องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 880

“เอ้า นายท่าน ที่แท้ก็เป็นท่านนั่นเอง! รีบเข้าไปด้านในเถอะ!”

ครั้นหลี่จุ่นเห็นอีกฝ่าย ก็รีบให้อีกฝ่ายเข้าไปในร้านอย่างเป็นมิตร

อีกฝ่ายพลันลังเลอยู่เล็กน้อย

เขาเพียงแค่ผ่านมาเท่านั้น ครั้นเห็นหลี่จุ่นจึงอยากจะทักทาย ไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะเชิญตนเข้าไปข้างในเลย

ไม่ถามตนเลยด้วยซ้ำว่ามากินหม้อไฟหรือเปล่า...

เมื่อเห็นหลี่จุ่นเป็นมิตรขนาดนี้ ในทางกลับกันเขาก็ไม่มีหน้าไปบอกว่าตนไม่ได้มากินหม้อไฟ

ทันใดนั้นเขาก็โบกไม้โบกมือ ให้ผู้ติดตามของตนรออยู่ด้านนอก

จากนั้นก็ตามหลี่จุ่นและเฟิงเป่าจินเข้าไป

“นายท่าน ตามสบายเลยนะ วันนี้ไม่รบกวนท่านแล้ว!”

เมื่อเข้าไปในร้าน หลี่จุ่นก็ให้เด็กหนุ่มไปนั่งเพียงลำพัง เขาจะไปกินอาหารร่วมกับเฟิงเป่าจิน

ก่อนหน้านี้เจ้าเด็กคนนี้อยู่กับท่านอาจารย์เผียนอีของตน และไม่รู้ว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกัน

เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ทว่ารีบเอ่ยว่า

“คือว่า เถ้าแก่สวี ข้าเองก็อยากร่วมโต๊ะกับท่านทั้งสองเช่นกัน ไม่ทราบว่าขอนั่งด้วยอีกคนได้หรือไม่?”

หลี่จุ่นพลันอึ้งไป กำลังจะปฏิเสธ

เฟิงเป่าจินที่อยู่ข้าง ๆ กลับรีบตอบว่า

“หากไม่รังเกียจ พวกเราเองก็ยินดีอย่างยิ่ง!”

หลี่จุ่นมองเฟิงเป่าจินทีหนึ่ง ในชั่วครู่ไม่ได้พูดอะไรอีก

ในจังหวะนี้เฟิงหลิงจือกับเจ้าหนูเฟิงหลิงหวนก็เห็นพวกหลี่จุ่นทั้งสามคนแล้ว ทั้งสองสาวรีบวิ่งเหยาะ ๆ เข้ามา

สองวันนี้มีแต่สองพี่น้องตระกูลเฟิงมาช่วยเขาดูร้าน ส่วนอาหยวนคอยดูแลทัวทัวอยู่

“ท่านอาสาม นี่พวกท่าน...”

“ท่านอาสาม พี่จุ่น พวกท่านอยากกินหม้อไฟหรือ?”

หลี่จุ่นรีบยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ให้เสี่ยวเอ้อร์เปิดโต๊ะให้เราโต๊ะหนึ่ง จริงสิ ข้างบนยังมีห้องส่วนตัวหรือไม่?”

เฟิงหลิงจือพยักหน้า

เห็นสีหน้าหลี่จุ่นดูพยายามหลบเลี่ยงอยู่เล็กน้อย

“แหะ ๆ พี่จุ่น มีเจ้าค่ะ ยังเหลือห้องส่วนตัวอีกหนึ่งห้อง!” เจ้าตัวเล็กรีบเอ่ย

“เยี่ยมไปเลย!”

หลี่จุ่นพาเฟิงเป่าจินและชายหนุ่มแปลกหน้าผู้นั้นขึ้นไปด้วยกัน

เมื่อทั้งสามคนเข้าไปในห้องส่วนตัวแล้ว ทันใดนั้นก็มีเสี่ยวเอ้อร์เข้ามาต้อนรับขับสู้

เฟิงเป่าจินเพิ่งเคยเข้ามายังร้านหม้อไฟแห่งนี้เป็นครั้งแรก เมื่อเห็นทุกอย่างในร้านนี้แล้ว เขาก็รู้ว่ามันแปลกใหม่ไปหมด

อดไม่ได้ที่จะมองประเมินไปเสียทุกอย่าง

หลี่จุ่นชำเลืองมองเฟิงเป่าจินทีหนึ่ง จากนั้นก็มองชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เขายิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามว่า

“ไม่ทราบว่าคุณชายท่านนี้มีชื่อแซ่อะไรหรือ?”

“อ๋อ ข้าน้อยซั่งกวนเฮ่า เฮ่าในคำว่าเฮ่าไป๋” ชายหนุ่มผู้นั้นเองก็พลันยิ้มเบา ๆ แล้วตอบ

“อ๋อ ที่แท้ก็เป็นคุณชายซั่งกวนนี่เอง รอที่จะได้พบมานานแล้ว! มองสหายซั่งกวนเพียงแค่ปราดเดียวก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่คนธรรมดา!”

หลี่จุ่นเข้าใจในทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน