องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 879

อะไรนะ?

หลี่จุ่นพลันขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยถามขึ้นว่า

“ท่านอา เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

เฟิงเป่าหลินมองซ้ายมองขวา เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใคร เขาก็รีบกระซิบกระซาบขึ้น

“สองวันมานี้ พวกเราขายได้ค่อนข้างดีที่เดียว ตีพิมพ์ก็ค่อนข้างเยอะ แต่ใครจะไปคิดว่าจะถูกคนเพ่งเล็ง...”

“ถูกใครเพ่งเล็งอย่างนั้นหรือ?” สีหน้าของหลี่จุ่นเคร่งขรึม

ของสิ่งนี้จะให้ผู้ใดรู้เห็นไม่ได้ หากถูกคนเพ่งเล็ง ก็ยากจะจัดการแล้ว

ตระกูลเฟิงไม่สามารถออกหน้ามาจัดการเรื่องนี้ได้

เฟิงเป่าหลินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง

“ได้ยินบ่าวรับใช้บอกว่าเป็นเด็กคนหนึ่ง พาคนมาซ้อมคนขายหนังสือของเรา เรียกร้องให้พวกเราส่งหนังสือทั้งหมดให้เขา ไม่อย่างนั้นจะไม่ให้พวกเราทำ สองวันนี้เราขายออกไปได้ไม่เท่าไร...อีกฝ่ายราวกับที่มาไม่ธรรมดา เราออกหน้าไม่ได้ เรื่องนี้ยากจะจัดการจริง ๆ”

“เป็นผู้ใดกันถึงได้กำเริบเสิบสานเช่นนี้?!”

หลี่จุ่นเดือดดาลขึ้นมาในทันใด!

ตอนนี้กำลังต้องใช้เงินอยู่พอดี ไม่นึกเลยว่าจะมีคนกล้ามาทำให้ธุรกิจของเขาเสียเรื่อง ช่างรนหาที่ตายจริง ๆ!

เฟิงเป่าหลินเอ่ย

“เสียวจุ่น ไม่อย่างนั้นพวกเราก็เลิกทำสิ่งนี้ไปเลยดีหรือไม่...อันที่จริงขายของสิ่งนี้ไปในใจของข้าก็กระวนกระวายไป หากถูกคนจับได้ขึ้นมา เกรงว่าตระกูลเฟิงของข้า...”

หากถูกคนจับได้ขึ้นมาว่าเฟิงเป่าหลินกำลังทำกิจการของเสด็จอา เกรงว่าทั้งตระกูลเฟิงจะต้องขายขี้หน้าเป็นแน่

ฉะนั้นแม้ของสิ่งนี้จะทำเงินได้ แต่ก็ทำได้เพียงลอบทำเท่านั้น

ทว่า!

หลี่จุ่นจะยอมไปทั้งอย่างนี้เสียที่ไหนกันเล่า!

“ท่านอา ตอนนี้ทำเงินได้เท่าไรแล้วอย่างนั้นหรือ?” หลี่จุ่นเอ่ยถาม

เฟิงเป่าหลินครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ตัดต้นทุนออกไป เราก็นับว่าทำเงินได้...แปดพันตำลึงแล้ว เจ้าเจ็ดส่วนข้าสามส่วน ก็นับว่าไม่น้อยทีเดียว”

“ท่านอา ท่านดูสิ ของสิ่งนี้ทำเงินได้ถึงเพียงนี้ เราจะล้มเลิกไปง่าย ๆ เช่นนี้ได้อย่างไรกันเล่า? ต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายสิ!” หลี่จุ่นรีบเอ่ย

ใช่แล้ว!

นี่เพิ่งขายไปได้เท่าไรเอง?

ก็ทำเงินได้มากมายขนาดนี้แล้ว!

ร้านเต้าหู้ก่อนหน้านี้ยังทำเงินไม่ได้เท่านี้เลยด้วยซ้ำ!

กระทั่งร้านหม้อไฟเปิดมาตั้งนานนมขนาดนั้นแล้ว ตอนนี้ก็เพิ่งจะหาเงินได้เท่านี้เอง

เจ้าสิ่งนี้ทำกำไรได้มากมายขนาดนี้ จะให้ล้มเลิกไปเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?!

หลี่จุ่นไม่ยอมหรอก!

“แต่ว่า...”

ใบหน้าของเฟิงเป่าหลินเต็มไปด้วยความลังเล

หลี่จุ่นรีบเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านอา ท่านจะกลัวอะไรเล่า? หากถูกคนจับได้จริง ๆ ท่านก็บอกไปว่าข้าเป็นคนทำสิ ถึงอย่างไรข้าก็ไม่มีหน้ามีตาอะไรอยู่แล้ว ถูกคนจับได้แล้วอย่างไรเล่า? อย่างมากถึงเวลานั้นตระกูลเฟิงก็ตัดความสัมพันธ์กับข้าก็สิ้นเรื่องแล้ว!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน