ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 301
เผชิญหน้ากับการซักถามของเซิ่งอันหราน ลียงก็ชะงักไปเล็กน้อย กะพริบตานานมาก ฟันยังสั่นเทา สามารถได้ยินเสียงกระทบกระทั่งกัน
“จริงด้วย”
นี่เพิ่งจะตอบสนองกลับมาเหรอ?
เซิ่งอันหรานรู้สึกปวดหัวอีกครั้ง “พอแล้ว หนาวจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว ก็อย่าคิดเรื่องอยากจะกินข้าวอีก นายพักอยู่ที่ไหน ฉันไปส่งนาย”
ลียงก็ไม่ได้โต้แย้ง เดินตามเซิ่งอันหรานขึ้นไปนั่งที่นั่งด้านหลังรถ
โรงแรมของลียงไม่ได้ถือว่าไกลมาก เซิ่งอันหรานนำเขาส่งไปที่หน้าประตูโรงแรม“เสื้อนายใส่กลับไปเถอะ เพื่อจะได้ไม่หนาว”
ถึงยังไงก็เป็นแอมบาสเดอร์ของเซิ่งซื่อกรุป ถ้ามาถ่ายโฆษณาในเมืองจินหลิงกลับไปก็เป็นหวัดแล้ว แฟนคลับต้องพากันก่อความวุ่นวายแน่นอน บ้าคลั่งขึ้นมาใครก็กล้าฉีกหน้า
ลียงกลับดีใจมาก“งั้นผมจะซักให้สะอาดแล้วคืนให้คุณ”
“มีโอกาสมาที่เมืองจินหลิงค่อยว่ากันเถอะ”
เซิ่งอันหรานยิ้ม โบกมือลาเขา ชั่วพริบตาเดียวที่ปิดประตูก็ผ่อนคลายลง
“โชเฟอร์ ขับรถเถอะ กลับบ้าน”
ตอนนี้เป็นยุคที่กระแสนิยมกุมอำนาจ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะปรนนิบัติกับดารานักแสดงที่เป็นแอมบาสเดอร์
รถเพิ่งจะขับเข้ามาในหมู่บ้าน เซิ่งอันหรานมองเห็นร่างสีดำยืนอยู่หน้าประตูตึก
เธอดีใจ รถเพิ่งจะจอด ก็ผลักประตูลงจากรถวิ่งเข้าไป ซุกหน้าเข้าไปในอ้อมกอดของอวี้หนานเฉิง
เงยหน้าและพูด“ทำไมถึงรู้ว่าฉันกลับมาแล้ว?”
อวี้หนานเฉิงเห็นเธอไม่ได้ใส่เสื้อคลุม ขมวดคิ้ว เปิดคอเสื้อกันหนาวห่อหุ้มเธอเข้าไป พูดเสียงหนักแน่น“ถามน่าน่าแล้ว”
“ว้าว ยังมีสายลับอยู่ข้างกายฉัน น่าน่าพูดว่ายังไง?”
“ครึ่งชั่วโมงก่อนเธอควรจะกลับมาแล้ว”อวี้หนานเฉิงในใจกลัดกลุ้ม“ดังนั้นฉันรอเธออยู่ที่นี่สี่สิบกว่านาทีแล้ว ดูเหมือนว่าข้อมูลของสายลับจะไม่ค่อยแม่นยำ”
“ฮ่าๆ”เซิ่งอันหรานหัวเราะออกมา“คุณก็รู้ว่าน่าน่าอยู่กับฉันยี่สิบสี่ชั่วโมงทุกวัน เธอยุ่งไปเลี้ยงข้าวคนอื่นแทนฉัน หลังจากนี้อย่ามุ่งหวังกับเธอ ถามฉันโดยตรงก็ได้แล้ว”
เห็นเธอสูดจมูก อวี้หนานเฉิงโอบกอดเธอเดินเข้าไปในตึก
“เธอยุ่งเกินไปแล้ว”
เซิ่งอันหรานไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น“เมื่อก่อนคุณยุ่งกว่าฉันมาก ฉันอยู่บ้านทุกวัน แต่คุณออกไปดูงานนอกสถานที่ก็สามถึงห้าเดือน”
อวี้หนานเฉิงกดปุ่มลิฟต์ เห็นลิฟต์ยังไม่ลงมา ถือโอกาสถอดเสื้อคลุมพาดไว้บนไหล่เธอ พูดอย่างตำหนิ
“ทำไมเสื้อคลุมก็ไม่รู้จักใส่”
“อย่าเอ่ยถึงเลย”เซิ่งอันหรานถอนหายใจ“พูดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกกลัดกลุ้ม”
“มีอะไร?”
