องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 508

ตะวันฉายแสง

ควันเตือนภัยคละคลุ้ง ทุกหนแห่งมีแต่เสียงร้องฆ่า

“เมืองแตกแล้ว! เมืองแตกแล้ว!”

“ประตูทางทิศใต้แตกแล้ว!”

“บุกเข้าไปจากประตูทางใต้!”

“รวมพลที่ประตูทางใต้!”

“...”

หลังจากตะวันฉายแสง จงจื่อหนิงก็ส่งเสียงตะโกนด้วยความฮึกเหิม!

พวกเขาตีประตูเมืองทางทิศใต้สำเร็จและพาเหล่าทหารบุกเข้าไป!

อาหยวนก็พูดด้วยใบหน้ายินดีเหมือนกัน “ท่านจอมทัพ ประตูเมืองทางใต้แตกแล้วละ!”

“ดี!”

หลี่จุ่นก็ต้องดีใจลิงโลดอยู่แล้ว

สงสัยไม่ต้องรอถอนทัพตอนบ่าย ไม่แน่ว่าตอนบ่ายจะยึดเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนได้แล้ว

แต่สงครามเพิ่งจะเริ่มขึ้นอย่างแท้จริง!

ทัพรักษาเมืองเจ็ดแปดหมื่นนายของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน แม้จะบาดเจ็บล้มตายขณะโจมตีเมืองไม่น้อย หากยังมีกำลังห้าหมื่นนายที่มีกำลังรบเต็มเปี่ยม น่ากลัวว่ากองทัพพิทักษ์อุดรจะเสียกำลังพลไปไม่น้อยเหมือนกัน

หลี่จุ่นตะโกนออกคำสั่งทันที “ถ่ายทอดคำสั่งข้า ให้กองทหารม้านำกลุ่มบุกเป็นแนวหน้า หน่วยหน้าไม้กลรีบยึดที่สูง จะได้สะดวกต่อการยิงโจมตี!”

“ขอรับ!”

ทหารถ่ายทอดคำสั่งขี่ม้าไปถ่ายทอดคำสั่งทันที

หลี่จุ่นคิดแล้วจึงเอ่ย “อาหยวน ไป พวกเราก็ไปกันเถอะ!”

อาหยวนอึ้ง พูดขึ้นเดี๋ยวนั้น “ท่านจอมทัพ ท่านไม่เป็นวรยุทธ์ ถ้าไปจะอันตรายมากนะ...”

ทว่า

หลี่จุ่นไม่ฟังคำเตือน ควบม้าทะยานออกไปแล้วพร้อมตะโกนเสียงดัง

“ข้าเป็นจอมทัพ จะให้พี่น้องไปสู้ศึกตายไม่ได้ ข้าต้องร่วมเป็นร่วมตายกับเหล่าทหาร!”

ในเมื่อตีเมืองแตกแล้ว เช่นนั้นเขาก็ควรปรากฏตัวไปแสดงความกล้าหาญสักหน่อย!

อาหยวนร้อนใจฉับพลัน จึงรีบตามไปทันที

“จอมทัพมาแล้ว พี่น้องทั้งหลาย ฆ่า!”

ประตูเมืองทางใต้ จงจื่อหนิงที่กำลังนำทัพอยู่แนวหน้าเห็นหลี่จุ่นควบม้ามาจากข้างหลัง ตะโกนขึ้นทันที!

ครั้นเหล่าทหารได้ยิน เลือดร้อนพุ่งทะยาน ราวกับเนื้อตัวมีกำลังเต็มประดา ต่างคำรามบุกสังหารทันที!

จงจื่อหนิงตะโกนเสียงดัง “กองทหารม้านำทัพขึ้นอยู่แนวหน้า!”

พุ่งตัวไปที่ศึกของพวกจงจื่อหนิงสองคนทันที ครั้นเถี่ยกู่ประมาทก็ฟันไปหนึ่งดาบ!

ทั้งสองกำลังห้ำหั่นแต่มีคนเข้าแทรกกะทันหัน ใครก็คิดไม่ถึง จงจื่อหนิงอึ้งชั่ววูบหนึ่ง แต่พอเห็นว่าเป็นอาหยวนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

พวกเขากำลังสู้กันอยู่ มายุ่งอะไรด้วยนั่น!

ทว่า

จงจื่อหนิงเข้าใจทันที น่ากลัวว่าจะเป็นความประสงค์ของจอมทัพ

ถือทวนหวดใส่ ทั้งสองร่วมแรงร่วมใจโจมตีฟาดฟัน แม้เถี่ยกู่จะเป็นผู้กล้าในพันบุรุษ ยามนี้ทัดทานไม่ไหวเหมือนกันจึงถอยทันที!

“จอมทัพบอกว่าเผด็จศึกให้ไว!” อาหยวนตะโกนบอก

จงจื่อหนิงพยักหน้าน้อย ๆ ทวนยาวในมือดั่งมังกร โจมตีเร็วออกไป!

ผ่านไปสิบกว่ากระบวน ในที่สุดทั้งสองก็ฟันแขนซ้ายของเถี่ยกู่บาดเจ็บได้!

ทันใดนั้น

เถี่ยกู่ร้องเจ็บทีหนึ่ง เร่งจะถอย เขาใช้ภาษาเฟิงเฉวี่ยนด่าทอ

“ใช้คนมากรังแกคนน้อย เป็นลูกผู้ชายที่ไหนกัน!”

ทว่า

ผู้ที่ให้คำตอบเขาคือหนึ่งดาบที่มีกำลังของอาหยวน ฟันมือซ้ายของเขาทันที!