“ฝันไปเถอะย่ะ ต่อให้ฉันต้องไปชอบหมาตัวไหนก็คงไม่ชอบนายหรอก!”
หลินหว่านหรูพูดด้วยความโมโห ชายหนุ่มที่ทั้งหล่อ รวย มีความสามารถมากกว่านายยังมีอีกตั้งเท่าไร ฉันยังไม่ถูกใจเลย แล้วจะให้ถูกใจนายเนี่ยนะ?
“หว่านหรู!”
ในตอนนั้นเอง ผู้หญิงหน้าตาสละสวยที่สวมชุดสุดร้อนแรงคนหนึ่งเดินเข้ามา
กางเกงขาสั้นยาวถึงสะโพกกับเสื้อยืดรัดสะดือเผยให้เห็นเรียวขาและเอวเรียวบางของเธออย่างสมบูรณ์ อีกทั้งเนินขาวเนียนนั้นก็สะดุดตามาก
เธอเหลือบมองเย่เทียนหยู่ข้าง ๆ อย่างไม่ตั้งใจ
เขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ๆ แต่รูปร่างหน้าตาดีใช้ได้ แต่อย่างว่า คนบ้านนอกจากภูเขาแบบเขาไม่ว่าเขาจะใส่ชุดอะไร ก็คงเหมือนกับคางคกใส่สูทอยู่ดี
เพ้อฝัน
“มาสักที”
หลินหว่านหรูกล่าวทักทาย ก่อนจะพูดกับเย่เทียนหยู่ “นี่คือเพื่อนสนิทของฉัน ซูถิง”
เย่เทียนหยู่ยื่นมือออกแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “สวัสดีครับ!”
แต่ซูถิงไม่ชายตามองเขาเลยด้วยซ้ำ เธอจับมือของหลินว่านหรูแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ นายน้อยหลิวและคนอื่น ๆ กำลังรอเราอยู่”
หลินหว่านหรูพยักหน้า จากนั้นก็หันมาเรียกเขา “คุณก็มาด้วยกันสิ!”
ซูถิงปรากฏตัวแค่เพียงเพื่อจัดการกับเขา ทำให้เขาลำบากจนถอยหนี ให้เขาไม่กล้าสู้หน้าเธอ
ทั้งสามคนนั่งอยู่ในรถของหลินหว่านหรูและมาถึงที่หมายอย่างรวดเร็ว
สถานที่แห่งนี้คือสโมสรฟันดาบที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสุดหรูหรา เหล่าบรรดาคนรวยและพวกผู้อำนาจหลายคนชอบมาที่นี่เพื่อเล่นกันที่นี่
เมื่อเข้ามาด้านใน คนหนุ่มสาวหลายคนทักทายกัน: “สาวสวยทั้งสอง ในที่สุดพวกคุณก็มาถึงสักที นายน้อยหลิวขึ้นเวทีแข่งขันแล้วนะ”
สำหรับเย่เทียนหยู่ที่อยู่ข้าง ๆ พวกเขา พวกเขาไม่แม้แต่จะชายตามอง
เย่เทียนหยู่ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจแต่อย่างใดซ้ำยังรู้สึกสบายใจเสียด้วยซ้ำ
เขาเห็นหลิวเจี๋ยเคลื่อนไหวอย่างสง่างามและเป็นอิสระบนเวทีประลอง เมื่อเขาฟันดาบเขาก็ยิ่งดูสง่างามมากขึ้นไปอีก ทุกการกระบวนท่าของเขาทำให้สาว ๆ หลายคนพากันตื่นเต้น
“หล่อมาก ดาบเมื่อกี้สวยมากเลยนะคะ” ซูถิงชื่นชม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภูพาจุติราชามังกร