ค่ำคืนในแคว้นหลาง ท้องถนนครึกครื้น
ต่างจากราชวงศ์อู่ที่ห้ามออกนอกเคหสถานยามวิกาล นอกเสียจากเทศกาลที่กำหนด บนท้องถนนแทบไร้ซึ่งผู้คน
ที่นี่ก็มีกฎห้ามออกนอกเคหสถานยามวิกาลเหมือนกัน แต่แค่สิบวันต่อเดือนเท่านั้น นอกจากนี้ ประชาชนที่นี่ค่อนข้างมีอิสระในการใช้ชีวิตตอนกลางคืนมาก
พวกหลี่จุ่นสามคนมองจนเคลิบเคลิ้มสมองว่างเปล่าไปเล็กน้อย
อันที่จริงอวี้เจียเตรียมจะพาพวกหลี่จุ่นสามคนกลับจวนของตัวเอง ทว่าหลี่จุ่นปฏิเสธ ดังนั้นจึงจัดการให้พวกเขาอยู่ที่เรือนรับรองสำหรับทูตในเมือง
หลี่จุ่นไม่มีความจำเป็นต้องไปพบกับไต้อ๋องแคว้นหลางอยู่แล้ว มอบหมายให้อวี้เจียไปเจรจาการแลกเปลี่ยนจะเหมาะสมกว่า
ยังไม่ต้องกล่าวถึงว่าเขาเคยช่วยอวี้เจียเสนอนโยบายส่งตัวประกัน แก้วิกฤตใหญ่หลวงของแคว้นหลาง อีกทั้งช่วงที่เจียอวี้เจียอยู่ในจวนจิ่งอ๋อง เขาก็ดีกับนางตลอด ดังนั้นไม่ว่ายังไงอวี้เจียก็ต้องช่วยเขาแน่นอน
แต่ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ต้องสำเร็จได้ด้วยการแลกเปลี่ยน
ด้วยเหตุนี้หลี่จุ่นจึงกล้าวิ่งโร่มาแคว้นหลางแบบไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียง
ในเรือนรับรอง
ท่ามกลางแสงขมุกขมัวจากโคมไฟ แสงเทียนตรงมุมโต๊ะวูบไหว
อวี้เจียและพวกหลี่จุ่นสามคนนั่งล้อมวงอยู่ตรงโต๊ะ
หลี่จุ่นกางภาพที่วาดเสร็จก่อนออกเดินทางบนโต๊ะและพูดกับอวี้เจียว่า
“อวี้เจีย ที่ข้าอยากทำก็คือของสิ่งนี้ ของสิ่งนี้ทำไม่ยาก ช่างฝีมือทั่วไปแค่ดู ๆ ก็ทำออกมาได้ แต่ที่สำคัญคือตอนนี้พวกเรามีเวลาไม่มาก”
อวี้เจียดูภาพทันที หม่าหยวนฮั่นเห็นแต่แรกแล้ว ดังนั้นจึงไม่สนใจ ทว่าจ้าวอวี่รู้สึกอยากรู้มาก
จ้าวอวี่ดูแล้วถามขึ้นทันทีว่า
“ท่านอ๋อง ของสิ่งนี้มันทำอะไรได้หรือขอรับ ทำไมดูแล้วเหมือนรถเข็นล่ะ”
จ้าวอวี่ถามข้อสงสัยของอวี้เจียในคราวเดียว
อวี้เจียมองไปทางหลี่จุ่นทันที
หลี่จุ่นยิ้มแบบมีเลศนัยเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“ของสิ่งนี้เรียกว่าเครื่องโยนหิน หรือเครื่องขว้างหิน แค่วางวัตถุจำพวกก้อนหินไว้ตรงนี้ จากนั้นพอกดปุ่มก็จะดีดออกไปได้ มันดีดตัวขึ้นฟ้าได้สูง แล้วถ้าทำได้ดียังอาจดีดวัตถุได้ไกลกว่านั้น เป็นอาวุธร้ายโจมตีเมืองยึดดินแดน”
เรียกได้ว่าเป็นปืนใหญ่ฉบับเรียบง่ายสุดขีด!
แต่ที่น่าเสียดายคือ ระยะก่อนคนจากเขาเฟิงโหยวหาเหมืองดินประสิวทางเหนืออย่างไรก็ไม่พบ ดังนั้นตอนนี้จึงใช้ดินปืนจนหมดแล้ว
ไม่อย่างนั้นทำระเบิดมือแล้วใส่โยนเข้าเมืองหน้าด่านฝานหลง ทัพใหญ่ของโจวชิงคงได้จบเห่แล้ว
แต่ถ้าใช้หินที่หุ้มด้วยผ้าน้ำมันจุดไฟหรือขวดน้ำมัน แล้วโยนเข้าด่านฝานหลงแทนระเบิด มันจะเป็นการทำลายล้างแบบมหากาฬได้เหมือนกัน!
ในโลกที่อาวุธแสนจะธรรมดาสามัญนี้ และโลกที่รูปแบบการรบโบราณคร่ำครึมากอย่างนี้ สิ่งนี้ข่มขวัญได้มาก!
ก็เหมือนกับระเบิดเมื่อก่อนหน้านี้!
เอามาโจมตีเมือง จะต้องเป็นอาวุธชั้นยอดแน่!
ถ้าใช้ประกอบกับระเบิด นั่นคืออาวุธสังหารสยองขวัญแบบไม่ต้องสงสัย!
“ท่านอ๋อง เมื่อกี้ท่านบอกว่าแค่ช่วยท่านทำ ท่านจะมอบของสิ่งนี้ให้เราหรือ” อวี้เจียจับมุมกระดาษแน่น ถามด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย
หลี่จุ่นพยักหน้าตอบ
“ถูกต้อง!”
แม่คุณเอ๊ย ก็ให้พวกเธอทำแล้ว วิธีการทำก็บอกไปแล้ว พวกเธอยังจะไม่รู้ว่าทำยังไงเหรอ!
เพียงแต่เวลานี้ราชวงศ์อู่แข็งแกร่ง แคว้นหลางอ่อนแอ หากไม่ได้รับอนุญาตจากหลี่จุ่น พวกเขาจะไม่กล้าสร้างเองเท่านั้น การอนุญาตจากหลี่จุ่นก็คือโอกาสที่จะให้พวกเขาทำได้แบบโจ่งแจ้ง
น่ายินดียิ่งนัก!
อวี้เจียนัยน์ตาหดเล็ก เอ่ยเสียงหนัก
“ได้ ไต้อ๋องต้องสนใจมากแน่! ข้าจะเข้าวังหารือเรื่องนี้กับไต้อ๋องเดี๋ยวนี้แหละ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
เนื้อเรื่องสนุกคับ...แต่ก็รำคาญพระเอกอยุู่พอสมควรเจ้าชู้เกินกินพื้นที่หักเหลี่ยมเฉือนคมเยอะไปหน่อยน่าจะเป็นทุกเรื่องมั้งที่ผู้ชายเดินเรื่อง...
เชี่ยไรเนี่ย เติมเงินแต่อ่านไม่ได้สักบท...
กดปลดล็อคไม่ได้เติมเงินแล้ว แย่มาก...
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...