พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1155

เย่ฉงเว่ยกล่าวเย้ย “เธอคิดว่าฉันอยากให้เธอทำอะไรให้ล่ะ? ในเมื่อเธอตั้งใจจะหลอกจิ่นหลี เธอก็ควรคิดถึงผลลัพธ์ตอนที่มันไม่สำเร็จไว้ด้วยสิ!”

เย่ฉงเว่ยสะบัดมือของผู้หญิงคนนั้นออกขณะพูด และเดินออกจากห้องส่วนตัวไปโดยไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นในนั้นอีก

...

กู้ลี่เฉินขับรถพาหลิงอี้หรานกลับไปยังบ้านเช่าของเธอ ระหว่างทางกลับบ้าน เขาก็พูดว่า “ถ้าฉงเว่ยมารบกวนคุณอีก โทรหาผมได้เลยนะ”

หลิงอี้หรานเงียบปากอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “คุณ... น่าจะปลุกฉัน... บนรถเมล์เมื่อวานนี้นะคะ”

เขากล่าว “คุณเห็นวิดีโอแล้วเหรอ? ผมเห็นว่าคุณกำลังหลับอยู่ เลยคิดว่าคุณน่าจะได้งีบสักหน่อย แต่ผมลืมนึกไปว่าอาจจะมีคนถ่ายวิดีโอเราไว้และโพสต์ลงอินเทอร์เน็ต ถ้าคุณไม่ชอบ ผมเอาลบให้ได้นะ”

ปกติแล้วเขาเป็นพวกระวังกล้องแอบถ่ายมาก แต่เมื่อวานบนรถเมล์ เขาสนใจแต่เธอจนลืมสิ่งรอบตัวไปเลย

เธอเผลอหลับบนรถเมล์ไปครึ่งชั่วโมง แต่ทุกนาทีและวินาทีที่ผ่านไปกลับทำให้เขามีความสุข

เขาอยากจะขอบคุณคนที่ถ่ายคลิปไว้จากก้นบึ้งของหัวใจด้วยซ้ำที่เหลือความทรงจำตอนนั้นไว้ให้เขา!

เมื่อเขาเห็นตัวเองในวิดีโอ เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มีความสุขมากขนาดนี้ เขาแค่กำลังมองผู้หญิงที่ก้มหน้าหลับอยู่ แต่เขากลับละสายตาไปไม่ได้เลยและอยากจะมองเธออยู่อย่างนั้น

“งั้นก็ช่วยลบให้ด้วยนะคะ” หลิงอี้หรานกล่าว เธอไม่ได้รู้สึกดีเท่าไรกับการเห็นวิดีโอที่มีตัวเองอยู่บนอินเทอร์เน็ต และรู้สึกราวกับว่าทุกคนกำลังจับตามองชีวิตของเธอ

“ขอบคุณค่ะ” หลิงอี้หรานกล่าวจากนั้นเธอก็รีบโอนเงิน 2,000 หยวนให้โจวเชียนหยุนผ่านโทรศัพท์ของเธอ

ตลอดทางเธอกังวลเรื่องของหยันน้อย เมื่อมาถึงที่โรงพยาบาลเธอก็บอกกับกู้ลี่เฉินว่า “ขอบคุณที่พาฉันมาส่งโรงพยาบาลนะคะ รบกวนคุณมากแล้ว” พูดจบเธอก็รีบร้อนเปิดประตูรถออกไป

กู้ลี่เฉินจับแขนหลิงอี้หรานเอาไว้ทันที “ถ้ามีอะไรที่คุณต้องการ บอกผมนะ ผมจะช่วยคุณเอง!”

หลิงอี้หรานมองกู้ลี่เฉินอย่างคลุมเครือและยิ้มให้ “ขอบคุณค่ะ!” แล้วเธอก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาล

กู้ลี่เฉินมองตามหลังของหลิงอี้หรานไปจนกระทั่งเธอหาออกไปจากลานสายตา เขาค่อย ๆ ยกมือตัวเองขึ้นมาและจูบฝ่ามือซึ่งเมื่อกี้ได้จับมือเธอไว้อย่างแผ่วเบาราวกับว่าอุณหภูมิอุ่น ๆ ของเธอยังคงหลงเหลืออยู่ในนั้น