องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 633

แต่ทว่า!

จี้จงชิงกลับส่ายหน้าอย่างไร้ซึ่งความลังเล แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ข้าไม่ลดตัวไปพนันกับท่านหรอก”

หลี่จุ่น “...”

แม่เขาเถอะ!

ตาเฒ่าผู้นี้ชำนาญการด่าคนจริง ๆ!

ผ่านไปครึ่งชั่วยาม

ภายในกระโจมจอมทัพ

แม่ทัพระดับสูงทุกคนที่อยู่ในทัพ รวมไปถึงจี้จงชิงและหลินชิงต่างมารวมตัวกันอยู่ตรงหน้าหลี่จุ่น

และยังมีหยางเฟิงผู้บังคับกองพันของหน่วยมือระเบิด หลิวซานเองก็มา

“ท่านแม่ทัพทุกท่าน ข้าตัดสินใจว่าจะทำสงครามที่พัวพันกับความเป็นความตายเป็นครั้งสุดท้ายกับทัพแคว้นเยียนของซือหม่าชิงอวิ๋นภายในสิบวัน ศึกนี้ต้องทำให้ซือหม่าชิงอวิ๋นตายให้ได้!”

น้ำเสียงของหลี่จุ่นชืดเย็นชาทว่ากลับแข็งแกร่ง ดวงตากวาดไปบนหน้าของทุกคน ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“แต่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ต้องวางแผนให้ดี ตอนนี้ข้าจะสั่งรายละเอียดต่าง ๆ ลงไป แม่ทัพทุกท่านตั้งใจฟังให้ดีล่ะ!”

“ขอรับ ท่านจอมทัพ!”

“ขอรับ!”

“ท่านจอมทัพรีบสั่งมาเถิด ข้าอยากจะปลิดชีพซือหม่าชิงอวิ๋นไอ้โจรหมานั่นมาตั้งนานแล้ว!”

“...”

ทุกคนต่างเอ่ยปาก

ทว่าบนใบหน้าของหลินชิงกลับเต็มไปด้วยความสงสัย หลี่จุ่นผู้นี้จะใช้วิธีการใดมาล่อให้ซื้อหม่าชิงอวิ๋นลงใต้กัน?

หากเขาเดาไม่ผิด ซือหม่าชิงอวิ๋นผู้นี้คิดจะหนีและไม่ทำสงครามด้วย ยื้อกำลังพลจวนสองแสนนายของพวกเขาไว้ที่ชายแดนเหนือนี้ ให้เวลาทัพแคว้นจ้าวข้ามแม่น้ำได้สำเร็จ

นอกเสียจากว่าจะลงมือจู่โจมก่อน ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้จะจัดการกับซือหม่าชิงอวิ๋นอย่างไร

หลี่จุ่นมองไปที่หวังเซิ่งก่อน แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านแม่ทัพหวัง พรุ่งนี้พอเช้าท่านนำทัพใหญ่หนึ่งแสนนาย มุ่งหน้าไปที่ด่านเฟิงเป่ย ไปช่วยเหยียนอ๋อง!”

“ขอรับ...อะไรนะ?!”

เดิมทีหวังเซิ่งจะพูดว่าขอรับ ทว่าไม่นานก็ตอบสนองกลับมา ใบหน้าพลันเต็มไปด้วยความตกตะลึง อดไม่ได้ที่จะพ่นคำออกมาว่า

“นำทัพใหญ่หนึ่งแสนนายไป...ด่าน ด่านเฟิงเป่ยอย่างนั้นหรือ?”

ในวินาทีนั้น ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็อึ้งไปตาม ๆ กัน!

แม่ทัพทุกคนล้วนมองไปที่หลี่จุ่นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง!

บางคนกระทั่งพูดอยู่ในใจว่าท่านจอมทัพผู้นี้บ้าไปแล้วหรือ?!

โยกย้ายทัพใหญ่หนึ่งแสนนายไป เช่นนั้นจะต้านทานซือหม่าชิงอวิ๋นได้อย่างไรกัน?!

ในขณะนี้เองหลี่จุ่นถึงพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“หน่วยสอดแนมในทัพต้องคอยติดต่อกับอัครมหาเสนาบดีจี้อยู่ตลอดเวลา จุดนี้ต้องจำเอาไว้ว่าอย่าให้เกิดข้อผิดพลาดเด็ดขาด!”

“ขอรับ ข้าน้อยจะจำเอาไว้ให้แม่น!” หวังเซิ่งพยักหน้า

หลี่จุ่นมองไปที่หลินชิงแล้วเอ่ยขึ้นว่า “กุนซือ พรุ่งนี้ท่านนำพลทหารหนึ่งหมื่นนายไปตั้งฐานที่มั่นที่เทือกเขาเฮยสงเสีย!”

อะไรนะ?

เช่นนั้นก็เท่ากับจะส่งตัวเองไปตายอย่างนั้นหรือ?

ทัพใหญ่ของซือหม่าชิงอวิ๋นอยู่ที่เทือกเขาชิงเฟิงนะ หากเข้าไป ไม่แน่ว่าตัวเองอาจจะไม่ได้กลับมาก็ได้

หลินชิงรู้สึกว่าตัวเองอาจจะถูกพุ่งเป้า แต่ทว่าทำได้เพียงกัดฟันแล้วพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ขอรับ ข้าน้อยรับคำสั่ง!”

ทว่ากลับได้ยินหลี่จุ่นเอ่ยขึ้นว่า “ท่านวางใจเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะให้กองกำลังพลทัพเฟิงเฉวี่ยนห้าหมื่นนายขึ้นเหนือไปกับท่าน ตั้งฐานทัพที่เทือกเขาเฮยสงด้วยกัน ถึงเวลานั้นเกรงว่าท่านคงจะต้องไปมาหาสู่กับท่ายแม่ทัพเถี่ยกู่ให้เยอะ ๆ หน่อย ข้าจะส่งคนที่เข้าใจภาษาเฟิงเฉวี่ยนไปช่วยท่าน”

“ขอรับ!” ในขณะนี้เองหลินชิงถึงได้พยักหน้า

แม้จนถึงตอนนี้เขาเองก็ยังไม่เข้าใจเท่าไรนักว่าหลี่จุ่นคิดจะทำอะไรกันแน่ แต่หากมีทัพเฟิงเฉวี่ยนห้าหมื่นนายอยู่ด้วยละก็ เช่นนั้นเขาก็ไม่กลัวอะไรแล้ว

คนป่ากลุ่มนี้เก่งกาจเป็นอย่างมาก

หลี่จุ่นเบือนหน้าไปมองจงจื่อหนิง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “จื่อหนิง พรุ่งนี้ท่านจงนำทัพใหญ่สามหมื่นนายไปยังเทือกเขาสูงจินเฟิ่ง”