องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 473

แม่ทัพที่ประจำการอยู่ด่านเฮยเฟิงเป็นชายรูปร่างกำยำและหยาบกระด้างอย่างยิ่ง!

ขณะที่ได้ยินข่าวการตีประชิดของทัพราชวงศ์อู่ เขากำลังสนุกอยู่กับนางคณิกาในกองทัพ!

พอได้ข่าวก็ตกใจขาอ่อน ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาแล้วไปนำทัพเฝ้าด่านทันที!

ทีแรกยังนึกว่าพอมีเวลา แต่คิดไม่ถึงว่ากองทัพของราชวงศ์อู่จะเดินทัพเร็วปานนี้ พริบตาเดียวก็บุกมาถึงกำแพงด่านแล้ว!

แม่ทัพผู้ที่มีท่วงทำนองห้าวหาญอยู่ในแดนเหนือมาแต่ไหนแต่ไร ชั่วขณะเกือบตกใจขวัญหนีดีฝ่อ

ทำไมโลกนี้ถึงมีทัพที่รี้พลเร็วอย่างนี้นะ

จากเทือกเขาเฮยสงถึงด่านเฮยเฟิง ระยะทางประมาณสิบลี้ ทัพใหญ่เร็วที่สุดต้องสองเค่อ แต่ทัพนี้เฉกเช่นทัพที่ลงมาจากสวรรค์ จู่ ๆ ก็ปรากฏอยู่ตรงกำแพงด่านแล้ว!

ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ นึกภาพไม่ออกโดยแท้

ดังนั้นแม่ทัพผู้หยาบกระด้างและเกือบตกใจขวัญหนีดีฝ่อท่านนี้จึงออกคำสั่งทันที

“เฝ้าเมืองให้ดี!”

“รักษาด่านเฮยเฟิงเอาไว้ให้ได้!”

“จุดควันหมาป่าส่งข่าวถึงเมืองหลวงเดี๋ยวนี้!”

“กองทัพใหญ่เรือนหมื่นของราชวงศ์อู่มาบุกโจมตี แจ้งเมืองหลวง!!!”

“...”

ทัพใหญ่นี้ราวกับลงมาจากสวรรค์ ปรากฏตัวอยู่ที่เทือกเขาเฮยสงกะทันหัน ก่อนหน้านี้ หน่วยลาดตระเวนและสายสืบของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนไม่ส่งข่าวมาเลยสักนิด

นี่ทำให้พวกเขาไม่ทันป้องกัน!

แม่ทัพหยาบกระด้างผู้นี้ถูกเหงื่อกาฬชุ่มโชกครึ่งตัวแล้ว พอเห็นทัพใหญ่แน่นขนัดนอกเมือง ก็แทบจะสติแตก!

ทำไมทัพใหญ่จำนวนมหาศาลเช่นนี้ถึงมาโผล่ที่นี่แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยอย่างนี้ได้นะ

ไม่อยากจะเชื่อเลย!

จากเมืองเฟิงหั่วถึงที่นี่ แต่ให้เดินหน้าเต็มกำลังอย่างน้อยก็ต้องหนึ่งวันหนึ่งคืน เป็นไปไม่ได้ที่จะปิดการตรวจจับของหน่วยลาดตระเวนได้!

แต่ทัพใหญ่นี้ราวกับลงมาจากสวรรค์ ก่อนหน้านี้ไม่มีข่าวหรือลางบอกเหตุอะไรเลย มันน่าเหลือเชื่อ!

จินตนาการไม่ออก!

จู่ ๆ กลางฟ้าก็มีดอกไม้ประหลาดงดงามแบบที่เป็นไปไม่ได้สีเขียวสองสายปรากฏ

ในช่วงเวลาคับขันถึงขีดสุด ดอกไม้ประหลาดสองดอกนี้กลับทำให้คนสงบใจได้ทันทีอย่างน่าอัศจรรย์

สวยจัง...นี่มันอะไรน่ะ

ทว่า...

แทบจะเป็นนาทีต่อมา

“บุก!”

“บุก!”

“บุก!”

“ยึดเมืองมาให้ข้าในครึ่งชั่วยาม!”

“...”

บ้าไปเลย ๆ บ้าไปหมดแล้วจริง ๆ...

เวลานี้ เขารู้ ไม่ว่าแม่ทัพคนใหม่ของราชวงศ์อู่ท่านนี้จะบ้าหรือไม่ แต่ตัวเขาจะตายอยู่แล้ว...

แม่ทัพแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่สุขสบายอิสระในปกติท่านนี้ เป็นถึงแม่ทัพด่าน พอเห็นทัพใหญ่ที่แน่นขนัดอยู่นอกเมืองแล้วก็พูดอย่างไร้เรี่ยวแรง

“จบกัน จบหมดแล้ว...”

การต่อสู้ดำเนินไปถึงครึ่งชั่วยามให้หลัง เสียงฆ่าฟันเบาลงทุกทีดังคาด

หลี่จุ่นยืนอยู่นอกกระโจม มองดวงตะวันกลางนภาฉายแสงสีทองสดใสสุดท้าย ก่อนจะลับขอบฟ้าไป

“รายงานท่านจอมทัพ พวกเรายึดด่านเฮยเฟิงได้แล้วขอรับ! เชิญท่านจอมทัพเข้าด่านขอรับ”

ทหารถ่ายทอดคำสั่งรายงานอยู่หน้าม้า

ขณะที่เสิ่นเลี่ยมองจนใจลอยออกไป หลี่จุ่นพยักหน้า

จากนั้นก็พลิกตัวขึ้นหลังม้า สีหน้าเคร่งขรึม ตะเบ็งเสียงออกคำสั่ง

“ถ่ายทอดคำสั่งทัพใหญ่ ตามข้าเข้าด่าน!”

“จอมทัพมีคำสั่ง ทหารทั้งหมดเข้าด่าน!”

“จอมทัพมีคำสั่ง ทหารทั้งหมดเข้าด่าน!”

“เข้าด้าน!!!”

“...”