ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 295

ไม่มีใครรู้ว่าเซิ่งอันหรานปรากฏตัวด้านหลังฝูงชนตั้งแต่เมื่อไร หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ ทุกคนก็หน้าซีดเผือด ในขณะที่อยู่ในภาวะชะงักงัน จู่ ๆ ก็มีคนหนึ่งพุ่งตัวกลับไปที่โต๊ะทำงานอย่างรวดเร็ว

“พี่เสี่ยวหมิน ฉันจะส่งแผนครึ่งปีหลังก่อนเลิกงาน และจะเขียนแผนสำหรับปีหน้าให้ด้วยค่ะ"

เมื่อติดต่อกับวิลล่าแสนแพงของฉินปัว ทุกคนก็รีบแยกย้ายกลับไปที่นั่งทำงานอย่างรวดเร็ว

น่าน่ายืนอยู่ข้างฉินปัวด้วยความตกตะลึง

นี่สินะที่เรียกว่าพลังของเงินในตำนาน!

หากยังทำงานหนักไม่พอ นั่นแสดงว่าคุณยังให้เงินไม่มากพอ

เมื่อทุกคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานก็เหลือเพียงเซิ่งอันหรานและฉินปัว ทั้งสองสบสายตากันโดยไม่นัดหมาย

“ว่างไหม? ห้องทำงานของฉันมีชาใหม่ มาชิมหน่อยสิ” เซิ่งอันหรานมองไปที่ฉินปัว และเดินออกจากความคับข้องใจของเมื่อคืนนี้ด้วยท่าทีที่สงบ

รอยยิ้มที่หายากปรากฏขึ้นบนใบหน้าหม่นหมองของฉินปัว "ตกลง"

ห้องงานอบอวลไปด้วยกลิ่นของชามะลิอบอ้าว

เซิ่งอันหรานยื่นแก้วชาให้กบเขาและพูดอย่างเคร่งขรึม

“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้”

ตาของฉินปัวสั่นไหวและตอบออกมาว่า "ไม่ คุณพูดถูก ผมตั้งใจจะจัดส่งสินค้าไปที่โกดังเอง ถ้าไม่ใช่เพราะผมดื้อดึง การสูญเสียของเราจะลดลงอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง "

“มีคนจ้องจะเล่นงานพวกเราอยู่ คุณได้ปกป้องตรงนี้ได้ ยังไงพวกเขาก็จะเล่นงานทางอื่นอยู่ดี”

คำพูดของเซิ่งอันหรานแฝงความนัยบางอย่าง

ฉินปัวขมวดคิ้ว และเขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “หน่วยดับเพลิงบอกผมในตอนเช้าว่าเครื่องใช้ไฟฟ้าในโกดังเก่าแล้ว และคนงานก็ดื่มกันตอนกลางคืนทำให้เกิดไฟไหม้ "

“มันเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ หรือไม่ เราเองก็ไม่มีเวลาสอบสวนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้จบลงแล้ว สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้คือติดต่อโรงหล่อให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และพยายามสร้างทั้งหมดขึ้นใหม่ภายในครึ่งเดือน"

กำหนดเส้นตายเดิมของสินค้าชุดที่แล้วคือ 1 เดือน เจ้าของโรงหล่อและคนงานสามารถทำงานให้เสร็จล่วงหน้าประมาณ 1 สัปดาห์ หลังจากตรวจสอบการขาดแคลนสินค้าแล้ว เซิ่งอันหรานก็ประมาณการเวลาไว้ได้ มันเป็นเรื่องยากจะทำให้เสร็จภายในหนึ่งในสัปดาห์ อย่างน้อยต้องใช้เวลาถึงครึ่งเดือน

“แต่สัปดาห์หน้าเป็นเวลาการส่งมอบสัญญานี่ครับ” ฉินปัวดูกังวล

“ฉันจะคุยกับคุณหลี่เกี่ยวกับการขยายเวลาการชดเชย”

ฉินปัวครุ่นคิดครู่หนึ่งและพูดอย่างเคร่งขรึม

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมกำลังคิดวิธีอยู่ ผมจะพยายามทำให้สินค้าล็อตนี้เสร็จทันเวลา”

