องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 578

เห็นความตื่นตระหนกหวาดกลัวบนใบหน้าของพี่น้องลดทอนลงมากแล้ว บ้างยังถึงกับหายไปโดยสิ้นเชิง ผู้นำรองและผู้นำสามที่อยู่ด้านข้างพอใจที่สุด

พี่ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มย่อยก็พยักหน้าในใจเหมือนกัน เปล่งเสียงพูดด้วยความกล้าทันที

“พี่น้องทุกคนไม่ต้องกลัว มีข้าอาหู่อยู่ ทำไมจะฆ่าพวกมันสักร้อยคนพันคนไม่ได้ ถึงกองทัพพิทักษ์อุดรจะบินได้ ข้าก็จะสอยพวกมันให้ร่วงอยู่ดี!”

ทว่าพี่หู่ผู้นี้ยังไม่ทันพูดจบ จู่ ๆ ลูกกระจ๊อกด้านข้างเห็นคนที่อยู่ข้างล่างตะโกนขึ้นมา

“เฮ้ย นั่นมันอะไรน่ะ เหมือนว่าจะ...ลอย ลอยขึ้นมาแล้ว!”

“มีอะไรลอยขึ้นมาจริงด้วย! มันเป็นอะไรน่ะ!”

“มาดูเร็ว มีอะไรอยู่ด้วย!”

“เหมือนจะ...เป็นลูกกลม!”

“...”

มีบางอย่างลอยขึ้นมาจากด้านล่าง ก่อให้เกิดความโกลาหลทันที

ทุกคนต่างชะเง้อชะแง้ เห็นว่ามีบางอย่างกำลังลอยขึ้นมาจริง ๆ คล้ายยังลอยมาจากค่ายทหารของกองทัพพิทักษ์อุดร

เหมือนโคมไฟใบยักษ์

ผู้นำรองและผู้นำสามหน้าเปลี่ยนสีเดี๋ยวนั้น ผู้นำสามตะคอกเสียงเป็ด

“พี่น้องทั้งหลาย ระวังด้วย!”

ผู้นำสามมือถือดาบใหญ่พูดด้วยเหมือนกัน “ระวัง นี่อาจเป็นอุบายพิสดารอะไรของกองทัพพิทักษ์อุดรก็ได้!”

มีลูกสมุนเห็นสถานการณ์ วิ่งแจ้นไปแจ้งกับผู้นำใหญ่ทันที

ยามนี้

ไม่เพียงแต่โจรม้าบนเขาเฟิงโหยว บรรดาจงจื่อหนิงทหารกองทัพพิทักษ์อุดรที่อยู่ข้างล่างก็ตกตะลึงตาค้างเหมือนกัน!

ทุกคนมองจนเหม่อ!

“นี่ นี่มัน ลอยขึ้นไปได้จริง ๆ!”

“เจ้านี่ลอยได้จริง ๆ ด้วย!”

“ท่านจอมทัพสุดยอดไปเลย!”

“มันน่าอัศจรรย์นัก มีของที่พาคนลอยขึ้นฟ้าได้จริง ๆ!”

“มหัศจรรย์เหลือเกิน วิเศษมาก อย่างกับเทพแน่ะ!”

“...”

ยามนี้

กองทัพพิทักษ์อุดรทั้งหมดส่งเสียงอุทานตกใจเหมือนกัน ทุกคนแหงนหน้ามองลูกโป่งร้อนที่กำลังลอยขึ้นท้องฟ้า ทำลายทัศนคติต่อโลกของพวกเขาโดยสิ้นเชิง

ก่อนหน้านี้นอกเสียจากนกกา ใครจะไปบินขึ้นฟ้าได้เล่า ต่อให้เป็นวิชาตัวเบาก็ขึ้นสูงขนาดนี้ไม่ได้นะ

แถมถ้าจะใช้วิชาตัวเบาจะต้องยืมแรง แต่ภาพตรงหน้านี้ทำลายความรู้ความเข้าใจของพวกเขาหมดเลย!

จงจื่อหนิงทำหน้าทึ่ง บนใบหน้ามีเพียงความเหลือเชื่อ เมื่อก่อนเขายังเชื่อครึ่งสงสัยครึ่ง คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ หลี่จุ่นอาจจะพูดล้อเล่น

ตอนที่หลี่จุ่นให้ทหารของหน่วยหน้าไม้กลขึ้นไป เขายังไม่เห็นว่าเป็นจริง

แต่ตอนนี้

“รับทราบ!” เสียงขานรับดังสนั่นหวั่นไหว

“รายงาน!”

บนเขา นอกโถงจงอี้มีเสียงรายงานเร่งรีบดังขึ้น ลูกสมุนหกล้มถลาเข้าห้องโถงตรง ๆ แต่ไม่มีเวลาจะสนใจอย่างอื่น คลานลุกขึ้นมาพูดทันที

“ผู้ ผู้นำใหญ่ขอรับ แย่แล้ว มีของลอยขึ้นมาแล้วขอรับ!”

“อะไรนะ! มีคนบินขึ้นมาหรือ!” ผู้นำใหญ่ลุกขึ้นพรวด!

ผู้นำห้าและผู้นำสี่เปลี่ยนสีหน้าทันที ผู้นำสี่โพล่งปากแบบคาดไม่ถึง

“โลกนี้มีคนบินได้จริงหรือ!”

ลูกสมุนคนนั้น “...”

ข้าบอกว่ามีของลอยขึ้นมา ไม่ได้บอกว่าคนนี่...

เขารีบอธิบาย “ไม่ใช่ขอรับ มีของประหลาดลอยขึ้นมาขอรับ ท่านผู้นำทั้งสามรีบไปดูเถอะ!”

“ไม่ใช่คนหรอกหรือ...” ผู้นำห้าโล่งอกทันที

เขาตกใจหมดเลย

“มีของประหลาดลอยขึ้นมาหรือ”

ผู้นำใหญ่ก็แอบโล่งอกเหมือนกัน เขายังนึกว่ามีคนงอกปีกบินได้จริง ๆ เสียอีก จึงตอบไปทันที

“ไป ไปดูกัน!”