หลี่จุ่นพูดทันที
“ท่านผู้นำสาม ในพวกท่านห้าคนใครที่มีวรยุทธ์สูงสุด ไปที่ด้านหน้าและตะโกนท้าทาย!”
เมื่อผู้นำสามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ก้าวออกมายืนข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร และกล่าวว่า
“ท่านจอมทัพ พี่ชายใหญ่ของข้ามีวรยุทธ์สูงสุด!”
ไม่จำเป็นต้องพิจารณาว่าใครมีวรยุทธ์ที่สูงสุดเมื่อต้องมีส่วนร่วมในการต่อสู้ แต่ถึงอย่างไรก็ต้องเป็นพี่ชายใหญ่ ในฐานะพี่ชายคนโตก็ควรต้องแบกรับความรับผิดชอบที่หนักหน่วงเช่นนี้
ผู้นำห้าดูสงบเงียบเล็กน้อย
คนที่มีวรยุทธ์สูงสุดก็คือพี่สามของเขา เพียงแค่ดูรูปร่างของนางก็รู้ พี่ชายใหญ่ผู้น่าสงสารถูกพี่สามหักหลังอีกแล้ว
หม่าหยวนฮั่นอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ผู้นำสาม และปรากฏรอยยิ้มบนริมฝีปาก
หญิงสามที่ดูแข็งแกร่งคนนี้น่าสนใจจริง ๆ
“เอาล่ะ บอกพี่ชายใหญ่ของพวกเจ้าให้ออกไปตะโกนท้ารบศัตรู!” หลี่จุ่นพยักหน้าและสั่งการ
ผู้นำสามรีบบอกพี่ชายใหญ่ของตัวเองทันที สีหน้าของผู้นำใหญ่วูบลงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แต่หลังจากมองดูหลี่จุ่น เขาก็ทำได้เพียงกัดฟันและถือดาบใหญ่ของเขาไป
“กล้ามาก! ไม่นึกเลยว่าจะกล้าตะโกนท้ารบ!”
ในขณะนั้น
เมื่อซือหม่าเหย่เห็นผู้นำใหญ่เขาเฟิงโหยวเดินออกมาอย่างหยิ่งผยองเพื่อตะโกนท้าสู้ เขาก็กัดฟันด้วยความโกรธและมีสีหน้ามึนตึง!
ซือหม่าชิงอวิ๋นที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็กำลังจ้องมองไปที่หลี่จุ่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!
ไม่นึกเลยว่าจะเป็นผู้บัญชาการคนใหม่ของชายแดนตอนเหนือ!
เด็กน้อยคนนี้ที่มา...ใจกล้ามากจริง ๆ!
ซือหม่าเหย่พูดทันที “ทหาร ขึ้นไปแล้วถ่วงเวลาเขาไว้!”
“ข้าเอง!”
แม่ทัพใหญ่ที่มีขวานยักษ์ลุกขึ้นยืนทันทีและมองดูผู้นำใหญ่เขาเฟิงโหยวด้วยสีหน้าดุร้าย
“ได้ ไป!”
เมื่อซือหม่าเหย่เห็นว่าเป็นหนึ่งในผู้มีฝีมือของกองทัพ และเป็นวีรบุรุษที่กล้าหาญและเก่งกาจในการต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงให้อีกฝ่ายลงสนามทันที!
“ย่ะ!”
แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเหยียนตะโกนเสียงดัง กระโดดออกไปและพุ่งไปทางผู้นำใหญ่เขาเฟิงโหยว ฟาดฟันด้วยขวาน!
แต่ทว่า
เป็นถึงผู้นำใหญ่เขาเฟิงโหยวซึ่งอยู่ทางเหนือมานานหลายทศวรรษ ไม่มีความสามารถ ตะโกนและเริ่มต่อสู้กับอีกฝ่ายทันที ทั้งสองสู้กันไปมาปะทะกันอย่างดุเดือด
“อาเหย่ เคยเห็นชายหนุ่มบนหลังม้านั่นหรือไม่” ซือหม่าชิงอวิ๋นถามขึ้นเบา ๆ ในขณะนี้
ในอีกด้านหนึ่ง ดวงตาของหม่าหยวนฮั่นขยับเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้
เขาเหลือบมองหลี่จุ่นที่อยู่ข้าง ๆ และรู้สึกสับสนเล็กน้อย เด็กคนนี้กลายเป็นหุ่นเชิดของจี้จงชิงตั้งแต่เมื่อใด
จี้จงชิงคือหุ่นเชิดของเขาไม่ใช่หรือ
พนันได้เลยว่าสองอาหลานน่าจะคิดผิดคน...มันน่าสนใจจริง ๆ
“พวกเขาจะระดมทหารรักษาพระองค์เพื่อฆ่าท่าน”
หม่าหยวนฮั่นพูดเตือนหลี่จุ่น
หืม? !
ทันใดนั้นดวงตาของหลี่จุ่นก็หรี่ลง และถามขึ้นทันที “ทหารรักษาพระองค์คืออะไร”
หม่าหยวนฮั่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ในช่วงปีแรก ๆ ที่ข้าอยู่ที่แคว้นเหยียน ข้าได้ยินมาว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนได้จัดตั้งหน่วยจำนวนหลายพันคนโดยเฉพาะ ในหมู่พวกเขาล้วนเป็นผู้มีฝีมือที่เก่งที่สุด แบบนี้จึงถูกเรียกว่าเป็นทหารรักษาพระองค์”
เยี่ยม!
ดูถูกเขาไปจริง ๆ!
หลี่จุ่นตื่นตระหนกทันทีและถามอย่างรวดเร็ว
“พี่หม่า ท่านจะชนะการต่อสู้ได้หรือไม่ ถ้าไม่ เราต้องถอยเดี๋ยวนี้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
เนื้อเรื่องสนุกคับ...แต่ก็รำคาญพระเอกอยุู่พอสมควรเจ้าชู้เกินกินพื้นที่หักเหลี่ยมเฉือนคมเยอะไปหน่อยน่าจะเป็นทุกเรื่องมั้งที่ผู้ชายเดินเรื่อง...
เชี่ยไรเนี่ย เติมเงินแต่อ่านไม่ได้สักบท...
กดปลดล็อคไม่ได้เติมเงินแล้ว แย่มาก...
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...