สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 273

นอกเมืองของเมืองเป่ยเกิดเหตุระเบิดรุนแรง ทั้งสามชีวิตในรถ ก็ถูกไฟเผาไหม้

ตำรวจเข้ามาตรวจสอบ แล้วตรวจสอบจนไปถึงโรงพยาบาล จนถึงตัวหนานซ่งกับลั่วโยว

หนานซ่งกับลั่วโยวก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เล่าเรื่องเหตุการณ์ ทางตำรวจจึงเริ่มตรวจสอบทำคดี

คลับก็ถูกปิด ซึ่งทำให้หนานซ่งรู้สึกผิดต่อยวี่เจียหางมาก

กู้เหิงได้ข่าวว่าหนานซ่งเกิดเรื่อง จึงรีบบินจากเมืองหนานไปเมืองเป่ย แล้วพาหนานหลินไปด้วย

เห็นพวกเขาปรากฏตัวพร้อมกัน หนานซ่งก็รู้เลยว่าทั้งสองคืนดีกันแล้ว

ต่อหน้าหนานหลิน หนานซ่งก็อบรมสั่งสอนกู้เหิง

กู้เหิงก็ไม่กล้าเถียง แล้วฟังรับไว้ "ครับ ความผิดของผมเองครับ ต่อไปจะไม่ทำอีกครับ"

หนานซ่งยังอยากด่าต่อ แต่หนานหลินแอบดึงแขนเสื้อเธอ ไม่ให้เธอด่าว่าต่อ

"เธอนี่นะ นิสัยดีเกิน แล้วยังง้อง่ายอีก ต่อไปเธอจะโดนเขารังแกแน่นอน"

หนานซ่งรู้สึกว่าลูกสาวบ้านตัวเองต้องทะนุถนอมอย่างดี จะแต่งงานแล้วไปให้คนอื่นรังแกไม่ได้

แล้วสวมจิตวิญญาณของคนเป็นแม่

"รุ่นพี่ไม่ได้รังแกหนูค่ะ ไม่ว่ายังไง หนูเองก็อ่อนไหวมากเกินไปเอง"

หนานหลินคิดทบทวนตัวเอง "หนูรู้ว่ารุ่นพี่งานยุ่ง ช่วงนี้ก็กำลังเคลียร์เรื่องบริษัทตระกูลฉิน ไม่ได้หลับได้นอนมาหลายวัน ความจริงก่อนหน้านั้นที่เขาบอกหนูว่าอาจจะต้องยุ่งระยะหนึ่ง หนูก็เข้าใจได้ แต่ว่า……ก็ยัง……"

"ก็ยังทนไม่ได้ที่เขาไม่อยู่กับเธอ ไม่สนใจเธอ เมินเฉยเธอใช่ไหม?"

สิ่งที่เธอไม่พูดออกมา หนานซ่งช่วยเธอพูดแล้ว

หนานหลินก้มหน้า "อาจจะเพราะหนูรู้สึกต่ำต้อย แล้วรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับรุ่นพี่ ช่วยอะไรเขาไม่ได้ แล้วยังสร้างปัญหาให้เขาอีก หนูอยากเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แต่หนูก็อดคิดมากไม่ได้……ถ้ารุ่นพี่ไปหาผู้หญิงที่เก่งกว่า อาจจะดีกว่านี้"

"ความรู้สึกของเธอ พี่เข้าใจ ก่อนหน้านั้น พี่ก็จมอยู่กับอารมณ์ตัวเอง แล้วถอนตัวออกมาไม่ได้เหมือนกัน"

โลกนี้ไม่มีการที่รู้สึกเหมือนเจอกับตัวเองหรอก แต่สำหรับความรู้สึกของหนานหลิน หนานซ่งกลับรู้สึกได้จริงๆ

"คัมภีร์กวีกล่าวไว้ว่า ถ้าชายลุ่มหลงในความรัก อาจถอนตัวได้ แต่หญิงจมลุ่มหลง กลับถอนตัวไม่ได้"

หนานซ่งเอ่ยว่า "ผู้ชายกับผู้หญิงไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ในความรัก ผู้ชายอาจจะมาเร็วไปเร็ว แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่จะจมปลักช้าๆ ยิ่งนานยิ่งลึกซึ้ง ถ้าเราจมปลักเมื่อไหร่ ก็ต้องการความใกล้ชิด แต่ผู้ชายกลับเริ่มเบื่อแล้ว ไม่เอาความสนใจทั้งหมดมาอยู่ที่ตัวเราอีก ถึงเวลานี้ ผู้หญิงก็จะเริ่มฟุ้งซ่าน"

หนานหลินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย "เมื่อก่อนหนูก็เคยได้ยินเพื่อนที่เคยมีแฟนพูดถึงวงจรนี้ แต่แค่เคยได้ยิน พอตัวเองเจอกับตัวแล้ว ค่อยรู้ว่ามันเป็นยังไง เหมือนจะเป็นแบบนั้นจริงๆ……แต่ว่า แล้วควรจะทำยังไงดีคะ?"

