“ลูกรัก”
“ดื่มเหล้าพิษจอกนี้!”
“แม่ร่วมเดินสู่ยมโลกพร้อมกับเจ้า!”
หลี่หลงหลินลืมตาขึ้น พบว่าตนอยู่ในชุดนักโทษ ถูกขังอยู่ในคุกที่มืดมิด
หญิงงามในชุดชาววังแสนสง่า ร่ำไห้ดั่งสาลี่ต้องหยาดพิรุณ น้ำตานองหน้า มือถือจอกทอง ดวงหน้างามสะพรั่งเปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวัง
ชั่วพริบตา ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาในความคิด!
ราชวงศ์ต้าเซี่ย ราชวงศ์หนึ่งที่ไม่มีในหน้าประวัติศาสตร์!
ข้าทะลุมิติกลายมาเป็นองค์ชายเก้า!
หญิงงามในชุดชาววังตรงหน้า คือมารดาของข้า พระชายาโหรวสตรีที่ฮ่องเต้หวู่ทรงโปรดปรานมากที่สุด!
ผู้สืบเชื้อสายแห่งราชวงศ์ สมาชิกราชสกุล ร่ำรวยสมบัติวิบูลย์ทรัพย์ สระสุราเมรัยพงไพรเนื้อ หญิงงามละลานตา ช่างเป็นสิ่งที่ผู้คนเสาะแสวงเสียเนี่ยกระไร!
ทว่าหลี่หลงหลินกลับไม่ดีใจแม้แต่น้อย
ชื่อเสียงเรียงนามขององค์ชายเก้าแย่มาก เป็นเศษสวะที่ทุกคนทราบกัน!
ไม่เพียงแค่นี้
เขายังทำความผิดร้ายแรง ทำให้ฮ่องเต้หวู่พิโรธ สังหารสายเลือดเพื่อธำรงไว้ซึ่งความยุติธรรม!
เสือถึงร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง!
ต้องเป็นความผิดบาปใดกัน ทำให้ฮ่องเต้หวู่ไม่เห็นแก่ความเป็นพ่อเป็นลูก จำต้องสังหารตนให้ได้?
ความทรงจำของหลี่หลงหลินสับสนเล็กน้อย นึกไม่ออกชั่วขณะ
เหล้าพิษตรงหน้า ไม่อาจดื่มเด็ดขาด!
ตนเพิ่งทะลุมิติมาเป็นองค์ชาย ยังไม่ได้ดื่มด่ำกับความมั่งคั่งร่ำรวย ก็จะกลายเป็นองค์ชายอายุสั้นเสียแล้ว ช่างไม่เอาไหนจริงๆ!
ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยสิ่งใด จำต้องมีชีวิตอยู่ต่อให้ได้!
เพี๊ยะ!
หลี่หลงหลินปัดมือกะทันหัน ปัดจอกทองในมือพระชายาโหรวร่วงหล่น
พระชายาโหรวตะลึงงัน น้ำตาร่วงหล่น “ลูกรัก เจ้าวิปลาสไปแล้วหรือ? เหล้าพิษจอกนี้ แม่คุกเข่าสามวันสามคืน กว่าจะวอนขอมาจากเสด็จพ่อได้ เพื่อให้ร่างของลูกครบถ้วน!
มิเช่นนั้น เจ้าจะต้องถูกประหารด้วยทัณฑ์เลาะกระดูก!”
เสด็จแม่คุกเข่าสามวันสามคืน แลกได้เพียงเหล้าพิษหนึ่งจอกเนี่ยนะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น