องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 639

เฝิงเหล่าซานคือใครกัน ?

เป็นหัวหน้าโจรที่รักใคร่คนเพศเดียวกัน !

ชอบหนุ่มคนงามเสียยิ่งกว่าอะไร !

แน่นอนว่า... แม่ทัพใหญ่ของเราไม่ปล่อยคนพรรค์นี้ไปแน่ ถูกเขาแทงตายอยู่ในรังโจรไปนานแล้ว...

“สารเลว !”

ผู้นำสามได้ยินข่าวแล้วก็รีบวิ่งออกมาดูพร้อมผู้นำคนอื่น ๆ ทันที คนที่ตามพวกเขาออกมายังมีแม่ทัพจากกองทัพเจิ้นเป่ยสองคนที่จี้จงชิงส่งให้มาฝึกฝนพวกโจรเหล่านี้เดินตามออกมาด้วย

คราวนี้ได้ยินเหล่าโจรจำนวนไม่น้อยพากันพูดถึงหลี่จุ่น ผู้นำใหญ่จึงส่งเสียงดังขึ้นมา

สีหน้าของพวกเขานั้นไม่ดีเอาเสียเลย

คนพวกนี้รนหนที่ตายหรืออย่างไรกัน ?!

ถึงได้กล้าวิจารณ์ถึงผู้บัญชาการของกองทัพเจิ้นเป่ย... แบบนี้เขาเรียกว่าสะกดคำว่าตายไม่เป็นด้วยซ้ำ !

แถมยังเป็นการวิจารณ์ต่อหน้าแม่ทัพกองทัพเจิ้นเป่ยอีก นี่มันช่าง...

“โอ้โฮ ข้าว่านะลูกพี่โม่ ท่านไม่เห็นจำเป็นต้องวางมาดขนาดนี้เลย”

“นั่นสิ เราต่างก็ทำงานให้กองทัพเจิ้นเป่ย มันก็ไม่ได้มีใครใหญ่กว่าใครไหมเล่า !”

“ใช่แล้ว ! ลูกพี่จ้าว ท่านทำเกินไปแล้วนะ”

“นั่นสิ ก็แค่พูดถึงอีกฝ่ายเท่านั้นเองมิใช่หรือ ? นายท่านคนนั้นก็หน้าตาหล่อเหลาจริง ๆ นี่นา เฝิงเหล่าซานเองก็ชอบแนวนี้จริง ๆ ฮ่า ๆ ๆ !”

“ฮ่า ๆ ๆ ! นั่นสิ !”

“น่าเสียดายจริง เฝิงเหล่าซานถูกแม่ทัพใหญ่จงนั่นแทงตายไปเสียแล้ว”

“ฮ่า ๆ ๆ ! น่าเสียดายจริง ๆ นั่นละ !”

“...”

พวกเหล่าหัวหน้าโจรเมื่อเห็นผู้นำเขาเฟิงโหยวทั้งห้า หรือแม้แต่แม่ทัพทั้งสองของกองทัพเจิ้นเป่ยก็ยังคงไม่เกรงกลัวอยู่ดี พวกเขาพากันหัวเราะร่าอย่างไม่หวาดกลัวสิ่งใด

เล่นเอาคิ้วของผู้นำขมวดเป็นปมใหญ่ !

เจ้าพวกซื่อบื้อพวกนี้... พวกเขาอยากตายก็อย่าทำให้เขาเฟิงโหยวซวยไปด้วยสิ !

โชคยังดีที่แม่ทัพสองคนนั้นฟังภาษาเฟิงเฉวี่ยนไม่ออก จึงไม่รู้ว่าคนพวกนี้กำลังหัวเราะเยาะอะไรกัน

แต่แค่คิดดูก็ต้องรู้ว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่

ทั้งสองคนนั้นถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาทันที

ในเวลานี้เอง !

จู่ ๆ ผู้นำสามก็เป็นคนลงมือ !

นางยื่นมือออกไปแสดงความเคารพแก่แม่ทัพจากกองทัพเจิ้นเป่ยทั้งสองคนเพื่อขอโทษทันที

“แม่ทัพทั้งสองท่าน โปรดอภัยด้วย พวกเขาไม่รู้สถานะของท่านจอมทัพ จึงได้เหยียดหยามท่านจอมทัพตามใจชอบโดยไม่รู้จักเจียมตนเช่นนี้ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ !”

เมื่อฟังผู้นำสาม “เอ่ยตามตรง” โดยไม่มีวี่แววว่าจะตีไข่ใส่สีเพิ่มลงไป แม่ทัพทั้งสองคนของกองทัพเจิ้นเป่ยก็ถึงกับมีสีหน้าเคร่งขรึมไป น้ำเสียงที่เอ่ยก็เย็นชา

“ดีมากอีกเดี๋ยวข้าจะแจ้งแก่ท่านจอมทัพไปตามตรง !”

“ใช่ ! ตอนนี้ขอเชิญลงไปต้อนรับท่านจอมทัพก่อนเถอะ !”

ผู้นำสามพยักหน้าในทันที ครั้นก็ยกยิ้มมุมปากพลางเหลือบมองน้องห้าและผู้นำอีกสามคน

แม้ไม่พูดก็เข้าใจได้

พวกผู้นำใหญ่มองดูแล้วถึงกับตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว วันหน้าอย่าได้หาเรื่องเจ้าสามของพวกตนเห็นจะเป็นดี... ช่างเป็นคนที่น่ากลัวนัก !

พวกหัวหน้าโจรพากันมองหน้า มึนงงไปหมด

แต่ก็พากันรู้สึกว่าลางไม่ดีขึ้นมาเสียแล้ว

“ทุกคน เชิญลงไปพร้อมกันเถิด !”

ผู้นำใหญ่ของขาเฟิงโหยวอดดีใจขึ้นลึก ๆ ไม่ได้ รีบมองไปยังเหล่าหัวหน้าโจรแล้วเอ่ยขึ้น

ทุกคนพากันพยักหน้า

ถึงอย่างไรด้านล่างก็เป็นกองทัพเจิ้นเป่ย มองดูแล้วมีอำนาจไม่น้อย น่าจะเป็นพวกขุนนางทหารที่มียศไม่ต่ำนัก แต่ว่า ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นพวกขุนนางสายบุ๋นที่มาร่วมวางกลยุทธ์เดินทัพกระมัง

แต่พวกเขาก็มิได้กังวล เพราะถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็ฟังพวกเขาไม่ออก อยากจะเหยียดก็เหยียดกันไป

ว่าแล้วพวกเขาก็รีบลงไปด้านล่างเขาทันที