องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 481

นอกเมือง

หลี่จุ่นสวมชุดเกราะ เหน็บดาบที่เอว และยืนอยู่ด้านหลังกองทัพ!

โดยมีหลินชิงและจี้จงชิงยืนอยู่ด้านซ้ายและขวา

กองทัพกำลังโจมตีล้อมเมืองทั้งสามด้าน!

เป็นฉากที่ยิ่งใหญ่สง่างาม!

อย่างไรก็ตามจี้จงชิงและหลินชิงต่างก็ดูสับสน

จากข้อมูลการสอดแนม กองทัพทหารสามหมื่นนายของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่ประจำการอยู่ที่เทือกเขาชิงเฟิงกำลังออกเดินทางแล้ว ไม่มีทางที่พวกเขาจะยึดเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนได้!

รู้อย่างนี้แล้วทำไมถึงยังสู้อยู่

จี้จงชิงอดไม่ได้และถามขึ้นมาในที่สุด

หลี่จุ่นเยาะเย้ยทันทีและกล่าว “ถ้าข้าไม่โจมตีจริง ๆ หนึ่งระลอก อีกฝ่ายจะไม่คิดว่าเราก็แค่ท้าทายอย่างนั้นหรือ”

จี้จงชิงและหลินชิงพูดไม่ออก

พวกเขารู้สึกว่าจอมทัพคนใหม่นี้ไม่ชอบทำอะไรตามปกติทั่วไป และมักสร้างความไม่เข้าใจให้กับผู้อื่น

หลี่จุ่นเหลือบมองพวกเขา แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไร

เหตุผลที่เขาเข้าโจมตีไปหนึ่งครั้งก่อนถอยทัพ ก็เพื่อต้องการจะบอกอีกฝ่ายว่าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เล่น ๆ แต่พวกเขาสามารถสู้ได้จริง ๆ!

ต้องแสดงเจตนาออกมาอย่างชัดเจนเพื่อให้อีกฝ่ายรู้

ด้วยวิธีนี้ อีกฝ่ายจะกระตุ้นให้ฮูเถี่ยถูไปทางใต้เรื่อย ๆ ให้เขารีบนำทหารกลับขึ้นเหนือเพื่อป้องกันเมืองหลวง!

มิฉะนั้น ฮูเถี่ยถูก็อาจจะไม่สามารถทนต่อความปรารถนาที่จะทำลายเมืองหลวงของแคว้นหลาง ต้องการยึดครองแคว้นหลางก่อนแล้วจึงค่อยกลับไปทางเหนือ

ถ้าเป็นแบบนี้ การมาของเขาครั้งนี้ก็จะเปล่าประโยชน์

แน่นอน

เมื่อฮูเถี่ยถูรู้ว่าเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนถูกโจมตี เขาก็จะต้องรีบกลับมาอย่างรวดเร็ว เพราะนี่คือเมืองหลวงของแคว้น หากไร้สิ้นเมืองหลวง เขาในฐานะแม่ทัพใหญ่จะมีประโยชน์อะไร

แม้จะคิดว่ากองทัพพิทักษ์อุดรเพียงหนึ่งแสนนายจะไม่มีอะไรต้องกังวล แต่ก็ยังมีซือหม่าชิงอวิ๋นแห่งแคว้นเยียนกำลังจ้องตาเป็นมันอยู่ข้าง ๆ มิใช่หรือ

เมื่อพิจารณาจากทหารสามหมื่นนายที่ประจำการอยู่ที่เทือกเขาชิงเฟิง ความเป็นพันธมิตรระหว่างทั้งสองแคว้นต่างก็ระมัดระวังกันและกันเช่นกัน

ดังนั้น ฮูเถี่ยถูจะต้องรีบกลับมาอย่างแน่นอน!

มิฉะนั้นแล้ว หากกองทัพพิทักษ์อุดรล่าถอย ซือหม่าชิงอวิ๋นเปลี่ยนทิศทางกะทันหันและโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ถึงตอนนั้นจะไม่สายเกินไปหรอกหรือ

ดังนั้นเขาจะต้องรีบกลับมาอย่างแน่นอนทันทีที่ได้รับข่าว

เหตุผลที่หลี่จุ่นต้องการจะโจมตีก่อนหนึ่งครั้งเพราะอย่างที่หนึ่ง เผื่อไว้ และอย่างที่สอง เขาต้องการเห็นความสามารถในการต่อสู้ของกองทัพพิทักษ์อุดรอย่างชัดเจน!

การต่อสู้ครั้งก่อนที่ด่านเฮยเฟิงนั้นชนะเร็วไป และเขาเองก็มีจำนวนมากกว่า ดังนั้นจึงยังมองไม่เห็นสภาพที่แท้จริง

ในฐานะผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพ เขาจะต้องรู้ถึงความสามารถในการต่อสู้ของกองทัพตัวเอง!

ทหารแปดหมื่นนายถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม โจมตีประตูเมืองทางทิศตะวันออก ทิศตะวันตก และทิศใต้ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน!

เสียงร้องสังหารดังสะเทือนเลือนลั่น!

ทหารของอีกฝ่ายไม่ได้นอนทั้งคืนและต่างรู้สึกหวาดกลัว แม้แต่อาหารและน้ำดื่มก็ยังไม่มีเวลากินและดื่มด้วยซ้ำ ตอนนี้พวกเขาเหนื่อยล้ามาก พวกเขาถูกทหารของกองทัพพิทักษ์อุดรฆ่าตายอย่างต่อเนื่องถึงกำแพงเมือง และเกือบจะสังหารเข้าไปได้สำเร็จ!

ทหารของราชวงศ์อู่ที่กำลังต่อสู้กันอย่างฮึกเหิมต่างตกตะลึงกันทันที

ทำไมถึงให้ถอยทัพ

เกือบจะชนะอยู่แล้ว...

“ถอยทัพ!”

“ถอยทัพ!”

“ถอยทัพเดี๋ยวนี้!”

เมื่อได้ยินคำสั่งถอยทัพ แม่ทัพก็ตะโกนขึ้นทันทีและรีบนำทัพถอยออกไปอย่างรวดเร็ว!

หากจอมทัพสั่งให้ถอย จอมทัพก็ต้องมีเหตุผลให้ถอย!

จึงต้องถอย!

ทหารตรงประตูเมืองทั้งสามด้านรีบถอนกำลังทหารออกไปอย่างรวดเร็วราวกับกองทัพมด และหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็รีบกลับมาเหมือนกระแสน้ำ

ทหารของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนต่างก็ร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจ!

มารดามัน กองทัพพิทักษ์อุดรช่างน่ากลัวเสียจริง...

เกือบจะถูกตีเข้ามาแล้ว!

เมื่อหลี่จุ่นเห็นกองทัพถอนกำลังออกมาอย่างรวดเร็ว เขาจึงรีบเรียกแม่ทัพเสียงดังและขอให้เขาขี่ม้าไปที่กำแพงเมืองของอีกฝ่าย และตะโกนเสียงดัง

“เจ้าพวกชั่วแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ฟัง! จอมทัพของเราให้ข้ามาบอกพวกเจ้าว่า พวกข้าจะกลับบ้านไปกินข้าวกันก่อน แล้วค่อยมาโจมตีกันต่อในวันรุ่งขึ้น!”