องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 479

เสิ่นคั่วเห็นหลี่เจิ้งกังวลตลอดเวลาจึงเอ่ยขึ้นทันทีว่า

“ฝ่าบาท ยังไม่ต้องพูดถึงว่าจิ่งอ๋องทำเช่นนี้ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร แต่ปัจจุบันสถานการณ์ลำบากได้คลี่คลายแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

หลี่เจิ้งมองเสิ่นคั่วฉับพลัน “ความหมายของไท่ฟู่คือ...”

เสิ่นคั่ววิเคราะห์ทันที

“ฝ่าบาท ทรงลองคิดดูนะพ่ะย่ะค่ะ จิ่งอ๋องนำทัพโจมตีเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยน เช่นนั้นถ้าฮูเถี่ยถูแม่ทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนไม่อาจยึดเมืองหลวงแคว้นหลางได้โดยเร็ว จะต้องนำกำลังพลขึ้นเหนือทันที กลับไปยังเมืองหลวง เช่นนั้นแคว้นหลางย่อมรอด! จิ่งอ๋องทำเช่นนี้ ความจริงยอดเยี่ยมมากพ่ะย่ะค่ะ แก้สถานการณ์ราชวงศ์อู่เราได้ในคราเดียว!”

หลี่เจิ้งอึ้ง จากนั้นก็ประหลาดใจเล็กน้อย เอ่ย

“ยอดเยี่ยมจริง ๆ นั่นแหละ เยี่ยมมาก...เพียงแต่...เฮ้อ หวังว่าเจ้าลูกบัดซบนั่นจะวางแผนรองรับสถานการณ์ที่ไม่มีกำลังคุ้มกันเมืองเอาไว้นะ!”

เสิ่นคั่วตอบ “ฝ่าบาทวางพระทัยเถิดพ่ะย่ะค่ะ อัครเสนาบดีจี้ก็อยู่ทางเหนือด้วย คาดว่าพวกเขาสองคนต้องวางแผนรับมือแล้วแน่”

ด่านเหิงกู่

ทัพใหญ่ของแคว้นจ้าวเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว คล้ายคิดจะข้ามแม่น้ำ

เจิ้นเป่ยอ๋องถึงริมแม่น้ำแค่เช้าตรู่ ตรวจสอบสถานที่ด้วยตัวเอง ควบคุมอยู่ในกองทัพ

ทัพใหญ่ปานเผชิญศัตรูนานแล้ว มือธนูเรียงรายอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเต็มไปหมด

“ท่านจอมทัพ!”

ตอนนี้เอง กุนซือผู้โพกผ้าที่ศีรษะและดูสุภาพประมาณหนึ่งวิ่งมาด้วยสีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย ก่อนจะรายงานว่า

“ท่านจอมทัพ มีข่าวส่งมาขอรับ เมื่อวานจี้จงชิงนำทัพแปดหมื่นขึ้นเหนือจะยึดเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนโดยตรงขอรับ!”

“อะไรนะ!”

เจิ้นเป่ยอ๋องหลี่ทงเป็นคนนิ่งมาตลอด แต่ยามนี้กลับโพล่งปากออกมาทันใด “ยึด ยึดเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนเลยหรือ”

นี่ นี่มัน...เหนือความคาดหมายจริง ๆ!

ทำศึกแบบนี้ได้ด้วยหรือ!

เจิ้นเป่ยอ๋องตกตะลึง!

แต่ก็พลันคิดได้ทันที ถามเสียงหนัก “เช่นนั้นชายแดนเหนือก็เหลือทหารแค่สามหมื่นเองสิ”

กุนซือพยักหน้า สีหน้าซับซ้อนเล็กน้อยเอ่ย

“อัครเสนาบดีจี้นำพลเหนือความคาดหมายจริง ๆ น่ากลัวว่าไทเฮาแคว้นเฟิงเฉวี่ยนคงเตรียมการไม่ทัน เพียงแต่ ยามนี้ชายแดนทางเหนือมีทหารรักษาการณ์อยู่แค่สามหมื่นนาย หากซือหม่าชิงอวิ๋นนั่นลงใต้จริง นั่นจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

เจิ้นเป่ยอ๋องนิ่งครู่หนึ่ง

จี้จงชิงเป็นผู้บุกเบิก สะเทือนเลือนลั่นทั่วแผ่นดิน!

“สมกับที่เป็นจี้จงชิง ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์นัก!”

โจวชิงอดชื่นชมไม่ได้

แต่ยามนี้ จี้จงชิงผู้น่าสงสารกลับไม่รู้เลยว่าเขาได้แบกรับบาปของหลี่จุ่นไว้แล้ว ถูกคู่ต่อสู้ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายยกเขาขึ้นสูงในระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน...

จี้จงชิงร้ายนัก!

หากชาตินี้เอาชนะจี้เจ้าเล่ห์ไม่ได้ ก็เสียชื่อแม่ทัพผู้โด่งดังแล้ว!

ส่วนจี้จงชิงในยามนี้ กำลังนำทัพเฟิงอวี่อยู่ กำลังโห่ร้องข่มขวัญเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยน เมื่อคืนหลินชิงตะโกนทั้งคืน ตอนนี้ถึงตาเขาแล้ว

ขณะเดียวกัน!

ในเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยน

เสียงตื่นตระหนกและแหลมเล็กดังก้องไปทั่ววังหลวง

“รายงาน...”

“แย่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ทัพใหญ่ของราชวงศ์อู่บุกโจมตีอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”