ภูพาจุติราชามังกร นิยาย บท 13

แต่ว่าก่อนหลินหว่านหรูจะคิดว่าจะปฏิเสธยังไง เย่เทียนหยู่ก็พูด: “คุณปู่ ผมยอมรับข้อเสนอครับ แต่ผมยังไม่อยากไปทำงานในบริษัทตอนนี้”

เมื่อหลิวอวิ๋นซิ่วได้ยินแบบนี้ เขาก็เยาะเย้ยทันที: “ไม่อยากไปทำงานเหรอ อะไร แกอยากนอนอยู่ที่บ้านและกินและดื่มฟรีเหรอ?”

“ไม่ครับ ผมแค่ไม่ร้อนเงิน” เย่เทียนหยู่พูดเบา ๆ

บอกว่าไม่ร้อนเงิน ถ้าไม่ร้อนเงินจะมาอยู่ในบ้านเราเหรอ?

แล้วแก คนบ้านนอกที่เพิ่งลงมาจากภูเขา แกได้เงินมาจากไหน?

แต่หลินหงหยุดห้ามหลิวอวิ๋นซิ่ว เรื่องคิดจะทำให้เขาอับอายน่ะทำได้ แต่ไม่สามารถบังคับให้เขาทำงานในบริษัทได้ ไม่อย่างนั้นไม่เท่ากับว่าเป็นการทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของเขาเหรอ?

หลิวอวิ๋นซิ่วก็คิดถึงเรื่องนี้เช่นกันและรีบหุบปาก

หลินหว่านหรูนึกถึงเงินห้าล้านบาทนั่น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

ตาคนไร้ความสามารถคนนี้ต้องคิดว่าด้วยเงินห้าล้านบาทนั่นเขาคงจะใช้ชีวิตได้อย่างไร้ความกังวลได้มากเท่าที่ต้องการแล้วสินะ

ท่านปู่คิดว่าเย่เทียนหยู่เพิ่งลงมาจากภูเขา ดังนั้นเขาจึงขอให้เขาเที่ยวเล่นต่อไปอีกหน่อย เขาหันกลับไปและถามว่า “หว่านหรู ความคืบหน้าในการเข้าร่วมหอการค้าหลงเถิงเป็นยังไงบ้าง”

“ปัจจุบันเราได้เข้าสู่รายชื่อสิบคนที่ผ่านการคัดเลือกเบื้องต้นแล้ว แต่สุดท้ายก็มีเพียงสามแห่งเท่านั้น ดังนั้นความหวังจึงค่อนข้างน้อย ยังไงก็ตาม โชคดีที่นายน้อยหลิวยินดีให้ความช่วยเหลือเราค่ะ”

“โอ้ ตระกูลหลิวมีอำนาจมากในเมืองเทียนไห่ นอกจากนี้ พวกเขายังเป็นสมาชิกของหอการค้า ด้วยความช่วยเหลือของเขา โอกาสจะยิ่งใหญ่ขึ้นมากอย่างแน่นอน”

ท่านปู่พยักหน้า จากนั้นหันกลับมาแล้วพูดว่า: “เทียนหยู่หากคุณมีเวลา โปรดช่วยหว่านหรูมากกว่านี้”

“เอาล่ะ ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของฉัน!” เย่เทียนหยู่พยักหน้า

การเข้าร่วมหอการค้าหลงเถิงของหยางต้าฝูทำได้เพียงติดต่อทางโทรศัพท์

หลินหว่านหรูไม่รู้จริง ๆ ว่าเขามั่นใจตรงไหนที่จะพูดเรื่องแบบนี้ และพูดด้วยความโกรธ: “ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนายเหรอ นายไม่ช่วยนั่นล่ะถือว่าเป็นบุญโขแล้วย่ะ”

“ก็นั่นน่ะสินะ เขาเป็นคนบ้านนอกที่เพิ่งลงมาจากภูเขา เขาจะช่วยเราได้ยังไงกัน”

“ในทางกลับกัน นายน้อยหลิวเป็นคนอ่อนโยนและมีความสามารถ ดังนั้นเห็นได้ชัดว่าเขาสามารถช่วยได้มาก”

หลิวอวิ๋นซิ่วพูดเสริม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน