องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 761

โจวชิงกำลังจะลงกำแพงเมือง จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงกลองคำสั่งถอยทัพของทัพศัตรู!

คนทั้งคนตะลึงงันไปทันที!

นี่เริ่มเปิดศึกแล้ว ยังสู้ไม่เท่าไรก็ลั่นกลองถอยทัพแล้วหรือ

นี่ทำสงครามหรือว่าล้อคนเล่น!

พออีกฝ่ายลั่นกลองถอยทัพ ทหารแคว้นฉู่ก็อึ้งเป็นแถบ ๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย!

ส่วนจงจื่อหนิงกับหวังเซิ่ง พอได้ยินเสียงคำสั่งถอยทัพก็ขมวดคิ้วน้อย ๆ ทันที แต่ก็ยังสั่งถอนกำลังอย่างเด็ดขาด กองทัพเจ็ดแปดหมื่นนายยกขบวนกลับ ทัพหลังเปลี่ยนเป็นทัพหน้า ถอนทัพอย่างรวดเร็ว!

ราวกับเมื่อครู่เป็นแค่ละครสนุกฉากหนึ่งเท่านั้น

ผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง พวกโจวชิงที่อยู่บนกำแพงยังไม่คืนสติ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

“นี่... มารดามัน ล้อข้าเล่นหรือ!”

หลินหู่กับทหารรอบ ๆ พากันโมโหโทโส โพล่งปากกล่าวคำสบถด่าทอทันที แต่พวกเขาไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย กลัวอีกฝ้ายจะย้อนกลับมากะทันหันอีก!

อีกฝ่ายถอยทัพแบบไม่มีสาเหตุ กลับทำให้พวกเขาหวาดหวั่น ไม่กล้าคลายความระแวดระวัง!

โจวชิงสีหน้าเคร่งขรึม จ้องฝั่งตรงข้ามเขม็ง มองแวบเดียวก็เห็นธงขาวตัวหนังสือดำคำว่าจอมทัพขนาดใหญ่ที่ปักอยู่บนยอดเขารับลมปลิวไสว

ด้านข้างเหมือนว่ามีคนนั่งอยู่คนหนึ่ง

มีองครักษ์ยืนอยู่ทางซ้ายและขวา

เนื่องจากมีระยะห่างไกลมาก จึงเห็นไม่ค่อยชัด แต่ดูจากรูปร่างแล้วน่าจะเป็นจ้าวจิ่งจ้ง เหยียนอ๋องจอมทัพคนที่สองของราชวงศ์อู่!

โจวชิงขมวดคิ้วมุ่น เขานึกว่าจี้จงชิงมาเสียอีก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นจ้าวจิ่งจ้ง

แต่ไม่จี้จงชิงไม่ปรากฏตัว

เขาเริ่มไม่เข้าใจ การกระทำของอีกฝ่ายเหมือนกับสร้างความสับสนแก่เขา

ความรู้สึกที่สิทธิ์รุกไม่ได้อยู่ในมือตัวเองทำให้โจวชิงไม่สบอารมณ์มาก พลันเอ่ยเสียงหนัก

“ในเมื่อทำสงครามแล้ว มีเหตุผลอะไรหยุดกะทันหัน ทหารทุกนายจงฟังคำสั่ง!”

“ขอรับ!”

ทหารแคว้นฉู่ทั้งหลายและหลินหู่ก้าวหน้าฟังคำสั่งเดี๋ยวนั้น

โจวชิงมองค่ายทหารนอกเมือง เอ่ยเสียงเย็น “พวกเจ้านำทัพห้าหมื่นคนออกเมืองไปสู้กับศัตรูเดี๋ยวนี้!”

พอพวกหลินหู่ได้ฟังก็หน้าระรื่นทันที!

พวกเขาอัดอั้นจะตายอยู่แล้ว!

ตอนนี้พอได้ยินคำสั่งบุกก่อน ในใจเรียกว่ากระตู้วู้!

หลินหู่และเหล่าทหารเร่งลงจากกำแพงเมืองแล้วเริ่มจัดแจงกำลังพล

เวลาไม่ถึงหนึ่งครู่ ทัพใหญ่ห้าหมื่นคนก็ยกโขยงออกจากประตูเมือง เตรียมออกเมืองไปเจอกับศัตรู!

“ดี สวรรค์คุ้มครองราชวงศ์อู่เราโดยแท้! ถ่ายทอดคำสั่งกองโยนหิน โยนหินถล่มเมืองเดี๋ยวนี้!”

“รับทราบ!”

ทหารถ่ายทอดคำสั่งจุดพลุสัญญาณในมืออย่างรวดเร็ว ปังเสียงหนึ่ง ดอกไม้ไฟสีม่วงที่เบ่งบานบนฟากฟ้าดวงหนึ่ง!

งดงามสดใสอย่างหาที่เปรียบมิได้!

พลุสัญญาณดอกไม้ไฟนี้ดึงความสนใจของทหารในเมืองด่านฝานหลงอย่างรวดเร็ว โจวชิงที่อยู่บนกำแพงเมืองเห็นเป็นอึ้ง เงยหน้าดูดอกไม้ไฟที่สดใสเล็กน้อย ขมวดคิ้วเป็นปมเล็ก ๆ ทันที!

“นี่อะไรน่ะ”

“งดงามแท้!”

“มันคือสิ่งใด”

“มันขึ้นมาจากค่ายทหารของศัตรู หรือจะเป็นอาวุธอะไร!”

“...”

พอได้ยินเสียงวิจารณ์ของเหล่าทหาร หลินหู่พลันขมวดคิ้วมุ่น

หรือว่าอีกฝ่ายจะใช้อาวุธร้ายน่ากลัวอะไร

ของที่แตกตัวเป็นสีม่วงสดใสกลางฟ้าสูง แค่เห็นก็รู้ว่าไม่ปกติ ถึงจะสวย แต่ยากจะรับรองว่าไม่ใช่อาวุธพลังทำลายล้างสูงน่าสะพรึงที่อีกฝ่ายทำ!

หลินหู่รู้ดีว่ากองทัพพิทักษ์อุดรมีอาวุธร้ายน่ากลัวชนิดหนึ่ง!