องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 585

เมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนถูกโจมตีเป็นครั้งที่สามแล้วใช่หรือไม่

ท่านจอมทัพคนนี้ช่างเอาแต่ใจจริง พูดไม่ถูกคอก็ยกทัพไปตีเมือหลวงของคนอื่นซะดื้อๆ

ทว่า

เมื่อพูดถึงสงคราม จงจื่อหนิงย่อมมีความสุขอย่างมากเป็นธรรมดา เขารับคำสั่งทันทีและตะโกนเสียงดังว่า

“ขอรับท่านจอมทัพ”

หลี่จุ่นสั่งให้ทหารและม้าหนึ่งพันนายคอยดูแลโจรขี่ม้าพวกนี้บนเขาเฟิงโหยวเป็นการชั่วคราว ในขณะเดียวกันก็ให้เตรียมพร้อมรับทหารประมาณหนึ่งร้อยคนของหน่วยหน้าไม้กลที่ยังคงลอยอยู่บนท้องนภายามค่ำคืน และจัดการกับศพของเหล่าทหารที่เสียชีวิตในสนามรบ

จากนั้นสั่งให้คนขี่ม้าที่ผูกอยู่ในคอกม้าของโจรขี่ม้ากลุ่มนี้ และกรีธาทัพขึ้นทางเหนือ

ต้องบอกเลยว่าโจรขี่ม้าพวกนี้เก่งมากจริงๆ เลี้ยงม้าดีไว้ถึงสองพันตัว แต่ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาหลบซ่อนจากการกวาดล้างของฮูเถี่ยถูได้อย่างไร

ตอนนี้ม้าพวกนี้ตกอยู่ในมือของหลี่จุ่นบวกกับม้าสองพันห้าร้อยตัวที่แลกเปลี่ยนมาจากฮูเถี่ยถูและซือหม่าชิงอวิ๋นก่อนหน้านี้ และบวกกับทหารม้าหนึ่งพันนายของกองทัพพิทักษ์อุดรที่มีอยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้หลี่จุ่นสามารถจัดตั้งกองพลทหารม้าประมาณห้าพันนายได้แล้ว

ไม่เลวเลยทีเดียว

รอดูว่าโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนในครั้งนี้จะสามารถหาม้าศึกมาเพิ่มได้หรือไม่ หากได้ก็จะสุดยอดไปเลย

หนีกู่นำทางกองทัพพิทักษ์อุดรหนึ่งแสนนายขึ้นทางเหนืออย่างรวดเร็วและฉับไวราวกับกองทัพผีที่เคลื่อนไหวอย่างไร้ร่องรอย

...............

ในที่สุดกองทัพของฮูเถี่ยถูก็มาถึงเทือกเขาเฮยสงได้อย่างลุล่วง ทหารสอดแนมจากบริเวณเขาเฟิงโหยวกลับมารายงานว่า

“ท่านแม่ทัพใหญ่ กองทัพพิทักษ์อุดรปิดล้อมเขาเฟิงโหยวไว้ แต่ยังไม่ยอมโจมตีขอรับ” ทหารสอดแนมพูด

“ไม่ยอมโจมตี?”

ฮูเถี่ยถูยังไม่ทันเอ่ยปากพูด จู่ๆ เถี่ยกู่ที่อยู่ข้างๆ พลันพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คงคิดลอบโจมตียามค่ำคืนสินะ ฮ่าๆๆ หากลอบโจมตียามค่ำคืนได้ผล ข้าคงทำสำเร็จไปนานแล้ว”

เขาหัวเราะเยาะ

หากกองทัพพิทักษ์อุดรไม่ตายถึงหนึ่งถึงสองหมื่นคนก็อย่าคิดหวังว่าจะยึดเขาเฟิงโหยวได้สำเร็จ

แต่หนึ่งถึงสองหมื่นคน... กองทัพใหญ่เช่นนี้ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะทำ

กระนั้น เกรงว่าพวกเขาคงยึดเขาเฟิงโหยวไม่สำเร็จ กองทัพพิทักษ์อุดรไปเสียเที่ยวซะแล้ว

ฮูเถี่ยถูเหลือบมองเถี่ยกู่แวบหนึ่ง จากนั้นพูดด้วยแววตาล้ำลึกว่า

เพียงแค่พวกเขายอมสละทุกอย่างก็อาจจะตีเมืองเฟิงหั่วแตกก่อนที่กองทัพใหญ่หนึ่งแสนนายนั้นจะกลับมาป้องกัน

กระนั้น

ฮูเถี่ยถูครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน รู้สึกว่าไอ้แก่ชั่วจี้จงชิงอาจเพียงต้องการล่อตนไปรบสงครามใหญ่ที่เขาเฟิงโหยว หรืออาจต้องการเดิมพันสักตั้ง...

แต่ไม่ว่าแผนการจะเป็นอย่างไรก็คงพูดได้แค่ว่าไอ้แก่นี่เป็นคนบ้า

หรือเขาอาจคิดผิด

“ไอ้แก่ชั่ว ข้ายอมเชื่อว่าครั้งนี้เจ้าคิดผิดหรือไม่ก็ประมาท ข้าจะต้องไปเยือนเมืองเฟิงหั่วแน่นอน”

ฮูเถี่ยถูเหม่อมองเมืองเฟิงหั่วที่อยู่ทางใต้พลางพูดในใจ

“ฮ่าๆ น่าเสียดายเสียจริง แผนการของไอ้แก่ชั่วน่ารังเกลียดจี้จงชิงล้มเหลวแล้ว เพราะพวกเราไม่ตกหลุมพราง กลยุทธ์จู่โจมเมืองเฟิงหั่วอย่างกะทันหันของท่านแม่ทัพใหญ่ช่างยอดเยี่ยมมากจริงๆ”

เถี่ยกู่รีบกล่าวชื่นชมพร้อมกับประจบสอพอฮูเถี่ยถู

ฮูเถี่ยถูไม่พูดอะไร เพียงยกมุมปากแสยะยิ้ม แล้วพูดเสียงขรึมว่า

“ถ่ายทอดคำสั่งของข้าออกไป เร่งความเร็วสูงสุด ต้องไปถึงเมืองเฟิงหั่วให้ทันก่อนรุ่งสาง”