องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 603

“ท่านแม่ทัพใหญ่ ทัพของเราตายไปหกพันคน...บาดเจ็บหนักแปดร้อยกว่า...”

เหล่าทหารที่ถูกระเบิดตายที่หุบเขาหัวเสือในครั้งนี้ ทะลุไปถึงหกพันกว่าคน!

บาดเจ็บหนักอีกเกือบพัน!

เมื่อฮูเถี่ยถูได้ยินรายงานของลูกน้อย สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมาอย่างไร้ที่เปรียบ!

แต่ว่าเขาพูดอะไรที่แสดงความเคียดแค้นไม่ออกแล้ว ได้แต่เอ่ยขึ้นว่า “นำศพของเหล่าทหารขึ้นมา”

“ขอรับ...”

รวบรวมศพเหล่านี้ได้ไม่หมด...

ตอนมากำลังพลหนึ่งหมื่นนาย องอาจสง่าผ่าเผยราวกับจะข้ามผ่านภูเขาและแม่น้ำไปได้ ทุกคนมีใจปรารถนาสิ่งเดียวกัน!

ไม่นึกเลยว่า เมื่อเดินมาถึงครึ่งทางจะต้องเจอกับการลอบโจมตีอย่างน่าเวทนา สูญเสียทหารและนายพลอย่างต่อเนื่อง ทำได้เพียงกลับมาพร้อมกับความล้มเหลว แต่ไม่นึกเลยว่าระหว่างทางที่กลับไปจะเจอกับการลอบโจมตีที่แสนสาหัสอีกครั้ง บาดเจ็บล้มตายอย่างหนัก...

นี่ช่าง...

ฮูเถี่ยถูลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง กดความเคียดแค้นในใจเอาไว้ชั่วคราว แล้วรีบเอ่ยขึ้นว่า

“แพร่คำสั่งลงไปยังทหารทุกนาย เตรียมตัวรบทุกเมื่อ...สั่งให้ทหารกองหน้าเดินไปสำรวจเส้นทางก่อน!”

เขาไม่กล้าประมาทเลินเล่ออีก และเรียนรู้จากความผิดพลาด

“ขอรับ!” ทหารส่งสารรับแพร่คำสั่ง

หลังผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง ทัพที่พ่ายแพ้ทัพนี้ก็เดินขึ้นเหนือด้วยสีหน้าเศร้าหมองตลอดทั้งทาง

ทัพใหญ่เดินขึ้นเหนือ มาถึงเทือกเขาเฮยสงอยางปลอดภัย ฮูเถี่ยถูรีบหยุด แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ที่นี่อาจมีการซุ่มโจมตี แพร่คำสั่งไปที่ทหารกองหน้า ให้รีบทำการตรวจสอบก่อน ตรวจสอบให้แน่ใจว่าปลอดภัย!”

“ขอรับ!” ทหารส่งสารรีบไปแพร่คำสั่ง

ทหารกองหน้ารีบเคลื่อนกำลัง เดินเข้าไปก่อน ไม่พบการซุ่มโจมตีใด ๆ และไม่พบกับดักอะไร

ในขณะนี้เองฮูเถี่ยถูถึงได้ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

เถี่ยกู่เองก็ถอนหายใจหนัก ๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ดูท่าก่อนหน้านี้นั่นจะเป็นการซุ่มโจมตีระลอกสุดท้ายแล้ว”

ฮูเถี่ยถูส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “จะชะล่าใจไปไม่ได้ ลักษณะภูมิประเทศของเทือกเขาเฮยสงนี้ซับซ้อน เหมาะกับการซุ่มโจมตีที่สุด แพร่คำสั่งลงไปที่ทัพ ให้ระมัดระวังเอาไว้!”

“ขอรับ!”

“แม่ทัพใหญ่มีคำสั่ง ทุกคนระวังตัวด้วย!”

“แม่ทัพใหญ่มีคำสั่ง ทุกคนระวังตัวด้วย!”

