องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 775

เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ไม่รู้ได้เลยว่าเหตุใดกลางถนนจึงได้มีหลุมขนาดมหึมาโผล่ออกมา!

ทว่าการตอบสนองแรกของทุกคนก็คือมีทัพศัตรูแน่ จึงรีบพากันชักดาบออกมา เตรียมจะทำศึก!

แต่ทว่า!

เป็นไปไม่ได้!

หากที่นี่มีทัพศัตรู เช่นนั้นก็ทำได้เพียงมาจากทางในด่านเท่านั้น!

หากเป็นเช่นนี้ก็ต้องผ่านจวนชายแดนตะวันตก และที่จวนชายแดนตะวันตกมีทัพแคว้นฉู่สามพันนายคอยคุ้มกันอยู่ หากอีกฝ่ายอ้อมไปโจมตีจวนชายแดนตะวันตกจากในด่านละก็

เช่นนั้นทหารที่ประจำการที่จวนชายแดนตะวันตกก็คงส่งคนมาแจ้งตั้งนานแล้ว!

ทว่ากลับไม่มีเลย!

ไร้ซึ่งข่าวคราวใด ๆ!

ด้วยเหตุนี้หากมีทัพศัตรู เดิมทีก็ไม่มีทางเข้ามาจากในด่านได้แน่ ๆ!

หากไม่ใช่ทัพศัตรู เช่นนั้นกับดักนี่ใครเป็นคนวางเอาไว้ล่ะ?

ตอนนี้ในใจของทุกคนเกิดความกลัวขึ้นมา ราวกับเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ!

โจวชิงพูดตะโกนขึ้นว่า

“รีบหลีกไปเสีย อย่าเดินกลางถนน!”

สีหน้าของโจวชิงปั้นยากจนถึงขีดสุด ในใจเกิดประกายความคิดที่น่ากลัวขึ้นมาอย่างหนึ่ง!

พักนี้กับดักนี่...ปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพียงแค่ในชายแดนเหนือเท่านั้นนี่!

ฉะนั้น...จี้จงชิงมาแล้วสินะ!

แต่ว่าจี้จงชิงเข้ามาที่นี่จากทางไหนกัน?!

ที่นี่โดยรอบล้วนเป็นภูเขาสูงตระหง่าน หน้าผาสูงชัน แม้แต่สัตว์ปีกทั่วไปยังไม่สามารถบินข้ามมาได้!

พวกหลินหู่และแม่ทัพทุกคนต่างรีบตะโกนกันขึ้นมาว่า

“รีบหลีกไปเร็วเข้า อย่าเดินกลางถนน!”

“อย่าเดินกลางถนน!”

“...”

ข่าวถูกแพร่ออกไป ทัพใหญ่แยกย้ายกันอย่างรวดเร็ว!

จากนั้น...

จากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมา!

ทหารไม่น้อยที่ตกหลุมอีกครั้งก็ตกหลุมอีกครั้ง ที่เหยียบเข้ากับหนามก็เหยียบเข้ากับหนาม กระทั่งยังเจอกับการโจมตีของไม้ซุงที่กลิ้งลงมา!

ในขณะนี้เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ทั้งทัพใหญ่พลันพัลวันพันเก!

โจวชิงงงเป็นไก่ตาแตกไปในทันใด!

พวกหลินหู่เองก็อึ้งกิมกี่ไปโดยฉับพลัน!

ไม่นึกเลยว่าทัพศัตรูยังจะวางกับดักไว้รอบ ๆ อีก?!!

นี่มันบ้าไปแล้วชัด ๆ!

“อย่าเดินไปสุ่มสี่สุ่มห้า!”

โจวชิงตะโกน!

“ท่านแม่ทัพใหญ่มีคำสั่ง อยู่ห่างกันหนึ่งจั้ง! เดินหน้าอย่างระวัง ระวังทัพศัตรูลอบฆ่า!”

“...”

ทัพใหญ่ของแคว้นฉู่พลันราวกับกำลังเหยียบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบาง ๆ เดินหน้าไปอย่างระมัดระวัง

แต่ทว่า!

แม้จะทำแบบนี้ ก็ยังเจอกับกับดักเช่นเดิม มีทหารส่งเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาอยู่ตลอดเวลา ก่อนจะสิ้นชีวีไปเสียตรงนั้นเลย!

โดยเฉพาะเป็นช่วงที่ท้องฟ้ามืดสนิทไปแล้ว ยิ่งยากจะพบกับดักที่ซ่อนอยู่เหล่านั้น!

โจวชิงมองจนเดือดดาลกระทั่งลูกกะตาแทบจะถลุนออกมาอยู่แล้ว!

แต่ว่าในตอนนี้เขาไม่กล้าหยุดพักระหว่างทาง ต้องรีบเดินหน้าไปให้เร็วที่สุด!

ไม่ว่าทัพศัตรูจะยึดจวนชายแดนตะวันตกไปหรือยัง พวกเขาก็ต้องออกไปจากตรงนี้ให้ได้!

ด้วยเหตุนี้จึงเขาจึงไม่แม้แต่จะสั่งให้เก็บศพของเหล่าทหาร มีแต่ให้ทุกคนเดินหน้าต่อไป!

หลินหู่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนตะคอกด้วยความโกรธว่า “คนราชวงศ์อู่ที่สมควรตาย ช่างโหดเหี้ยมไร้คุณธรรมจริง ๆ! ไม่นึกเลยว่าจะสังหารหมู่ทหารทัพของเรา! โหดเหี้ยมไร้คุณธรรมยิ่งนัก!”

“ใช่! คนราชวงศ์อู่นี่มันไม่ใช่คนแล้วจริง ๆ ไม่นึกเลยว่าจะโหดเหี้ยมเช่นนี้!”

“มันฆ่าทหารทัพเราอย่างโหดเหี้ยม แค้นนี้คงจะอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันไม่ได้แล้ว!”

“แค้นนี้ต้องชำระ!”

“...”

ทหารทัพแคว้นฉู่ไม่น้อยเกิดอารมณ์ปะทุขึ้นมา พวกเขาก่นด่าคนราชวงศ์อู่ด้วยความเดือดดาล!