องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 608

คืนนี้หลี่จุ่นต้องนอนไม่หลับเป็นแน่ แต่ซือหม่าเหย่จากเทือกเขาชิงเฟิงหลิงน่าจะอาการหนักเสียยิ่งกว่า

เมื่อถึงยามราตรี ในที่สุดซือหม่าเหย่ได้รับข่าวจากหน่วยสอดแนมที่ส่งกลับมา

“ทัพใหญ่ของฮูเถี่ยถูถูกซุ่มโจมตีที่หุบเขาหัวเสือ บาดเจ็บล้มตายไปมากขอรับ !”

เมื่อรู้ข่าวนี้แล้ว ซือหม่าเหย่ก็รีบเอ่ยขึ้นทันที

“เป็นไปตามที่ข้าคิดไว้ โจรเฒ่าจี้ผู้นี้เตรียมแผนสำรองไว้จริง ๆ ! วิธีการของโจรเฒ่าคนนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก”

แต่ผ่านไปเพียงไม่นาน ก็มีข่าวรายงานเข้ามาอีก

“ทัพใหญ่ของฮูเถี่ยถูถูกทัพเล็กของฝ่ายศัตรูก่อกวนและลอบสังหารระหว่างเดินทางไปทางใต้ กองทัพย่ำแย่มากขอรับ”

เมื่อซือหม่าเหย่ได้ยินแล้วก็เต็มไปด้วยความเสียดาย "ท่านอาเคยกล่าวไว้ว่ากลยุทธ์ประเภทนี้ที่โจรเฒ่าจี้ผู้นี้ใช้นั้นพบเห็นได้ยากนัก อีกทั้งผลลัพธ์ก็น่าทึ่ง เรียกได้ว่าเป็นกลยุทธ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้ กองทัพขิงฮูเถี่ยถูเจอการสู้รบเช่นนี้ เกรงว่าคงไม่อาจคาดเดาสถานการณ์ได้”

สงครามกองโจร ตัวซือหม่าเหย่เองก็เคยได้เจอมาแล้ว !

ทั้งจัดการยากและชวนให้เกลียด อีกฝ่ายคอยก่อกวนไม่หยุดและลอบสังหารด้วยกองกำลังกลุ่มเล็ก ๆ ไม่ว่าป้องกันอย่างไรก็ป้องกันไม่ได้

อีกทั้งยังไม่มีวิธีการรับมือที่ได้ผลอีกด้วย

แม้ว่าพวกเขาต้องการไล่ตาม แต่นั่นก็เป็นเพียงกองกำลังศัตรูขนาดเล็ก อีกทั้งมีความเป็นไปได้สูงมากว่าจะเป็นกับดักของศัตรู จึงไม่กล้าไล่ตามอีกฝ่ายมากเกินไป

เรียกได้ว่าเป็นเรื่องยากที่จะรับมือ

ซือหม่าเหย่สามารถจินตนาการได้เลยว่ากองทัพของฮูเถี่ยถูต้องทนทุกข์ทรมานมากเพียงใด

ไม่นานนัก ซือหม่าเหย่ก็ได้รับข่าวจากหน่วยสอดแนมอีกครั้ง

“หลังกองทัพนับแสนนายของฮูเถี่ยถูไปถึงเนินซงเหย่ ห่างจากเมืองเฟิงหั่วประมาณสามสิบลี้ ก็ถูกซุ่มจู่โจมอีกครั้ง จนทนรับไม่ไหวในที่สุดและสั่งให้ถอยทัพขอรับ !”

“น่าเสียดาย ขาดอีกเพียงสามสิบลี้เท่านั้น”

ทันใดนั้น ซือหม่าเหย่ก็รู้สึกเสียดายขึ้นมาอยู่บ้าง เพราะถึงอย่างไรเมืองศัตรูก็อยู่ใกล้เพียงเอื้อมแล้ว จนถึงตอนท้ายแล้วขาดไปเพียงนิดเดียว แต่ก็ระยะทางแค่เพียงนิดนี้แลที่กลับเดินฝ่าเข้าไปไม่ได้

แต่ผลลัพธ์นี้ก็เป็นไปตามที่ซือหม่าเหย่คาดเดาไว้อยู่แล้ว บุคคลที่น่าสะพรึงกลัวอย่างจี้จงชิงจะปล่อยให้กองทัพนับแสนคนออกจากเมืองโดยไม่เตรียมการรับมือเลยได้อย่างไรกัน