ทัพใหญ่พลันเป็นกังวลขึ้นมาในทันใด เดินหน้าอย่างระแวง

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงยังด่านเฮยเฟิงได้สำเร็จ

สีหน้าของฮูเถี่ยถูที่ตึงเครียดมาตลอดในที่สุดก็ถอนหายใจอย่างหนักเฮือกหนึ่ง ถึงด่านเฮยเฟิงนี่แล้วก็เป็นเขตแดนของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ทัพศัตรูคงจะไม่สามารถซุ่มโจมตีได้อีกต่อไป ถึงอย่างไรสถานที่ที่ดีขนาดนั้นอย่างเทือกเขาเฮยสงเมื่อครู่นั่นยังไม่มีการซุ่มโจมตีเลย

ฉะนั้น ที่หุบเขาหัวเสือระลอกนั้นคงจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

เมื่อทุกคนเห็นด่านเฮยเฟิง ก็ลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่งในฉับพลัน

เถี่ยกู่เอ่ยขึ้นว่า “ท่านแม่ทัพใหญ่ ถึงด่านเฮยเฟิงแล้ว...เฮ้อ ไม่ง่ายเลย นี่ราวกับเดินผ่านด่านประตูนรกอย่างนั้น...”

เถี่ยกู่ทอดถอนใจ ปาดเหงื่อบนตัว

ไม่ใช่แค่เถี่ยกู่เท่านั้น เหล่าทหารเองก็ปาดเหงื่อบนตัวด้วยเช่นกัน พวกเขาเดินมาถึงตรงนี้ด้วยความกังวล เหงื่อท่วมตัวไปหมดแล้ว

ไหเหล้านั้นราวกับวินาทีที่ร่วงลงบนพื้นก็ระเบิดขึ้นในทันทีเลย ระเบิดเอากลุ่มคนแตกแยกเป็นสี่ห้าเสี่ยง เลือดเนื้อเละกระจุยกระจาย!

ฮูเถี่ยถูเองก็ถูกโยนใส่ไหหนึ่ง เขาชักดาบออกมาฟันด้วยความเดือดดาล สุดท้ายเพิ่งจะกำลังฟันมันก็ระเบิดตรงหน้าเขาแล้ว ทำเอาเขาถูกระเบิดจนกระเด็นออกไปในทันใด!

“อ๊า!!”

“อ๊า! รีบไปเร็วเข้า!”

“อ๊า รีบไปเร็วเข้า!”

“ศัตรูจู่โจม! ศัตรูจู่โจม!”

“หนี!”

“...”

เสียงกรีดร้องอันน่าเวทนาเอย เสียงกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนกเอย ดังขึ้นมาอึกทึกในทันใด!

คนที่อยู่ในเมืองวิ่งวุ่นชุลมุน คนที่ตอบสนองเร็วหน่อยก็รีบยิงธนูขึ้นไปบนกำแพงเมือง แต่จะมีประโยชน์อะไร เมื่อถูกไหเหล้าในมือของอีกฝ่ายโยนใส่หัวก็ต้องเผ่นแล้ว!

ส่วนคนที่อยู่ข้างกำแพงเมืองด้านนอกเองก็ไม่สามารถรอดพ้นไปได้ พวกเขาถูกต้อนรับอย่างดุเดือดเลย กระทั่งมีไหเหล้าระเบิดอยู่กลางอากาศ อานุภาพยิ่งน่ากลัวเป็นอย่างมาก ระเบิดกินพื้นที่เป็นวงกว้าง!

ในฉับพลันทั้งในและนอกเมืองก็กลายเป็นนรกบนดินไปเลย!

“ถอยทัพด้วยความรวดเร็วตามแผนเดิม!”

นี่แน่นอนว่าเป็นทหารฝีมือดีหน่วยมือระเบิดเจ็ดร้อยนายที่หยางเฟิงนำมา โยนระเบิดในมือเสร็จ เขาก็เอ่ยเรียกเสียงดัง รีบหนีทันที

คนที่เหลือเองต่างก็เป็นคนที่มีระเบิดอยู่ในมือ รีบโยนแล้ววิ่งหนีไปด้วยความรวดเร็ว เสียงระเบิดในเมืองยังดังอย่างไม่ขาดสาย แต่พวกหยางเฟิงเขาวิ่งหนีไปจนไม่เหลือแม้แต่เงาตั้งนานแล้ว!

หลักการในการถอยทัพของเขามีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แยกกันหนี หนีได้หนึ่งคนก็หนึ่งคน!