องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 763

ถ้าทำเครื่องร่อนไม่ดี เช่นนั้นให้เหล่าทหารร่อนออกไปเท่ากับให้พวกเขาไปตาย

จะประมาทไม่ได้เป็นอันขาด!

ดังนั้นก่อนจะร่อน เขาต้องตรวจตราคุณภาพให้ดีเสียก่อน

สุดท้ายผู้นำสี่ก็อดใจไม่ไหว เห็นหลี่จุ่นกำลังจะไปจึงถามพี่สามของตัวเองว่าหลี่จุ่นจะไปทำอะไร

พอผู้นำสามบอกนาง นางก็ลุกขึ้นยืนพรวดพูดทันทีว่า

“พี่สาม บอกท่านจอมทัพ ข้าจะไปเอามาลำหนึ่ง!”

ไม่รอให้หลี่จุ่นเคลื่อนตัวก็วิ่งแจ้นนำไปก่อนแล้ว!

นางสงสารหลี่จุ่น ไม่อยากให้เขาวิ่งไปวิ่งมาเหน็ดเหนื่อยเช่นนี้

ส่วนตอนนี้หลี่จุ่นเห็นผู้นำสี่วิ่งไปกะทันหัน งงงันไปทั้งคน ผู้หญิงคนนี้จะทำอะไรน่ะ

ผู้นำสามคิดแล้วจึงพูดด้วยท่าทางที่บิดไปบิดมาเล็กน้อย

“จอมทัพ น้องสี่บ้านข้าบอกว่าท่านขึ้นเขาเหน็ดเหนื่อย นางสงสารท่าน...ก็เลยไม่อยากให้ท่านไปไหนแล้ว นางจะไปเอามาให้ท่านดูลำหนึ่ง”

หลี่จุ่น “...”

พอพูดออกมา แม้จะเป็นคนหน้าหนาอย่างหลี่จุ่น เวลานี้ก็อดกลั้นไม่อยู่หน้าแดงระเรื่อแล้ว

ทุกคนในเขาเฟิงโหยวต่างมองหน้ากัน

ระยะนี้ต่างรู้ดีว่าผู้นำสี่มีคนในดวงใจแล้ว และคนในดวงใจผู้นั้นก็มิใช่จอมทัพหรอกหรือ

ตอนนี้ผู้นำสามเปิดเผยต่อหน้าธารกำนัล ไม่รู้ว่าผู้นำสี่รู้แล้วจะทำหน้าอย่างไร

หลี่จุ่นลูบจมูก สุดท้ายไม่ได้ไปไหน แต่กลับไปนั่งบนก้อนหินเหมือนเดิม

อีกฝ่ายเป็นผู้หญิง เสียสละเพื่อเขาต่อหน้าผู้คนมากมายอย่างนี้ ถ้าเขายังไปอีกมิใช่ให้อีกฝ่ายเสียหน้าหรือ

แต่ก็นะ ผู้หญิงคนนี้โง่จริง ๆ เลย

เดี๋ยวเขายังต้องไปอยู่ดี

ต้องดูทหารร่อนออกไปทีละคน ไม่อย่างนั้นเขาไม่วางใจ ดูจากที่นี่ไกลไปหน่อย เขาวางใจไม่ลง

ดังนั้นยังต้องควบคุมระยะใกล้ถึงจะดี

หม่าหยวนฮั่นขมวดคิ้วนิด ๆ

ผู้หญิงของเจ้าเด็กนี่เยอะเหลือเกิน ต่อให้สละลูกศิษย์กับศิษย์หลานของตัวเองก็ยังดึงตัวเขามาไม่ได้

นี่ไม่ใช่เรื่องดีอะไร

ไม่ได้การ เราต้องทำอะไรหน่อยแล้ว!

อื่ม ต่อไปต้องคุมผู้หญิงรอบตัวเขาให้เข้ม!

จะให้ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เกาะแกะเขาไม่ได้ นี่เป็นเรื่องใหญ่เชียวนะ

จูเหล่าซานลงมือเร็วรี่ ไม่นานเครื่องร่อนที่ทำได้ไม่เลวลำหนึ่งก็แสดงอยู่ตรงหน้าหลี่จุ่นแล้ว

หลี่จุ่นสำรวจตรวจสอบลูบคลำอย่างละเอียด

จากนั้นก็ทดสอบกดเบา ๆ

ก่อนจะพยักหน้าด้วยความพอใจเอ่ย

“ใช้ได้!”

ตรวจสอบไม่มีปัญหา หลี่จุ่นแหงนหน้ามองท้องฟ้า ตอนนี้เป็นช่วงกลางวันแล้ว

คาดเดาว่าทางด่านฝานหลงคงต่อสู้อินุงตุงนัง เหยียนอ๋องผู้เฒ่าต้องต่อสู้กับอีกฝ่ายอย่างดุเดือดแน่!

เสียงกลองดังเป็นพัก ๆ ที่นี่พอได้ยินแว่ว ๆ

แต่ยังต้องรอสัญญาณจากเหยียนอ๋องผู้เฒ่า

หลี่จุ่นออกคำสั่ง

“สั่งการลงไป หน่วยหน้าไม้กลที่ถือหน้าไม้กลอยู่สะพายร่มชูชีพ ที่เหลือไม่ต้องหอบอะไรลงสนาม รวบรวมอาวุธทุกอย่าง ส่งไปเป็นชุด! แล้วรอคำสั่งของข้า!”

“รับทราบ!”

เหล่าผู้นำทหารที่มีหน่วยหน้าไม้กลเป็นหลักรับคำสั่ง แยกย้ายไปสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาตัวเองเตรียมตัวทันที

เตรียมตัวร่อน!