ภูพาจุติราชามังกร นิยาย บท 1

เย่เทียนหยู่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่

เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสอันนุ่มนวลที่ฝ่ามือข้างขวา ก่อนที่เขาจะบีบมันเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เป็นสัมผัสที่ไม่เลวเลย

เมื่อเขาหันหน้าไปมอง ใบหน้าอันงดงามดุจสาวงามล่มเมืองก็เข้าสู่วิสัยทัศน์ของเขา ผิวพรรณขาวเนียนละเอียด และเปล่งปลั่งนุ่มนิ่ม

“อ๊ะ…”

หลินหว่านหรูถูกบีบจนตื่น ก่อนจะพบว่าเธอกำลังโป๊เปลือย เธอกรีดร้องแล้วผลักเย่เทียนหยู่ออก

มือข้างหนึ่งดึงผ้าห่มไว้ และมืออีกข้างก็ถือหมอนทุบออกไปอย่างแรง

“ไอ้คนชั่ว ไอ้คนลามก แกทำอะไรฉัน!”

“เรื่องนั้น เหมือนจะทำไปทุกท่าเลย”

“หน้าด้าน ไอ้คนไร้ยางอาย” หลินหว่านหรูทั้งอับอายทั้งโกรธ

“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกมั้งครับ เมื่อคืนคุณเป็นคนเริ่มก่อนนี่” เย่เทียนหยู่น้อยเนื้อต่ำใจ

“เหลวไหล ก็…”

หลินหว่านหรูอยากจะเถียงแต่ก็พูดต่อไม่ออก เพราะสมองของเธอกำลังฉายภาพฉากเมื่อคืน

เมื่อคืนวานเพื่อจะเก็บหนี้ก้อนโต เธอถูกคนวางยา และเมื่อพบความผิดปกติก็ใช้โอกาสหนีออกมาตอนไปเข้าห้องน้ำ

อีกฝ่ายพาเธอมาส่งที่ประตูโรงแรมและจะกลับออกไป แน่นอนว่าเธอเองเป็นคนรั้งเขาไว้และกระโจนใส่เขา

“ฮือ ฮือ…”

หลินหว่านหรูกลั้นเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป เธอนอนขดตัวร้องไห้

เห็นเธอเสียใจขนาดนั้น เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ผมรับผิดชอบได้ครับ”

“นายรับผิดชอบ?”

“นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร นายจะรับผิดชอบไหวเหรอ?” หลินหว่านหรูถามด้วยความโมโห

“น่าจะได้นะครับ ผมมีความสามารถพอตัวเลยล่ะ พวกคนใหญ่คนโตเจอผมยังต้องเคารพผมเลยนะ”

“อย่างนายเนี่ยนะ!”

“ไปตายเถอะ!”

หลินหว่านหรูใกล้จะคลุ้มคลั่งแล้ว เพราะความบริสุทธิ์ของเธอถูกคนไร้น้ำยาที่ดีแต่ขี้โม้แบบนี้ช่วงชิงไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน