พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 345

อวิ๋นหลิงขมวดคิ้วแน่น “พระชายาเสียนอ๋องบาดเจ็บมากหรือเปล่า?”

“แขนของพระชายาถูกแส้เฆี่ยน ได้รับการรักษาแล้ว ไม่ได้เป็นไรมาก ส่วนเสียนอ๋องก็ได้ลงโทษซ่งเชว่อวี่”

อวิ๋นหลิงพยักหน้าเบา ๆ แสดงว่าอาชิ่นยังพอมีความสำคัญสำหรับเสียนอ๋องบ้าง จึงไม่อยากถือโทษอีกฝ่ายซักเท่าใด

“เจ้ารอข้าเขียนจดหมายหนึ่งฉบับ แล้วให้เย่อีรีบส่งไปหมู่บ้านน้ำพุร้อน มอบให้แก่ท่านอ๋อง”

ว่าแล้วนางก็ลุกขึ้น โดยไม่ต้องให้สาวใช้ที่อยู่นอกตำหนักรับรู้ อาศัยแสงเทียนลาง ๆ รีบเขียนเรื่องราวล่าสุดที่เกิดในวังลงในจดหมาย

“ข้าน้อยขอตัว จะไม่ทำให้พระชายาผิดหวัง”

เย่ซื่อรับจดหมายแล้ว พริบตาก็ลับหายไปกับความมืด

เย่อีทำงานรวดเร็ว หลังจากได้รับจดหมาย ก็รีบควบอาชากลางดึก ฟ้ายังไม่ทันสางก็ไปถึงหมู่บ้านน้ำพุร้อนแล้ว

เซียวปี้เฉิงไม่ได้นอนทั้งคืน ช่วงเดินทางหลายวันนี้เขาพยายามหัดควบคุมพลังชนิดใหม่ในตัว จนบัดนี้พอจะชำนาญบ้าง

พอได้รับจดหมายจากอวิ๋นหลิง เขาก็รีบอ่านเร็วพลัน และเรียกให้พวกเยี่ยเจ๋อเฟิงมาเข้าพบ

“นอกเมืองมีทางลับเชื่อมต่อไปยังจวนเหวินกั๋วกง เราจะไม่รอหรงจั้นกับทหารเมืองหยวนอยู่ที่นี่แล้ว ให้หน่วยปืนไฟที่อยู่ในหมู่บ้าน ตามข้าไปใช้ทางลับ เข้าไปตั้งค่ายในเมืองก่อน!”

เดิมทีพวกเขากะจะรอสมทบกับหรงจั้นแล้วค่อยบุกไปพร้อมกัน แต่ชาวทูเจวียกลับคิดเอาชีวิตเขาก่อน

ถ้าข่าวคราว “การเสียชีวิต” ของเขารู้ไปถึงในวัง อ๋องทูเจวียผู้เฒ่าต้องฉวยโอกาสแข็งข้อเป็นแน่

“ฉางเซิน เจ้ากับเจ๋อเฟิงรออยู่ที่หมู่บ้านนี้สมทบกับหรงจั้น รอจนไพร่พลของเมืองหยวนมาถึง ค่อยเข้าเมืองทันที!”

วิธีนี้หากมีการประสานทั้งนอกและในเมือง จะน่าอุ่นใจมากกว่า

หลิวฉิงรีบถือกระบี่ น้ำเสียงเยียบเย็นแฝงความลิงโลดอยู่เล็กน้อย

“ข้าไปกับพวกท่าน ปลิดชีพพวกมันอย่าให้เหลือ!”

นางไม่ได้ใช้กำลังฟาดฟันข้าศึกอย่างสะใจมานานแล้ว เก็บตัวอยู่ในวังเป่ยฉินเสียตั้งนาน รู้สึกอัดอั้นเต็มที

สีหน้ากู้ฉางเซินมีแววระเหี่ยใจ “ข้าจะให้เย่ว์อิ่นกับซิงเฉินไปกับเจ้าด้วย ต้องระวังตัวให้มาก อย่ามัวแต่สู้รบจนทำให้ตัวเองเข้าตาจนล่ะ”

“ท่านพี่พระชายา ขอเตือนให้อยู่ในจวนดีกว่า รอจนเสียนอ๋องทำงานสำเร็จแล้ว ท่านย่อมจะได้พบเขาเอง”

เสิ่นชิ่นลมหายใจติดขัด ถามเสียงสั่นว่า “เจ้าว่าไงนะ?”

“เสิ่นชิ่น บางครั้งข้าก็ไม่เข้าใจ ทำไมเจ้าถึงวาสนาดีนัก?”

ซ่งเชว่อวี่สีหน้าเย้ยหยัน ท่าทีเปลี่ยนจากความสนิทชิดเชื้อเหมือนแต่ก่อน แววตาแฝงด้วยความริษยาและโกรธแค้นอย่างล้ำลึก

“หลายปีนี้ข้าทำงานเพื่อท่านอ๋องตั้งเท่าไหร่ สร้างผลงานมากมาย เขาก็แทบไม่เหลียวแลข้าซักนิด ในขณะที่เจ้าไม่รู้อะไรเลย ผลงานก็ไม่มี แทบไม่อาจช่วยเหลืออะไรเขาได้ ซ้ำยังคอยเป็นตัวถ่วงอีก เขากลับยินดีที่จะแบ่งปันทุกอย่างกับเจ้า”

ภายใต้คำพูดที่แฝงความเกลียดชังของซ่งเชว่อวี่ ทำให้เสิ่นชิ่นได้รู้ถึงที่มาที่ไปของเรื่องราว

แต่นางก็ไม่คาดคิด ว่าหญิงที่ดูใสซื่ออ่อนโยนมาโดยตลอด หลายปีมานี้กลับใส่หน้ากากจอมปลอมมาใกล้ชิดกับนาง!

หรือแม้กระทั่งการแต่งงานในอดีต ก็เป็นหนึ่งในแผนการที่วางไว้ล่วงหน้า เพื่อจะใช้ผลประโยชน์จากอำนาจทางทหารของตระกูลเสิ่น!

เสิ่นชิ่งสงบสติซักพัก ถามด้วยริมฝีปากซีดเซียว “เจ้ารู้จักฉางซวี่มานานแล้วหรือ?”