ภูพาจุติราชามังกร นิยาย บท 6

“?”

ความสนใจของทุกคนถูกดึงดูดเหมือนกันหมด

“พวกคุณคงไม่รู้สินะ ว่าคืนนี้ประธานหยางแห่งหอการค้าหลงเถิงจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำด้วยตนเองเพื่อเป็นเกียรติแก่แขกคนสำคัญ”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ เป็นคนใหญ่คนโตแบบไหนกันนะที่ทำให้ประธานหยางถึงกับมาต้อนรับด้วยตัวเองน่ะ?”

“แน่นอนว่าเป็นคนที่ยิ่งใหญ่เทียมฟ้าเลยล่ะ ตอนนี้มีเพียงเหล่าตระกูลผู้ร่ำรวยที่เข้าร่วมหอการค้าเท่านั้นที่ได้รับการแจ้งเตือน”

หลิวเจี๋ยยิ้มและพูดว่า “หว่านหรู ตระกูลหลินยื่นขอเข้าร่วมหอการค้าหลงเถิงมานานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? คืนนี้จะเป็นโอกาส”

“ยังไงเหรอคะ?” หลินหว่านหรูรู้สึกหัวใจสั่นไหวทันที

แม้ว่าพวกเขาจะยื่นขอแล้ว และก็ได้เข้าเป็นหนึ่งในรายชื่อใหญ่ แต่สุดท้ายก็มีเพียงสามตระกูลเท่านั้น และความหวังของพวกเขาก็ริบหรี่เสียเหลือเกิน

“ง่ายมาก อาหารค่ำคืนนี้ผมสามารถพาคนไปด้วยได้หนึ่งคน คุณเข้าไปกับผมนะ ผมจะช่วยให้คุณได้รู้จักเจ้าหน้าที่อาวุโสของหอการค้า ถึงตอนนั้นยังต้องกลัวว่าจะไม่ได้เข้าร่วมหอการค้าอีกเหรอ?”

“ก็จริงนะ ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ต้องเตรียมตัวให้ดี” หลินว่านหรูกล่าวทันที

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เทียนหยู่ก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องเตรียมตัวหรอก เพราะงานเลี้ยงนี้จะไม่ถูกจัด”

เมื่อทุกคนได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะมองดูเขา หลินหว่านหรูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยความโกรธ: “เย่เทียนหยู่นายรู้ไหมว่านายกำลังพูดอะไร?”

“พูดตามตรง หยางต้าฝูต้องการจัดงานเลี้ยงต้อนรับ แต่ผมไม่เห็นด้วยน่ะ” เย่เทียนหยู่กล่าว

พรู้ด...

ทุกคนหัวเราะออกมา

ทุกคนมองเย่เทียนหยู่ราวกับมองคนโง่ ไม่เห็นด้วย นายคิดว่าตัวเองเป็นราชาแห่งสวรรค์รึไงกัน

หลินหว่านหรูโกรธมากจนพูดไม่ออก คำพูดน่าอับอายแบบนี้พูดออกมาได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้น การเรียกหยางต้าฝูด้วยชื่อจริงอาจเป็นอันตรายต่อตระกูลของพวกเขาหากข่าวดังกล่าวหลุดออกไป

เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นหยางต้าฝูผู้สูงส่ง เมื่อเทียบกันแล้ว คนอื่นก็แค่มด

ช่างโง่เขลาและไร้ความเกรงกลัวจริง ๆ

หลิวเจี๋ยยิ้มอย่างภาคภูมิใจมากกว่าเดิมและพูดว่า: “นี่คุณเย่ ฉันไม่รู้ว่าทำไมแกถึงต้องจงใจขัดฉันไปหมดหรอกนะ แต่ฉันรับประกันได้ว่างานเลี้ยงจะจัดขึ้นคืนนี้”

“ถ้าไม่จัดล่ะ?” เย่เทียนหยู่ถาม

“เย่เทียนหยู่ นายพอได้แล้ว!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน