ภูพาจุติราชามังกร นิยาย บท 12

“ทำไมคุณถึงหน้าแดง? หรือเพราะคุณปู่อยากให้เรานอนห้องเดียวกันคืนนี้?”

เย่เทียนหยู่นึกถึงสิ่งที่ชายชราพูดทางโทรศัพท์แล้วเดาดู

“ก็ ก็ประมาณนั้นล่ะ” หลินหว่านหรูรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

เมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนี้ เขาก็ส่ายหัวทันทีและพูดว่า “ไม่ได้หรอก หรือว่าตัวคุณมีราคาแค่ห้าแสนกันล่ะ?”

“นายพูดเหลวไหลอะไรอยู่ยะ!”

หลินหว่านหรูรู้สึกละอายใจและรำคาญ เธอจึงพูดอย่างรุนแรง: “ต่อให้นายตกลงไปแล้ว ฉันก็จะไม่ปล่อยให้นายได้รับสิ่งที่นายต้องการหรอก ในทางกลับกัน ถ้านายปฏิเสธ ฉันสามารถให้เงินนายได้”

“ตกลง” เย่เทียนหยู่เห็นด้วย

“คุณเห็นด้วยเหรอ?”

“อือ แต่ว่าห้าแสนไม่พอหรอกครับ ผมต้องการห้าล้าน”

หลินหว่านหรูแอบสาปแช่งเขา แต่เธอก็ตอบตกลง: “เอาล่ะ” ขณะที่เธอพูด เธอก็หยิบเช็คที่มีข้อความห้าล้านเขียนไว้ออกมาแล้วมอบให้เย่เทียนหยู่

ทั้งสองเดินเข้าไปข้างใน มีเพียงสองสามีภรรยาตระกูลหลินอยู่ในห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นเย่เทียนหยู่เข้ามาใกล้ หลิวอวิ๋นซิ่วก็พูดโดยตรงโดยไม่รอให้เขาพูด: “เย่เทียนหยู่ ฉันขอเตือนให้แกล้มเลิกความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ของแกไปซะ”

“ตระกูลหลินไม่ใช่ตระกูลที่คนบ้านนอกแบบแกจะล้อเล่นด้วยได้หรอก”

“ลูกสาวของฉันไม่คู่ควรกับขยะอย่างแก!”

หลินหว่านหรูสนับสนุนความคิดเห็นของแม่ของเธอ แต่ก็ขมวดคิ้วในขณะที่ฟัง เพราะรู้สึกว่าคำพูดของแม่เธอออกจะแรงเกินไปหน่อย

แต่ก็ไม่เป็นไร ให้เขาลำบากจนยอมถอยไปนั่นล่ะ

แม้แต่หลินหงก็เอ่ยเตือน: “ใช่แล้ว เย่เทียนหยู่ อย่างแกควรจะตระหนักรู้ในตนเองสักที”

“ไม่เช่นนั้น ต่อให้พ่อสนับสนุนแก ฉันก็ยังจะตามจัดการกับแกทุกนาทีเลยคอยดู”

เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากำลังจะเอ่ยปาก

ในตอนนั้นเอง ชายชราเดินเข้ามาแล้วพูดว่า: “เทียนหยู่ หลานกลับมาแล้ว เมื่อคืนเป็นเพราะปู่สั่งสอนเธอได้ไม่ดี ทำให้หลานต้องเสียใจ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน