พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 721

จักรพรรดิจาวเหรินทรงประทับใจเว่ยฉือเลี่ยอย่างเห็นได้ชัด ทรงพระสรวลแล้วตรัสว่า “ท่านข่านเกรงใจไปแล้ว ดังภาษิตว่าไว้ เดินทางพันลี้มอบขนหงส์ ของขวัญเบาแต่น้ำใจหนักอึ้ง ท่านเดินทางข้ามน้ำข้ามเขามาเป็นแรมเดือนกว่าจะถึงเมืองหลวง มิตรภาพเช่นนี้มิอาจวัดได้ด้วยเงินและสิ่งของ”

ความหมายแฝงของถ้อยคำนี้คือเป็นการประกาศว่ายามนี้แคว้นต้าโจวพอใจยิ่งนัก เขายินดีจะเป็นพันธมิตรด้วย

บรรยากาศงานเลี้ยงในพระราชวังก็ครึกครื้นขึ้นหลายส่วน

หลังจากร่ำสุราไปหลายรอบ ขุนนางและข้าราชบริพารหลายคนก็ดื่มจนหน้าแดงก่ำ เมาสุรานอนหมดสติอยู่บนโต๊ะ

แต่เว่ยฉือเลี่ยยังคงคอแข็ง มีสติไม่เมาแม้แต่น้อย

อวิ๋นหลิงลอบพึมพำ ดื่มเหล้าเก่งนี่นา คงมีเพียงพี่ฉิงที่พอจะสู้ได้ว่าใครคอทองแดงกว่ากัน

งานเลี้ยงเสร็จสิ้น นางกำนัลส่งบรรดาแขกเหรื่อออกจากตำหนักจื่อเฉิน

เว่ยฉือเลี่ยตามขันทีฝ่ายในออกจากพระราชวัง ยังไม่ลืมจะประสานมือคารวะแบบชาวฮั่นกับอวิ๋นหลิงและสามี

“ระหว่างทางมาที่นี่ ข้าได้ยินชาวต้าโจวพูดถึงสำนักศึกษาชิงอี้ที่พระชายารัชทายาทสร้างขึ้น ก็เลยตั้งใจมา ถ้ามีเวลาว่าง หวังว่ารัชทายาทจะพาข้าไปเยี่ยมชมให้ได้เห็นเป็นขวัญตาสักหน่อย คงจะเป็นการเดินทางที่คุ้มค่า”

“ย่อมได้อยู่แล้ว ท่านข่านไม่ต้องเกรงใจไป” เซียวปี้เฉิงพยักหน้าด้วยความยินดี แล้วเบาเสียงลง “ถึงอย่างไรท่านก็คือผู้มีคุณที่ช่วยชีวิตหรงเอ๋อร์”

เว่ยฉือเลี่ยส่ายหน้าพลางกล่าวว่า “เห็นความอยุติธรรมบนท้องถนนย่อมต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เรื่องเล็กน้อยไม่ต้องขอบคุณ ผู้ที่ร่ำสุราและออกศึกด้วยกันบนทุ่งหญ้าได้นั้นถือเป็นพี่น้องกัน รัชทายาทร่วมขจัดความชั่วร้ายกับข้าเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนี้ท่านกับข้าก็คือพี่น้องกันแล้ว ไม่ต้องเรียกข้าว่าท่านข่านหรอก”

“ถ้าไม่รังเกียจ เรียกข้าว่าเหมาเหมาก็ได้ นี่คือชื่อเล่นที่ท่านแม่ตั้งให้ บรรดาญาติสนิทก็เรียกข้าเช่นนี้”

อวิ๋นหลิงดีใจที่นางไม่ดื่มชาตอนนี้ ไม่เช่นนั้นคงจะสำลักเป็นแน่

ไม่นึกว่าอ๋องทูเจวียตะวันออกผู้นี้จะติดดินมากทีเดียว

เหมาเหมา...ต้องบอกเลยว่าชื่อนี้เข้ากับรูปลักษณ์ภายนอกได้ค่อนข้างดี

เซียวปี้เฉิงอดหัวเราะไม่ได้ พยักหน้าด้วยความยินดียิ่ง “ได้สิ แต่ดึกแล้ว สหายเหมาเหมาพักผ่อนก่อนเถอะ”

