องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 538

ทั้งสองคนนัวเนียกันทั้งคืน

จนกระทั่งยามอู่ของวันถัดมา หลี่จุ่นถึงตื่นเพราะแรงกดทับของทัวทัวที่กำลังทับอยู่บนร่างเขา จากนั้นจ้องมองเพดานด้วยสายตาเหม่อลอย

ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะนอนกับไทเฮาของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนจริง...

แต่เขาไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย

เพราะทัวทัวมีรูปลักษณ์งดงามไร้ที่เปรียบและมีเรือนร่างอันยอดเยี่ยม ยิ่งไปกว่านั้นคือยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ กระนั้นจึงไม่ถือว่าเขาเสียเปรียบ แต่เขามึนงงสับสนอย่างมาก

คิดไม่ถึงว่าตนจะถูกจี้จงชิงเล่นงานเข้าให้แล้ว...

ไอ้แก่นี่ทำแบบนี้ไปทำไมกัน

เขาจัดฉากให้ตนนอนกับทัวทัวไปเพื่ออะไร

หลี่จุ่นคิดไม่ตก เขาต้องการลุกขึ้น แต่พอขยับก็รู้สึกสองขาอ่อนแรง

นี่เป็นผลมาจากฤทธิ์ยาที่แรงเกินไปทำให้เมื่อคืนเขาต้องเขยื้อนตัวจนดึกดื่น กระทั่งเกือบถึงรุ่งสาง

ไม่รู้ว่าไอ้แก่จี้จงชิงหายาอันทรงพลังเช่นนี้มาจากไหน ถึงทำให้เขาห้าวหาญและฮึกเหิมเช่นนี้

“อื้อออ”

ดูเหมือนทัวทัวที่อยู่บนร่างเขาจะตื่น เมื่อหลี่จุ่นได้ยินเสียงครวญครางอันเย้ายวนก็รู้สึกปวดเอว ตกใจจนไม่กล้าขยับตัว

จึงรีบหลับตาและแกล้งหลับทันที

ผู้หญิงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนแข็งแกร่งมาก ผู้หญิงที่โดนยายิ่งแข็งแกร่ง ชนิดที่สามารถทำให้คนเหือดแห้งได้

ทว่า ทัวทัวได้ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาคู่นั้นสวยงามเหลือเกิน เรือนร่างเปล่งปลั่งสดใสราวกับเกิดใหม่

เมื่อนางเห็นหลี่จุ่นหลับตาอยู่และดูเหมือนจะยังไม่ตื่นก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นมาและอยากจะรีบลุกขึ้น

แต่พอนางมองเห็นริมฝีปากแดงและใบหน้าขาวใสและงดงามของหลี่จุ่น ดวงตาก็หยาดเหยิ้ม วินาทีถัดมา เสียงลมหายหอบถี่ก็ดังขึ้น จู่ๆ นางพลันกัดริมฝีปากของหลี่จุ่นอย่างไม่อาจหักห้ามใจได้ จากนั้นรุกล้ำเขาด้วยอารมณ์เร่าร้อน

“อึ่ม...”

หลี่จุ่นพลันลืมตาขึ้นทันที ทั้งตัวแข็งทื่อด้วยความตกตะลึง

เอาอีก?

เมื่อคืนจัดไปไม่รู้ตั้งกี่รอบแล้ว... จนเอวเขาแทบหักอยู่แล้ว

ทว่า จูบอันเร่าร้อนของทัวทัวทำให้เขาไม่มีแรงที่จะขัดขืนได้เลย ผ่านไปชั่วพริบตา เขารู้สึกได้ว่าตนเองกลับมามีอารมณ์อีกครั้ง

จังหวะที่เปี่ยมไปด้วยความสุข เสียงครวญครางดังประสานกันอย่างดุเดือดอีกครั้งในยามกลางวัน

หลังจากสี่สิบห้านาทีผ่านไป

หลี่จุ่นนอนอยู่บนเตียงด้วยดวงตาเหม่อลอย ทัวทัวนอนแนบชิดบนแผงอกของเขาด้วยดวงตาสวยสดงดงามและใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุขสม ทั้งสองสัมผัสความร้อนในร่างกายอันอบอุ่นของกันและกัน ราวกับได้หลอมรวมเข้าด้วยกัน

“ท่านว่า... ข้าจะตั้งครรภ์หรือไม่”

“คิกๆ”

ทัวทัวได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจมาก นางยันตัวขึ้นแล้วใช้จมูกถูกไถปลายจมูกของหลี่จุ่น ทั้งคู่ดูสนิทสนมมาก “ข้าอยากได้ลูกชาย”

“เหตุใดจึงไม่อยากได้ลูกสาวล่ะ”

“เพราะลูกชายจะต้องเหมือนท่านแน่ๆ จะต้องหล่อเหลาเหมือนท่านแน่ๆ” ทัวทัวพูด

“ลูกสาวก็คงจะงดงามเหมือนเจ้าเช่นกัน” หลี่จุ่นพูดแบบขอไปที

“ท่านคิดว่าข้างามหรือ” น้ำเสียงของทัวทัวเปี่ยมไปด้วยความสุข

หลี่จุ่นมองทัวทัวอย่างตั้งใจพลางประคองใบหน้าอันละเอียดลออของนาง ใบหน้าสวยนี้ตรงกับรสนิยมของเขาพอดี เขาพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ว่า

“ใช่แล้ว เจ้ามีรูปร่างหน้าตาตรงกับที่ข้าชอบพอดี”

ดวงตาสวยของทัวทัวเปล่งประกายในฉับพลัน

นางรู้สึกว่าประโยคนี้เป็นคำบอกรักที่ดีที่สุดเท่าที่นางเคยได้ยินมา ถึงแม้นางจะไม่เคยได้ยินชายอื่นบอกรักมาก่อน แต่หลี่จุ่นพูดคำบอกรักได้ไพเราะมาก

นางได้ยินแล้วก็รู้สึกดีใจ นางพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อืม... ท่านก็มีรูปร่างหน้าตาตรงกับที่ข้าชอบเช่นกัน ข้าอยากแต่งงานกับท่านตั้งแต่แรกเห็น”

มันเป็นโชคชะตาสินะ...

หลี่จุ่นถอนหายใจเบาๆ