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว "ฉินปัว มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย แม้ว่าโรงหล่อทั้งหมดในจินหลิงจะหยุดและรีบทำให้เรามากแค่ไหน แต่อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาเป็นสัปดาห์"

"น้อยแค่ไหนก็ถือว่าเป็นความหวังครับ"

ฉินปัวลุกขึ้นยืน "ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม ผมจะรับผิดชอบสินค้าล็อตนี้จนจบ"

และเขาก็จากไปหลังจากพูดจบ

เซิ่งอันหรานเหลือบมองถ้วยชาที่วางอยู่ตรงหน้าฉินปัว คิ้วของเธอขมวดแน่นขึ้นและเห็นว่าฉินปัวกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ

แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องด่วนที่สุดแล้ว หลายปีแล้วที่เขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนของวานิตี้ แฟร์ แล้วตอนนี้เขาจะทำอะไรได้?

——

“เธอคิดว่าถ้าเราทำดีกับเขา แล้วเขาจะไม่ใช้วิธีสกปรกเหรอ?” เซิ่งอันหรานพูดอย่างเย็นชา “เธอคิดว่าเหตุเพลิงไหม้ครั้งนี้เกิดจากอะไรล่ะ?”

ชิงเหมิงเพิ่งเริ่มต้นธุรกิจและไม่มีคลังสินค้าเป็นของตัวเอง เซิ่งอันหรานไม่ต้องการให้ ชิงเหมิงมีความเกี่ยวข้องกับเซิ่งจื่อกรุป เพราะมันเป็นบริษัทของแม่เธอ ดังนั้นฉินปัวจึงเสนอให้เก็บสินค้าไว้ในคลังสินค้าชั่วคราวจากชานเมืองด้านตะวันตกของจินหลิง

หลังจากเกิดเพลิงไหม้ ผู้รับผิดชอบคลังสินค้าต้องเผชิญกับการชดเชยจำนวนมาก เนื่องจากไม่เพียงแต่สินค้าของเซิ่งอันหรานถูกเผาเท่านั้น แต่มีสินค้าอื่นๆ อีกมากมายในบริเวณใกล้เคียง ดังนั้นผู้รับผิดชอบจึงหนีไป

น่าน่าได้ติดตามฉินปัวเพื่อจัดการกับธุรกิจโรงหล่อในช่วงเวลานี้ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเซิ่งอันหรานกำลังทำอะไรอยู่ หลังจากได้ยินเซิ่งอันหรานพูด เธอก็แสดงท่าทางตกใจ

“หนีเหรอคะ? ถ้าอย่างนั้นใครจะเป็นรับผิดชอบเรื่องนี้ล่ะคะ?”

“ผู้รับผิดชอบหลักหนีไปแล้ว ดังนั้นเจ้าของโกดังก็คงไม่สนใจมัน อวี้ฉีเฟิงรอบคอบจริงๆ”

น่าน่าตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วขมวดคิ้วแน่น

เธอเป็นคนฉลาด เซิ่งอันหรานพูดไว้อย่างชัดเจน ถ้าเธอไม่เข้าใจก็คงจะเป็นคนโง่ ดังนั้นการเจอกับอวี้ฉีเฟิงในวันนี้จะไม่มีเรื่องดีเกิดขึ้นแน่

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทั้งคู่ฟาดฟันกันอยู่หนักที่หน้าประตูเมื่อครู่

เมื่อมาถึงห้องทำงานของประธานหลี เลขาของเขาเคาะประตูและรายงานก่อนที่จะปล่อยให้เซิ่งอันหรานเข้าไป

“คุณหลี่”

เซิ่งอันหรานนั่งลงตรงข้าม ประธานหลี่เพิ่งวางปากกาลง พร้อมกองเอกสารที่ดำเนินการอยู่ในมือ

“วันนี้เป็นวันส่งของใช่ไหม? คุณเซิ่งมาที่นี่ด้วยตัวเองขนาดนี้ ลำบากเลยนะครับ”

ก่อนที่เซิ่งอันหรานจะพูด ประตูก็ถูกเปิดออก และได้ยินเสียงการขัดขวางของเลขานุการ "คุณอวี้ ท่านประธานกำลังคุยงานอยู่กับคุณเซิ่ง คุณเข้าไปไม่ได้นะคะ..."