พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1033

“พี่เคยบอกว่า พี่จะรักผมไปตลอดชีวิต จะอยู่กับผมตลอดไป และจะไม่มีวันทอดทิ้งผม” เขาพึมพำขณะ บางสิ่งแผดผาอยู่ในดวงตาดำสนิทคู่นั้น

อี้หรานตัวสั่น ย้อนกลับไปตอนนั้น จิ่นหลียืนอยู่ในโถงนี้ยามดึกสงัด ชายหนุ่มดูอ้างว้างและเปราะบางเสียจนทำอี้หรานใจสลายตามไปด้วย

ในตอนนั้น เธอจับได้ว่า เขามาที่นี่กลางดึก และเมื่อได้เห็นภาพจิ่นหลียืนอยู่อย่างนั้น ในใจอี้หรานก็รู้สึกเพียงแค่เธอพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนคนนี้!

หากเขารู้สึกหวั่นไหว เธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขารู้สึกมั่นคง

ไม่สำคัญว่าเธอจะพูดซ้ำว่ารักเขาสักกี่รอบ หรือแสร้งทำเหมือนเธอลืมเรื่องเกี่ยวกับกู้ ลี่เฉินและวัยเยาว์ไปแม้จะจำมันได้

เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นแล้ว เธอเคย… ตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อเขา

‘ตอนนี้…’ หลิง อี้หรานมองไปที่จิ่นหลีอย่างสงบนิ่ง “แล้วทำไมกัน? คุณเองก็พูดว่ารักฉันเหมือนกันนี่? จากนั้นคุณก็บอกเองว่าไม่ได้รักฉันแล้ว ขอให้เราเลิกกัน คุณนึกอยากกลับคำพูดเมื่อไหร่ก็ทำ”

“แล้วถ้าผมไม่ผิดคำพูด พี่จะยอมเป็นเหมือนเดิมไหม?” เขาถาม

“ไม่เคยได้ยินเหรอว่าสิ่งที่เกิดไปแล้วมันย้อนกลับมาไม่ได้?” อี้หรานถามกลับ

“เรื่องพรรค์นั้นมันไม่มีจริงสักหน่อย! ผมยอมกลืนน้ำลายตัวเองได้ ไม่ว่ามันจะยากขนาดไหน” เขาว่าพลางถูไถแก้มเข้ากับฝ่ามือของอี้หราน “พี่รู้ไหม? ผมกลัวว่าผมจะรักพี่มากเกินไป จนกลายเป็นแบบพ่อ ผมกลัวว่าผมจะไม่สามารถควบคุมชีวิตของตัวเองได้…”

น้ำเสียงของเขาสะท้อนอยู่ในโถง เขาพูดในสิ่งที่เขาไม่เคยบอกใครมาก่อน รวมถึงความกลัวที่มีมาตลอด

แววตาของจิ่นหลีหม่นลง “พี่ไม่อยากกลับมาคบกันใช่ไหม?”

“ไม่ ฉันไม่อยาก!” อี้หรานย้ำอย่างหนักแน่น “คุณรักฉัน คุณถึงได้อยากกลับมาคบกับฉันอีก แต่ถ้ากลับกันล่ะ? ถ้าฉันรักคุณ แต่คุณไม่รักฉันแล้ว คุณจะตกลงไหมถ้าฉันขอให้เรากลับมาคบกัน?”

ริมฝีปากบางของจิ่นหลีเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง

อี้หรานมองดูคนตรงหน้า ก่อนเอ่ย “ไม่อยู่แล้ว ใช่ไหม? ถ้าคุณไม่รักฉัน ต่อให้ฉันไปคุกเข่าขอร้องคุณ คุณก็คงไม่มีวันชายตามองหรอก!”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น” จิ่นหลีเปิดปากในที่สุด