หากปล่อยให้ฮูเถี่ยถูบุกโจมตีไปถึงเมืองเฟิงหั่วได้จริง นั่นต่างหากถึงจะกลายเป็นเรื่องตลก ถึงตอนนั้นจี้จงชิงก็คงไม่ได้มีนามว่าจี้จงชิงแล้ว

แต่โจรเฒ่าจี้จงชิงนั่นก็ยังคงเป็นจี้จงชิง เรื่องเช่นนี้จึงไม่มีทางได้เกิดขึ้น

ในขณะเดียวกัน ซือหม่าเหย่เองก็เกิดความหวาดกลัวเป็นอย่างมากกับกลยุทธ์การรบที่กระจายกำลังกันไปเช่นนี้ หากต่อสู้เช่นนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก

ใช้กำลังพลเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้ทัพใหญ่นับแสนต้องยอมถอยทัพกลับไปได้ ช่างน่ากลัวเสียยิ่งกว่ากระไร

พลังอำนาจที่ไม่รู้จักหมดสิ้นเช่นนี้ ป้องกันอย่างไรก็ไร้ผล !

ซือหม่าเหย่แอบส่ายหัวกับตัวเองแล้วเอ่ยขึ้น

“ถึงแม้ว่าจะเป็นไปตามที่ข้าคาดการณ์ไว้ แต่ก็น่าเสียดายยิ่งนัก หากวันนี้ฮูเถี่ยถูสามารถตีเมืองเฟิงหั่วให้แตกพ่ายได้ เช่นนั้นก็ถือว่าเป็นชัยชนะสำหรับพวกเราแล้ว เพียงแต่น่าเสียดาย สุดท้ายชัยชนะนี้ก็มิได้เกิดขึ้น”

ซือหม่าเหย่พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปหารือกับฮูเถี่ยถูด้วยตนเอง เพื่อยึดเมืองเฟิงหั่วให้ได้ในเร็ววัน ตีชายแดนทางตอนเหนือของราชวงศ์อู่ให้แตกพ่าย !

เมื่อผ่านไปครู่หนึ่ง ซือหม่าเหย่ที่ได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมดถึงกับนิ่งงันไปชั่วครู่ ด้วยไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เขาหยิกขาของตัวเองหนึ่งที จนรู้สึกว่าเจ็บนัก จึงได้พึมพำขึ้น

“ไม่ใช่ความฝันจริง ๆ เสียด้วย...”

ฮูเถี่ยถูยกทัพลงใต้ครานี้ กลับกลายเป็นว่าพาตัวเองไปสู่ความตาย นี่ช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ ยากที่จะจินตนาการได้

มิหนำซ้ำ จี้จงชิงผู้นี้ยังไร้ยางอายมากเหลือเกิน เลือกที่จะซุ่มโจมตีทั้ง ๆ ที่พวกเขาถอยทัพออกไปแล้ว... ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังเข้าไปถึงเขตแดนของศัตรูเพื่อซุ่มโจมตี...

นี่มันช่าง...

ซือหม่าเหย่ฟังเรื่องราวนี้จนนิ่งอึ้งไป ขาดซึ่งสติอยู่พักหนึ่ง

ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น...

ก่อนที่กองทัพเจิ้นเป่ยนับแสนนั่นจะถอยทัพไป ยังขุดหลุมเล่นงานพวกฮูเถี่ยถูถึงหน้าแคว้นอยู่ไม่น้อย

ทัพใหญ่นั้นเดิมทีมีทั้งคนเจ็บคนตาย เดิมคิดว่าถึงบ้านแล้วคงปลอดภัย แต่กลับกลายเป็นว่าต้องมาเจอหลุมกับดักขนาดใหญ่อยู่บริเวณที่ไม่ไกลไปจากบ้านเกิดเมืองนอนของตน

ในหลุมนั้นยังเต็มไปด้วยกับดักเสียอีก !

ที่สำคัญ หลุมเช่นนี้มิได้มีเพียงแห่งเดียว

หน่วยสอดแนมรายงาน ทัพศัตรูที่ตายอยู่ในหลุมนั้นมีมากกว่าหมื่นคน !

การถอยทัพหลังลงใต้ของฮูเถี่ยถูครั้งนี้ มิได้ถอยไปจนสุดขอบฟ้ามหาสมุทร แต่เรียกได้ว่าถอยไปถึงประตูแห่งความตาย !