เซิ่งอันหรานจู่ๆสายตาก็กะพริบ พูดถาม
“คุณรู้จักลูกหมาน้อยกับลูกหมาป่าไหม?”
อวี้หนานเฉิงสายตาปรากฏความสงสัย
“ตอนนี้คือได้รับกระแสนิยมมาก เป็นแม่แบบของผู้ชายที่พวกผู้หญิงชื่นชอบ ลูกหมาป่าจะรุนแรงเล็กน้อย อ่อนโยนหน่อยก็จะเป็นลูกหมาน้อย”
อวี้หนานเฉิงสีหน้าไม่พอใจ ยังคงถามเรื่องที่เธอไม่ใส่เสื้อคลุม
“นี่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอไม่ใส่เสื้อคลุม?”
“เสื้อคลุมของฉันถูกลูกหมาน้อยคาบไปแล้ว”
เซิ่งอันหรานหดตัวเข้าไปในเสื้อกันหนาวของอวี้หนานเฉิง เพราะว่าเสื้อกันหนาวหลวมเกินไป เสื้อพาดอยู่ตำแหน่งที่ไหล่ เป็นผลให้ท่วมตัวคนดูเหมือนถูกเสื้อกันหนาวขนาดใหญ่คลุมไว้ ดูตลกเป็นพิเศษ
เซิ่งอันหรานดิ้นรน ก็ยังหลุดพ้น หัวเราะเยาะเย้ย“คุณหึงแล้ว?”
“เธอยังหัวเราะออกมา?”อวี้หนานเฉิงสีหน้ามืดครึ้ม“ตอบคำถามฉันมา”
เซิ่งอันหรานถือโอกาสพิงฝาผนังลิฟต์มองเขา สีหน้าเหมือนหมูบนเขียง“ใช่แล้ว ฉันเพิ่งจะไปหาลียง เขานัดฉันกินข้าวคืนนี้ ไปที่ถนนเยี่ยนจิง ฉันเห็นเขาใส่เสื้อน้อยเกินไป ก็ถอดเสื้อคลุมให้เขาแล้ว”
ได้ฟัง อวี้หนานเฉิงมองดูเสื้อของตัวเองที่พาดบนไหล่ให้เซิ่งอันหราน ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความโกรธพุ่งตรงขึ้นมา จับข้อมือของเธอแน่นขึ้น
เซิ่งอันหรานสีหน้าเปลี่ยน“นี่ คุณทำให้ฉันเจ็บแล้ว”
เพิ่งจะพูดจบ ลมหนาวพัดผ่านไหล่เข้ามา อวี้หนานเฉิงหยิบเสื้อที่พาดบนไหล่เธอออกมาโดยตรง สีหน้าคือไม่ให้เธอแน่นอน
เซิ่งอันหรานหนาวจนสั่นเทา จับแขนของเขา
“นี่ คุณทำอะไร?คุณจะให้ฉันหนาวตายใช่ไหม?”
“เธอไม่ใช่นำเสื้อคลุมของตัวเองให้ลียงแล้วไหม?ไปเอาที่ลียง”
อวี้หนานเฉิงรู้แน่นอนว่าเซิ่งอันหรานไม่มีทางมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นจริงๆ เรื่องบ้าดาราก็ไม่มีแน่นอน แต่เมื่อทำให้หึงขึ้นมาแล้ว พอดีที่มีเรื่องให้เสื้อคลุมคนอื่นไป
เซิ่งอันหรานหาได้ยากที่จะมองเห็นท่าทางหยิ่งยโสของอวี้หนานเฉิง ชอบมาก ถ้าหากไม่ใช่หนาวเกินไปก็ยังอยากจะยั่วยุเขาดูอีกว่าจะเป็นยังไง
ก่อความวุ่นวายพอแล้ว เธอก็กะพริบตา“ฉันพูดว่าลีอองก็คือลีอองที่แสดงภาพยนตร์ ไม่ใช่ลียงนายแบบคนนี้ คุณคิดมากเกินไปแล้ว”
อวี้หนานเฉิงสีหน้าเปลี่ยน เมื่อมองเห็นการเย้ยหยันบนใบหน้าของเซิ่งอันหรานก็รู้ว่าตัวเองถูกหลอกแล้ว
พลิกฝ่ามือจับแขนของเธอกดไว้บนผนัง
“นี่ อย่าจับ จั๊กจี้ ฮ่าๆ ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว”
เซิ่งอันหรานจั๊กจี้จุดไหน อวี้หนานเฉิงก็ลูบไล้จุดนั้น หัวเราะจนหน้าแดง รีบขอความเมตตา
มองเห็นท่าทางเซิ่งอันหรานหน้าแดง การกระทำของอวี้หนานเฉิงก็หยุด ฉับพลันลมหายใจก็ยุ่งเหยิงขึ้นมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน