“พี่ใหญ่พูดถูก!”
ผู้นำสามหญิงกล่าวเสริมทันที
ทุกคนคลายความตึงเครียดเดี๋ยวนั้น
ผู้นำใหญ่ต้องพูดถูกแน่นอน กองทัพพิทักษ์อุดรนี้ตั้งขบวนยิ่งใหญ่ปานนี้ กลับไม่โจมตีภูเขาสักที เห็นชัดว่าทำอะไรพวกเขาไม่ได้!
ผู้นำห้าตุ้งติ้งผู้นั้นจึงหัวเราะพลางพูด
“ช่วงนี้กองทัพพิทักษ์อุดรโด่งดังไปทั่ว โจรขโมยทั่วไปแค่ได้ยินชื่อก็ขวัญหายแล้ว...แต่ตอนนี้ดูแล้วก็อย่างนั้น ทำอะไรพวกเราเขาเฟิงโหยวไม่ได้อยู่ดี”
สีหน้าที่กำชัยอยู่ในมือของผู้นำใหญ่ แววตาราวกับมองทะลุปรุโปร่งแล้ว ยิ้มพูดราบเรียบ
“เฮ้อ น้องห้าก็อย่าด่วนพูดเร็วไปนัก เพราะอีกฝ่ายยังไม่เริ่มโจมตีเขาเฟิงโหยวเราจริง ๆ เลย กองทัพพิทักษ์อุดรนั่นก็ไม่ใช่ย่อย อย่าประมาทจะดีกว่า”
แม้จะพูดอย่างนี้ แต่ตัวเขาเองกลับค่อนข้างสบายใจมาก
ผู้นำรองกล้ามปูถามหน้าเครียด
“ข้าอยากรู้นัก อยู่ดี ๆ ทำไมกองทัพพิทักษ์อุดรนี่ถึงต้องมีปัญหากับเขาเฟิงโหยวเราด้วย ช่วงนี้เราไม่ได้มีเรื่องกับพวกเขาสักหน่อย”
“ข้าว่านะ พวกเขาคงอยากมาเชือดไก่ให้ลิงดู เห็นพวกเราเป็นไก่ แล้วเห็นไอ้ฮูเถี่ยถูนั่นเป็นลิง!”
ผู้นำสี่หญิงหน้ารอยมีดพูดด้วยสีหน้าคับแค้นด้วยมีคุณธรรมอยู่เต็มอก
ผู้นำใหญ่โบกมือเอ่ย
“ไม่ว่าพวกเขาจะมีปัญหากับพวกเราด้วยสาเหตุอะไร ตอนนี้มันก็ไม่สำคัญแล้ว ในเมื่อพวกเขามา เกรงว่าจะไม่ไปทั้งอย่างนี้แน่ ต้องได้ลองสักหน่อย น้องสาม ให้คนของเจ้ารับผิดชอบงานรักษาความปลอดภัยทันที”
“ได้ พี่ใหญ่!”
ผู้นำสามหน้ากลมผงกศีรษะหนัก ๆ กำลังจะลุกไปสั่งการ
ทว่าตอนนี้เอง กลับมีลูกสมุนนายหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามาในห้องโถงและบอกว่า
“รายงาน! ท่านผู้นำทุกท่าน แย่แล้วขอรับ ข้างล่างมีแม่ทัพชื่อว่าเฉิน บอกให้พวกเราลงไปยอมแพ้ขอรับ!”
“ยอมแพ้หรือ!”
“อะไรนะ ให้พวกเราลงไปยอมแพ้หรือ!”
“มารดามันผายลม!”
คำว่า ‘ยอมแพ้’ ทำให้พวกเขาเดือดทันที
ผู้นำรองกล้ามปูชักดาบออกมาเดี๋ยวนั้น แบกอยู่บนบ่า พูดเสียงดังว่า
“ข้าไปเชือดมัน ถึงกับกล้าบอกให้พวกเราไปยอมแพ้หรือ!”
“ใช่ มารดาจะจวกมันไปเลย!” ผู้นำสามหน้าดุดัน ก้อนเนื้อบนใบหน้าเหี้ยมกว่าเดิม
เขามาข่มขวัญด้วยตัวเอง!
เวลานี้พอได้ยินชายกำยำเสียงเป็ดข้างบนด่าทอ แล้วยังด่าเป็นภาษาราชวงศ์อู่อีก ดีไม่ดีอีกฝ่ายจะเป็นชาวราชวงศ์อู่ที่หนีเข้าป่ามาอยู่นี่ก็ได้!
ใช้ทวนยาวชี้แล้วด่าออกไปทันที
“เจ้าโจรนี่ แน่จริงก็ลงมาสิ ข้าจะจวกเจ้าให้ตายเลย!”
“เจ้าเด็กไม่มีมารยาท แน่จริงเจ้าก็ขึ้นมา! แต่...เจ้าขึ้นมาได้หรือ ถ้าเจ้าขึ้นมาได้มารดาจะสู้กับเจ้าตัวต่อตัวเลยเอา!”
ผู้นำสามหน้ากลมหัวเราะเยาะเย้ยกับข้างล่าง ด่ากราดเสียงดัง
พอจงจื่อหนิงได้ยินก็ขมวดคิ้ว เจ้าโจรนี่เรียกตัวเองว่ามารดาด้วยแฮะ นี่มันรสนิยมอย่างไรกัน
แต่มันน่าโมโหชะมัด!
“เจ้ารอก่อนนะ!”
จงจื่อหนิงทำสงครามน้ำลายกับอีกฝ่ายไปมากับหลายสิบคำรบ สุดท้ายก็ด่าสู้ไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าเจ้าโจรนี่จะปากร้ายเยี่ยงอิสตรี
จึงเฆี่ยนม้ากลับไปอยู่ข้างหลี่จุ่น คิดแล้วจึงเปล่งเสียงว่า “ท่านจอมทัพ เจ้าโจรนั่นถึงกับกล้าด่าท่านว่าโจรชาติสุนัขขอรับ!”
หลี่จุ่น “...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
เนื้อเรื่องสนุกคับ...แต่ก็รำคาญพระเอกอยุู่พอสมควรเจ้าชู้เกินกินพื้นที่หักเหลี่ยมเฉือนคมเยอะไปหน่อยน่าจะเป็นทุกเรื่องมั้งที่ผู้ชายเดินเรื่อง...
เชี่ยไรเนี่ย เติมเงินแต่อ่านไม่ได้สักบท...
กดปลดล็อคไม่ได้เติมเงินแล้ว แย่มาก...
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...