี่ยนได้แคว้นหลาง ก็สามารถรวมตัวกันล้อมราชวงศ์อู่ได้แล้ว!

ถ้าควบคุมได้ดี ไม่แน่ว่ายังจะโจมตีโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันระวังตัวได้อีก

แต่อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนกล่าวไว้ ราชวงศ์อู่มีผู้มีความสามารถไม่ขาด โดยเฉพาะอัครเสนาบดีราชวงศ์อู่จี้จงชิงผู้เลื่องชื่อลือชา วางแผนกลยุทธ์ล้ำเลิศในใต้หล้า

ด้วยเหตุนี้คงปิดอีกฝ่ายไม่ได้แน่ ต้องรู้แผนการของพวกเขาแน่

แต่จะรู้ก็ดี ไม่รู้ก็ช่าง ซือหม่าชิงซานไม่ยี่หระ

ขอเพียงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนยึดแคว้นหลางได้ เช่นนั้นราชวงศ์อู่ก็จะเป็นแค่ลูกไก่ในกำมือ

ถึงตอนนั้นทุกแคว้นล้อมโจมตี ครั้นฤดูร้อนมาถึง ไม่แน่ว่าราชวงศ์อู่จะล่มสลายไปแล้ว

และชื่อเสียงของเขาซือหม่าชิงซาน จะสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วปฐพี!

และตอนนั้น คนทั้งโลกจะได้รู้ว่าชาวเยียนไม่เพียงแต่มีซือหม่าหยวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนที่มีไหวพริบและวางแผนเก่งที่สุด แต่ยังมีแม่ทัพใหญ่ซือหม่าชิงซานด้วย!

จะว่าไปซือหม่าหยวนยังเป็นหลานห่าง ๆ ของเขาอีก

“ท่านแม่ทัพ!”

ซือหม่าชิงซานอยู่ในกระโจม มีทหารคนหนึ่งเข้ามารายงาน “ทางแคว้นเฟิงเฉวี่ยนส่งข่าวมาขอรับ วันมะรืนต้องตีแคว้นหลางแตกแน่ อีกฝ่ายต้องการให้เราเตรียมกำลังบุกชายแดนราชวงศ์อู่ให้พร้อมตลอดเวลาขอรับ”

ซือหม่าชิงซานอายุห้าสิบปี รูปร่างกำยำ ใบหน้าผ่านประสบการณ์โชกโชน เวลานี้กำลังตั้งใจอย่างยิ่ง

เขาสั่งให้คนกางแผนที่ จากนั้นก็วิเคราะห์ พยักหน้าก่อนจะเอ่ย

“ถึงเวลา โจวชิงแม่ทัพแคว้นฉู่น่าจะบุกทางตะวันตกพร้อมกับฮูเถี่ยถู ส่วนข้าซือหม่าชิงซานจะบุกทางชายแดนเหนือ ทางตงเป่ย แคว้นจ้าวจางเฟิงลู่จะข้ามแม่น้ำแล้วสกัดเจิ้นเป่ยอ๋อง...เช่นนั้น ทางตะวันตกและชายแดนทางเหนือของราชวงศ์อู่จะถูกโดดเดี่ยว และราชวงศ์อู่จะถูกตีแตกได้!”

พอวิเคราะห์อย่างนี้ ซือหม่าชิงซานโบกมือใหญ่ หัวเราะเอ่ย

“บอกแคว้นอื่น ๆ ชายแดนทางเหนือของราชวงศ์อู่กองทัพพิทักษ์อุดรมีกำลังอยู่แค่แสนคน ก็แค่หญ้ากอหนึ่ง ขวางทัพใหญ่ของข้าซือหม่าชิงซานไม่ได้หรอก รอให้แคว้นเฟิงเฉวี่ยนกับแคว้นฉู่ตีชายแดนตะวันตกของราชวงศ์อู่แตกแล้ว ก็คือวันที่ข้าซือหม่าชิงซานตีชายแดนทางเหนือของราชวงศ์อู่!”

“ขอรับ ท่านแม่ทัพ!”

กุนซือผู้โพกผ้าที่ศีรษะเอ่ยเรียบ

เจิ้นเป่ยอ๋องพยักหน้าอย่างไม่แสดงท่าที เอ่ย “ทัพจ้าวน่าจะใกล้ข้ามแม่น้ำแล้ว”

กุนซือยกยิ้มตรงมุมปากน้อย ๆ ราวกับกำลังตั้งตารอคอย เอ่ย

“ชื่อเสียงของจางลู่เฟิงมีแนวโน้มว่าจะตามโจวชิง ท่านจอมทัพ มิเช่นนั้นครานี้ก็ให้เขาได้ลิ้มลองความเก่งกาจของกองทัพพิทักษ์อุดรสักหน่อยเถิด”

เจิ้นเป่ยอ๋องพยักหน้า ตอบ “ข้าก็กำลังคิดเช่นนี้อยู่เหมือนกัน!”

กุนซือยิ้ม จากนั้นจึงกล่าวอีกว่า

“เมื่อครู่ได้รับข่าวจากพิราบสื่อสาร ซือหม่าชิงซานข้ามแม่น้ำสำเร็จแล้ว กำลังรอโอกาสอยู่ทางเหนือ ส่วนโจวชิงทางตะวันตก ทีแรกคิดจะโจมตีด่านเฟิงเป่ย แต่จ้าวจิ่งจ้งกับกองทัพแสนนายที่เดินทางไปยังด่านเฟิงเป่ย ทำให้โจวชิงล้มเลิกความคิดไปเสีย...

“เห็นว่าได้รับคำสั่งลับจากอัครเสนาบดีจี้ ถึงได้ให้ทัพใหญ่ไปทางตะวันตกหลอกโจวชิง ให้เขาไม่สามารถขึ้นเหนือได้ทันที เวลานี้โจวชิงไม่ได้หุนหันพลันแล่นอีก ดูสถานการณ์อยู่ที่เดิมตลอด ต้องพูดเลย อัครเสนาบดีจี้ช่างวางกลยุทธ์ได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ”

เจิ้นเป่ยอ๋องพยักหน้าเอ่ย

“จี้จงชิงเป็นคนวางแผนเก่งที่สุดในราชวงศ์อู่เรา สมชื่อยอดอัครมหาเสนาบดี แต่ไม่รู้ว่าแคว้นหลางแพ้ครั้งนี้ เขาจะรักษาชายแดนทางเหนือด้วยกำลังพลแสนนายให้ได้นานกว่าหนึ่งเดือนได้ยังไง”

แม่น้ำต้าเฉินน้ำไม่ขึ้นหนึ่งวัน เขาหลี่ทงก็จะเฝ้าด่านเหิงกู่อยู่ที่นั่นเหมือนเดิม!