พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1156

“อี้หราน... ถ้าขออะไรได้ ผมจะไม่ขอความรู้สึกขอบคุณจากคุณ...” เขาพึมพำ

เขาเป็นคนที่มีระยะห่างจากคนอื่นโดยไม่รู้ตัว แม้แต่เพื่อนของเขาอย่างเย่ฉงเว่ยก็พูดได้ว่า เขาเย็นชามากเสียจนทำให้คนอื่นรู้สึกได้ถึงความหมางเมิน

ราวกับว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่มีใครสามารถเหยียบเข้ามาในหัวใจของเขาได้

ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะรู้แล้วว่าการที่เข้าไปในหัวใจของคนอื่นได้มันเป็นอย่างไร เขาเข้าหาเธออย่างเต็มที่และอยากจะเข้าไปในโลกของเธอ แต่เขาก็รู้สึกถึงความเหินห่างจากเธอได้ตลอดมา

แม้เธอจะยิ้มให้เขา แต่ดูเหมือนกับปฏิเสธไม่ให้เขาเข้าใกล้เธออยู่กลาย ๆ

เขาต้องทำอะไรถึงจะได้เข้าไปในหัวใจของเธอได้จริง ๆ ?

...

หลิงอี้หรานรีบไปยังชั้นของแผนกกุมารเวชผู้ป่วยใน เธอบอกชื่อของอาหยันน้อยกับพยาบาลที่โต๊ะพยาบาลและเดินไปหาที่ห้องพักผู้ป่วย

อาหยันน้อยกำลังหลับอยู่

เจ้าตัวน้อยนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล มีผ้าพันแผลพันรอบหน้าแข้งของเขา และใบหน้าก็ฟกช้ำ แม้ว่าดวงตาของเขาจะหลับอยู่ แต่มันก็บวมนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนว่าเขาจะโดนต่อยมา

คุณนายโจวนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของอาหยันน้อย น้ำตาไหลลงมาตามใบหน้าของเธอเงียบ ๆ

หลิงอี้หรานเดาว่า นี่คงจะเกิดจากการที่คงจื่ออินจงใจพูดถึงเรื่องที่พี่โจวเคยติดคุกตรงหน้าประตูโรงเรียน เรื่องเลยแพร่ไปทั่วจนทำให้เด็กพวกนั้นเข้ามาหาอาหยันน้อยและพูดอะไรแบบนั้นใส่

ในตอนนั้นเองที่โจวเชียนหยุนเข้ามาในห้อง ทันทีที่เธอเห็นหลิงอี้หราน เธอก็พูดว่า “ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว แต่เธอก็ยังมาอีก ก่อนหน้านี้ขอบคุณมากนะ ฉันจะคืนเงินให้พรุ่งนี้นะ”

“ไม่ต้องรีบคืนก็ได้ค่ะ” หลิงอี้หรานพูดขณะที่มองไปยังใบหน้าเหนื่อยอ่อนพร้อมกับดวงตาแดงก่ำของโจวเชียนหยุน สีหน้าของเธอซีดมากเมื่ออยู่ใต้แสงไฟ “พี่โจว คุณป้าบอกฉันเรื่องอาหยันน้อยแล้วนะคะ วันนี้เขาชกต่อยกับเด็กพวกนั้นก็เพื่อปกป้องพี่นะ”

“จ้ะ พี่รู้” โจวเชียนหยุนมองไปยังลูกชายที่กำลังนอนหลับอย่างอ่อนโยน เธอรู้ว่าลูกชายของเธอไม่ชอบที่คนอื่นพูดกันว่าเธอเป็นคนไม่ดี

ถึงอย่างนั้น อาหยันน้อยก็ไม่รู้เลยว่า ในสายตาของคนอื่นแล้ว เธอสมควรโดนจำคุก และเธอเป็นผู้หญิงเลว!