“คุณเกา ฉันดูแล้วคุณก็เป็นคนที่มีการศึกษาสูง ทำไมถึงไม่แยกแยะถูกผิดแบบนี้? รับการรักษาตามอำเภอใจในช่วงวิกฤติ ถึงเวลาถูกหลอกเงินหลอกความรู้สึก เสียใจภายหลังก็ไม่ทัน”
“ที่สำคัญก็คือ รักษาผู้ป่วยล่าช้า ตอนนั้นจะไม่มีที่ให้คุณร้องไห้ด้วยซ้ำ”
เกาชิงเหยียนโมโห “คุณลั่วไม่ใช่ต้มตุ๋น!”
หลี่เหวินหัวส่งเสียงไม่พอใจเบา ๆ และพูดอย่างดูถูก “แพทย์แผนจีนนั้นใช้ไม่ได้ เทียบกับแพทย์แผนตะวันตกไม่ได้! ยิ่งไปกว่านั้น ใช้หลอกลวงตบตาผู้ป่วยกับครอบครัว ไร้คุณธรรมที่สุด ไม่ใช่ต้มตุ๋นแล้วเป็นอะไร?”
“คุณลั่ว คุณอย่าโมโหเด็ดขาดนะคะ” เกาชิงเหยียนรีบพูดปลอบลั่วอู๋ฉาง
หลี่เหวินหัวขมวดคิ้ว ถึงแม้พูดว่าลั่วอู๋ฉางออร่าไม่ธรรมดา แต่ว่าอายุน้อยเกินไปหน่อยไหม!
ในเมื่ออาชีพหมอ ต้องใช้ประสบการณ์ทางการแพทย์ระยะยาว เรียนรู้อย่างต่อเนื่อง ตกตะกอนและสรุปความ สามารถเข้าถึงระดับผู้เชี่ยวชาญได้ ใครบ้างที่อายุไม่เยอะ?
ไอ้หนุ่มตรงหน้า ดูท่าทางก็แค่ยี่สิบกว่าปี เรียนจบจากมหาวิทยาลัยการแพทย์หรือเปล่าก็ยังไม่แน่ มากสุดก็แค่ฝืมือระดับเด็กฝึกหัด
ไม่ใช่ต้มตุ๋นแล้วคืออะไร?
เป็นต้มตุ๋นอย่างน้อยลักษณะภายนอกก็ต้องดีหน่อย แบบนี้เนี่ยนะ จะโกหกใครได้?
หลี่เหวินหัวมั่นใจว่าเกาชิงเหยียนพึ่งพาหมอซี้ซั้วในช่วงวิกฤติ ถึงได้ทำความผิดที่โง่เขลาแบบนี้
ในฐานะผู้มีอำนาจในสายงาน หลี่เหวินหัวไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน จะต้องเปิดโปงทันที
“ไอ้หนุ่ม นายจบจากมหาวิทยาลัยการแพทย์ที่ไหน วุฒิการศึกษาอะไร อาจารย์เป็นใคร?” หลี่เหวินหัวพูดบีบคั้น
ลั่วอู๋ฉางสีหน้าเรียบเฉย พูดว่า “ฉันไม่เคยเรียนแพทยศาสตร์ แน่นอนว่าไม่มีวุฒิการศึกษา เรื่องที่ว่าอาจารย์เป็นใคร ขออภัยที่ไม่สามารถบอกได้ อาจารย์เป็นคนบุคคลลึกลับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมคือหมอเทวดา