องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 697

ณ ด่านเฟิงเป่ย

โจวชิงนำทัพออกไปทางตะวันออกไกลสามสิบลี้ กระชั้นจะได้เผชิญกับกองทัพเหยียนที่กำลังรุกคืบไปทางทิศตะวันตก ทว่าแล้วจู่ๆ กองทัพเหยียนก็ถอยกำลังกลับไปยังด่านเฟิงเป่ยกะทันหัน

ถอยกลับรวดเร็วยิ่งนัก!

โจวชิงขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะนี้ รู้สึกฉงนใจอย่างยิ่ง รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดธรรมดาไปแน่

เหยียนอ๋องเพี้ยนไปแล้วหรืออย่างไร

ศึกรบครั้งยิ่งใหญ่กำลังจะอุบัติขึ้น ท่าทางที่กระเหี้ยนกระหือรือที่จะรบรากันในคราแรก แต่ยังไม่ทันได้ประจันหน้ากลับถอยทัพไปเสียแล้ว

นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน

รองแม่ทัพหลินตะโกนด้วยความดาลเดือดขึ้นมาทันที

“แม่ทัพใหญ่ เหยียนอ๋องเล่นตลกกับพวกเราอยู่หรือ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ! ”

โจวชิงจ้องมองแผนที่ไม่พูดจา ครู่ต่อมาเขาขมวดคิ้วพร้อมส่ายหัวและกล่าว

“ไม่ง่ายขนาดนั้น เหยียนอ๋องท่านนี้เป็นคนที่รับมือได้ยาก เป็นไปไม่ได้ที่จะเคลื่อนกองทัพไปทางตะวันตกโดยไม่มีมูลเหตุ เฉกเช่นเดียวกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะถอนกำลังกะทันหันโดยไร้สาเหตุ ที่ด่านเฟิงเป่ยต้องเกิดเหตุอันใดขึ้นเป็นแน่”

“นี่ ด่านเฟิงเป่ยมีกองทัพพิทักษ์อุดรนับแสนนาย เหยียนอ๋องท่านนี้ไม่มีเหตุผลอันใดที่ต้องถอยทัพเลย!” หลินหู่กล่าว

โจวชิงลูบเคราทั่วใบหน้า ด้วยดวงตาอันลึกล้ำ จู่ๆ ก็กล่าวว่า

“ส่งหน่วยสอดแนมเข้าไปสืบดูเดี๋ยวนี้ว่าเกิดเหตุอันใดขึ้น เหตุใดเหยียนอ๋องจึงถอยทัพ”

“ขอรับ ท่านแม่ทัพใหญ่! ”

หลินหู่เร่งไปเตรียมการทันที

ครั้นยามอัสดงมาถึง ในที่สุดก็ได้ข่าวคราเสียที

จู่ๆ กองทัพพิทักษ์อุดรที่กำลังมุ่งหน้าไปทางทิศใต้ก็หายตัวไป เพียงแค่ชั่วข้ามคืนก็หายลับไปแล้ว

หน่วยสอดแนมสอดส่องทั่วทุกอณู แต่กลับไม่พบร่องรอยแม้แต่น้อย

โจวชิงสีหน้าเปลี่ยนไปชั่วขณะเมื่อได้ทราบข่าว

เขาย่างก้าวไปยังแผนที่เดินทัพอีกครั้งทันที มองดูอย่างพินิจพิเคราะห์ หรี่ตาลงครึ่งนึงแล้วกล่าวว่า

“แม่ทัพผู้นี้เข้าใจการเคลื่อนไหวของจี้จงชิงอย่างถ่องแท้…อัจฉริยะจริงๆ น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง ไม่คาดคิดเลย จี้จงชิงไม่เพียงแต่คิดกลอุบายอันน่าทึ่งของเขา ณ ท้องพระโรงเท่านั้น แต่ยังระดมกองกำลังและแม่ทัพในสนามรบได้อย่างชาญฉลาดอีกด้วย ช่างน่ายกย่องเหลือเกิน!”

หลังจากที่หลินหู่ตะลึงงัน เขาก็เกรี้ยวโกรธและกล่าวทันทีว่า

“ประมาทเสียไม่ได้ แม้จะเชื่อว่าสิ่งที่คาดเดากันอยู่ครานี้นั้นถูกต้อง ทว่าควรระมัดระวังไว้ก่อน จี้จงชิงผู้นี้น่ากลัวไม่ใช่น้อย อย่างไรก็ส่งกำลังสอดแนมเข้าไปดูก่อนดีกว่าว่ากองทัพพิทักษ์อุดรได้ใช้เส้นทางทางเหนือจริงหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ยังไม่สายที่จะลงมือ! ”

“น่ารังเกียจเสียจริง!”

หลินหู่ดูขึ้งเคียดและไม่พอใจ

ไม่คิดว่าตนเองจะถูกต้มซะจนเปื่อยอีกครา!

ครั้นตอนที่พึ่งมาถึงก็เช่นกัน ชัดเจนว่าสามารถไปยังทางเหนือเพื่อจัดการผ่านชายแดนทางเหนือได้แท้ๆ

แต่แม่ทัพของเหยียนอ๋องรุกคืบไปทางทิศวันตกจากจวนชายแดนตะวันตก แสร้งอยากจะช่วยสนับสนุนแคว้นหลางและหลอกลวงพวกเขาไม่ให้เดินทางไปยังทิศเหนือ ต่อมาจึงได้รู้ความจริงว่าเป็นเพียงแผนที่ทำให้พวกเขาสับสน!

และมาครานี้เขาก็ถูกหลอกอีกแล้ว หลินหู่ติดตามโจวชิงมานานหลายปี ยังไม่เคยปราชัยอย่างน่าขายหน้าเช่นนี้มาก่อน

น่าเกลียดจริงๆ !

หลินหู่ออกตัวไปจัดการทันที!

หากนี่เป็นความจริง จะต้องยกทัพสังหารไปชายแดนเฟิ่งเป่ยเพื่อเป็นการบอกให้โจรจี้รู้ว่าหากมาเล่นแง่กับพวกเขาจะเป็นอย่างไร!