องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 755

เสิ่นคั่วพิจารณา

รู้ว่าฮ่องเต้สุนัขนี่ใจกล้าเสียจริง!

กลับส่ายหน้าตอบพลัน

“ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าหลังจากจบศึกนี้ ทัพใหญ่แคว้นฉีก็อาจไม่กระทำการบุ่มบ่ามพ่ะย่ะค่ะ”

หลี่เจิ้งถาม “ไท่ฟู่จะอธิบายอย่างไร”

เสิ่นคั่วจึงตอบ

“บัดนี้ราชวงศ์อู่เรามีอาวุธสงครามร้ายน่าสะพรึงกลัวอย่างระเบิด แถมยังมีหน้าไม้เมื่อก่อนหน้านี้อีก จากสถานการณ์ในปัจจุบัน ทัพใหญ่ห้าแสนคนของราชวงศ์อู่เราคงเหลือเกือบสามแสนกว่าคนแน่...ฮ่องเต้แคว้นฉีมิใช่ผู้เขลาเบาปัญญา จะต้องไม่เสี่ยงง่าย ๆ แน่ แต่จะรอดูสถานการณ์ก่อน เพราะเรื่องนี้เปลี่ยนเป็นใครก็ต้องตรองดูให้ดี”

หลี่เจิ้งคิดและพยักหน้าน้อย ๆ ทันที “ยังเป็นไท่ฟู่ที่ไตร่ตรองถี่ถ้วน ข้าคิดไม่ถึงด้านนี้”

เสิ่นคั่วมองหลี่เจิ้งทีหนึ่ง เงียบงันปราศจากวาจา

ไม่ใช่ว่าเขาคิดไม่ถึง แต่ความจริงหัวข้อสนทนาของฮ่องเต้สุนัขนี่ไม่ได้อยู่ตรงนี้!

ส่งทหารอะไรก็พูดไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้ผ่านการพิจารณาสักหน่อย

ในใจของฮ่องเต้สุนัขนี่ต้องมีเรื่องชั่วร้ายอะไรอยู่เป็นแน่ คิดจะโยนออกมาตอนที่เขาเผลอ

ดังคาด

หลี่เจิ้งพูดช้า ๆ “ไท่ฟู่ เจ้าคิดว่าข้าสมควรประทานสมรสให้ลูกสาวจอมทัพเหยียนหรือไม่ จอมทัพเหยียนพิทักษ์อยู่ชายแดนตะวันตก เป็นเสาหลักของราชวงศ์อู่ สร้างผลงานไม่น้อย ข้าอยากแบ่งเบาภาระเขาสักหน่อย...ข้าตัดสินใจแล้ว เรื่องนี้จะให้ไท่ฟู่เป็นคนจัดการ แล้วมารายงานข้า ดูสิว่าคุณชายบ้านไหนคู่ควรกับยอดหญิงแห่งราชวงศ์อู่เราท่านนี้!”

เสิ่นคั่วตกตะลึงพรึงเพริด “...”

……

ในคืนราตรีมืดมิด

จ้าวอวี่เร่งกลับด่านเฟิงเป่ยอย่างไม่หยุดพัก ไปพบบิดาของตนทันที

“ท่านพ่อ!”

พอเข้าประตูมาจ้าวอวี่ก็รีบเรียก “ท่านพ่อ ท่านอ๋องให้ท่านพ่อส่งทหารไปด่านฝานหลงเดี๋ยวนี้ บุกโจมตีโจวชิงกลางคืนเลย!”

ด่านเหิงกู่แตก เหยียนอ๋องผู้เฒ่านอนไม่หลับ

พอเห็นบุตรชายตัวเองรีบร้อนกลับมา รู้ว่าต้องมีเรื่องแน่ แต่พอได้ยินคำพูดนี้แล้วทั้งคนตะลึงงันไปเลย

สองวันนี้ทหารหมื่นนายบนเขาเฟิงโหยวกำลังยุ่งงวดกับเรื่องเครื่องร่อนกับร่มชูชีพอยู่ตลอด ตอนนี้พอได้ยินว่าจะออกศึกคืนนี้ก็พากันตกใจ

โอย ๆ พวกเขาผู้ชายหยาบทำงานเย็บปักถักร้อยกับงานช่าง สองวันนี้ไม่มีเวลาจะพัก

ตอนนี้จะให้ไปรบ น่ากลัวว่าพอปะหน้าก็มอบขวัญกำลังใจให้อีกฝ่ายแล้ว นี่มันไม่ได้นะ!

แม้ไม่ได้บอกว่าให้พวกเขาเคลื่อนไหว แต่ถ้าทั้งด่านเฟิงเป่ยยกพล ยังจะขาดพวกเขาหรือ

จูเหล่าซานและผู้นำทั้งห้าของเขาเฟิงโหยวสีหน้าปั้นยากเดี๋ยวนั้น

จูเหล่าซานกัดฟัน วิ่งโร่ไปถามกับจงจื่อหนิงทันที

“แม่ทัพใหญ่จง พวกเราพี่น้องหมื่นคนต้องตามทัพไปออกศึกด้วยหรือ สองวันนี้พวกพี่น้อง...”

จงจื่อหนิงไม่รอให้เขาพูดจบก็ตอบทันที

“เรื่องนี้ข้าไม่รู้ เจ้าไปถามกับจอมทัพเหยียนเถอะ!”

แค่ตอนนี้เอง จ้าวอวี่มาถึงก็พูดเลยว่า

“ท่านไหนคือผู้นำจูจูเหล่าซาน ท่านอ๋องมีคำสั่ง ให้พวกท่านส่งของที่ทำสองวันนี้ไปแถว ๆ ด่านฝานหลง จะมีคนมารับช่วงต่อพวกท่านเอง!”