พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1039

‘เป็นเพราะฉันเคยมีแฟนมาเยอะหรือเปล่านะ เธอถึงได้คิดว่าฉันไม่จริงจัง?’

เขายังจำที่ถูกหญิงสาวดูถูกเรื่องเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยได้ดี เธอบอกว่าถ้าเขาคิดถึงใครสักคนจริง ๆ ก็จะเข้าใจว่ามันไม่มีใครจะมาแทนที่กันได้

‘หรือนี่จะเป็นกรรมตามสนอง?’

ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำเอาชายหนุ่มหลงหน้ามืดแบบนี้ได้เท่ากับอี้หรานแล้ว ไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็นึกถึงแต่เธอตลอดเวลา

ถึงแม้จะแสร้งทำเป็นลืม ๆ ไป แต่เขาก็ไม่เคยลืมได้จริงเลยแม้แต่ครั้งเดียว

‘ฉันยอมแตกหักกับจิ่นหลีได้เพื่อเธอ!’

ขณะที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังออกมาจากห้องตรวจ กู้ ลี่เฉินลุกขึ้นแล้วตรงไปเปิดประตูทันที!

ภาพที่เห็นในห้องผ่าตัดคือหมอซูที่กำลังกดมีดปลายแหลมลงที่หลังมือของอี้หราน ขณะที่หญิงสาว… ชั่ววินาทีหนึ่ง ลี่เฉินไม่สามารถละสายตาไปจากใบหน้าของอี้หรานได้เลย

ดวงตากลมหลับปี๋ เรียวคิ้วขมวดมุ่น ฟันขาวขบริมฝีปากเพื่อสกัดเสียงร้อง เม็ดเหงื่อผุดซึมบริเวณหน้าผาก ก่อนจะไหลร่วงลงมาบนพวงแก้ม

มืออีกข้างที่ว่างอยู่ของอี้หรานกำแน่น ราวกับว่าจะช่วยยับยั้งความเจ็บได้

เขารู้ว่าเธอน่าจะเจ็บมากทีเดียว ในเมื่อหมอซูพูดเองว่าขั้นตอนการรักษาจะเจ็บมาก ดังนั้นมันคงไม่ใช่ความรู้สึกเจ็บเหมือนมดกัดแน่ คงเป็นความเจ็บที่เกินกว่าคนทั่วไปจะรับไหว

แต่อี้หรานกลับยังทนได้โดยไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมาอีกนอกจากเสียงที่เขาได้ยินในคราแรก

ใช่ว่าลี่เฉินจะไม่เคยเห็นผู้หญิงเจ็บตัวมาก่อน ภาพยนตร์บางเรื่องก็มีฉากแบบนี้อยู่บ้าง และนักแสดงหญิงก็ถ่ายทอดออกมาได้อย่างดี หญิงสาวบางคนถึงกับพยายามเรียกร้องความสนใจจากเขาโดยแสร้งทำเป็นข่มความเจ็บปวดเสียด้วยซ้ำ

แต่กู้ ลี่เฉินยังรั้นให้เธอจับแขนให้ได้

“เอาล่ะ ได้เวลาเริ่มอีกรอบแล้ว อยู่นิ่ง ๆ !” เสียงหมอซูดังขึ้น อี้หรานนั่งตัวแข็งทื่อ และในวินาทีถัดมา ความเจ็บปวดที่บาดลึกลงบนหลังมือก่อนหน้านี้ก็ถูกกดลงมาอีกครั้ง

อี้หรานกัดฟันแน่น ขณะที่มือข้างที่ว่างอยู่ก็คว้าเอาแขนของลี่เฉินมาจับโดยไม่ทันรู้ตัว

‘โอ๊ย! มันเจ็บมากเกินไป!’

อี้หรานกัดฟัน พยายามทำใจให้โล่งเพื่อทนต่อความเจ็บ

มันติดเป็นนิสัยของเธอไปแล้วตั้งแต่ตอนที่ยังอยู่ในเรือนจำ อี้หรานจะปล่อยให้จิตใจล่องลอยไปที่อื่นสักพัก ในยามที่ต้องอดทนกับการถูกทรมานราวกับไม่ใช่มนุษย์ เธอจะจินตนาการถึงพื้นที่ว่างเปล่า ราวกับว่ามันจะช่วยความรู้สึกเจ็บบรรเทาลง!