อำลาเว่ยฉือเลี่ยแล้ว ทั้งสองสามีภรรยาก็มองหน้ากันแล้วกระซิบกระซาบ

“ดูเป็นคนดีมาก ไม่เอ่ยเรื่องแต่งงานกับองค์หญิงหกในงานเลี้ยงเลยสักนิด ไม่รู้ว่าในใจมีแผนอะไรอยู่”

สองสามีภรรยาถือว่าเป็นคนฉลาด จึงไม่ได้ลดความระแวงลงเพราะรูปลักษณ์ที่ตรงไปตรงมาและเป็นกันเองของเว่ยฉือเลี่ย

ผู้ที่มีสายเลือดผสมฟันฝ่าอุปสรรคจนกลายเป็นอ๋องทูเจวียได้นั้น จะดูเป็นคนเรียบง่ายอย่างรูปลักษณ์ภายนอกได้อย่างไร

เซียวปี้เฉิงมุ่นคิ้วเล็กน้อย “ไม่ว่าอย่างไร เขาจะไม่ผลีผลามล่วงเกินแคว้นต้าโจว มาดูกันว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป”

อีกด้านหนึ่ง เว่ยฉือเลี่ยก็กลับมายังหอซื่อฟาง

แต่ถูหว่ายังคงเชื่อใจท่านข่านยิ่งนัก ถึงอย่างไรเขาก็อ่านกฎและหนังสือหลายเล่มของแคว้นต้าโจวจนคล่อง ไม่ได้โง่เขลาเบาปัญญา

มาแคว้นต้าโจวครั้งนี้ พวกเขาค้นคว้าและเตรียมการมาเต็มที่ สำรวจความชอบของราชวงศ์ต้าโจวมาอย่างแม่นยำ

สิ่งของอย่างทองคำ เงิน และเครื่องประดับนั้นชาวทูเจวียตะวันออกเทียบไม่ติดเลย มิสู้มอบวัว แกะ และอูฐให้จะดีกว่า

เดิมทีอยากจะมอบม้าเหงื่อโลหิตให้รัชทายาทแห่งซีโจว คงจะทำให้อีกฝ่ายพอใจอย่างแน่นอน แต่น่าเสียดายที่ยามนี้ชาวทูเจวียตะวันออกยังยากจนข้นแค้นนัก จะมอบสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ให้ได้อย่างไร

ด้วยเหตุนี้เหล่าที่ปรึกษาจึงคิดสะระตะ ก่อนตบต้นขาตัดสินใจมอบสตรี แล้วคัดสรรองค์หญิงที่งามที่สุดของราชวงศ์ทูเจวียตะวันออกออกมาสองสามคน

แต่เว่ยฉือเลี่ยสืบข่าวคราวเกี่ยวกับรัชทายาทกับพระชายามาตลอดทาง หลังจากรู้ว่าทั้งสองรักกันอย่างลึกซึ้ง เขาคิดใคร่ครวญพักหนึ่ง ก่อนตัดสินใจขั้นเด็ดขาดส่งองค์หญิงทั้งหมดกลับไปยังแดนทุ่งหญ้า

บัดนี้เห็นทีทางเลือกของเขาจะถูกต้อง

มิฉะนั้นในงานเลี้ยงคืนนี้ ไม่เพียงจะล่วงเกินรัชทายาทกับพระชายา แต่องค์หญิงเหล่านั้นจะยังความอับอายมาให้ด้วย

หญิงสาวชาวฮั่นมีความงามสะคราญชวนให้ตราตรึงใจจริงๆ แม้แต่ดอกซ่ารื่อหล่างที่สวยที่สุดบนแดนทุ่งหญ้าก็เทียบรัศมีของพระชายารัชทายาทไม่ติด

พวกนางมีความอ่อนช้อยที่ต่างจากหญิงสาวในแดนทุ่งหญ้าอย่างสิ้นเชิง เหมือนกับมารดาของเขาที่มักจะทำให้ผู้คนรู้สึกอ่อนโยนและสงบราวกับสายวารี

เว่ยฉือเลี่ยนิ่งคิดอยู่ในใจ สมองพลันผุดดวงหน้าอันงามเพริศแพร้วขององค์หญิงหกขึ้นมาอีกครั้ง