"ทำอะไรไม่ได้"

หนานซ่งเอ่ยอย่างนิ่งเฉย "รสชาติของความรัก ความจริงก็เกิดจากฮอร์โมนนั่นแหละ พูดง่ายๆก็คือปฏิกิริยาของร่างกาย แต่ปฏิกิริยาแบบนี้มีวงจรแล้วก็มีเวลาจำกัด คงไม่นานมากหรอก ต้องอยู่ที่ความดึงดูดที่ทั้งสองมีต่อกันว่าจะนานแค่ไหน ยิ่งดึงดูดฝ่ายตรงข้าม ความรักก็จะยิ่งยาวนานมากขึ้น"

หนานหลินได้ยินแล้วงง "งั้น งั้นหนูควรจะทำยังไงคะ?"

"นอกเสียจากทำให้ตัวเองดีขึ้น เก่งขึ้น ไม่มีวิธีอื่นอีก"

หนานซ่งผันตัวมาเป็นกูรูเรื่องความรัก แต่ก็เหมือนเอาประสบการณ์ตัวเองมาพูด

"หลินหลิน เธอไม่ต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ไม่ต้องกลัวการจากไป เธอต้องมั่นใจ ว่าเธอเป็นคนที่เพอร์เฟค เธอควรจะได้รับความรัก! มีคู่ครองที่พึ่งพาได้เป็นเรื่องดี แต่เธอก็จะสูญเสียแรงขับเคลื่อนของตัวเองไม่ได้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ อย่าพึ่งพาคนอื่นมากนัก เธอมีเขาได้ แต่เธอก็กลัวที่จะเสียเขาไป แบบนี้ เธอจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเอง"

เสียงเพิ่งจบลง หนานซ่งก็หยิบแอปเปิลจากจาน แล้วขว้างไปทางกู้เหิง

กู้เหิงรับแอปเปิลมาไว้ในมืออย่างแม่นยำ แล้วยิ้มพูด "ขอบคุณครับบอส" จากนั้นก็งับแอปเปิล

หนานซ่งขี้เกียจสนใจเขา "ยังมีข่าวอะไรอีกไหม?"

เธออยู่ในห้องพักฟื้นมาสองสามวันแล้ว จนตัวจะขึ้นรา แล้วรู้สึกเบื่อมาก

ไม่รู้ว่าที่ซุนหงอคงถูกทับใต้เขาห้านิ้วนานหลายปี เขาผ่านมาได้ยังไงกัน?

กู้เหิงเอ่ยต่อว่า "คุณหญิงฉินก็ปล่อยให้น้องชายตัวเองปล่อยกู้นอกระบบ เพราะไปทวงหนี้น้องชายเขาก็ถูกซ้อม แล้วเข้าคุก คุณหญิงฉินก็ซวยไปด้วย อาจจะต้องขึ้นคดีอาญา เฝิงชิงเห็นว่าพึ่งฉินเจียงหยวนไม่ได้ จึงทำแท้ง แล้วฮุบเงินของเขาหนีไป ช่วงนี้ฉินเจียงหยวนก็เอาแต่สืบหาคุณ อยากจะไปเจอหนานหยาที่สวนกุหลาบ แต่นายเคปล่อยหมาไปกัดเขา……ประมาณนี้ครับ ไม่ค่อยมีข่าวอะไรแล้วครับ"

หนานซ่งฟัง แล้วไม่ได้รู้สึกสนใจมาก

กู้เหิงก็พูดอีกว่า "อ้อเกือบลืมไป ยังมีอีกเรื่องครับ"

"เรื่องอะไร?"

กู้เหิงมองหนานซ่ง แล้วฉีกยิ้ม "คุณโดนกักบริเวณ"

"……"

สีหน้าหนานซ่งเข้มงวด แล้วหยิบปากกาบนโต๊ะโยนไป "หมอนี่ กล้าเอาฉันไปเล่นงั้นเหรอ!"

กู้เหิงหลบไปข้างประตู แล้วประตูเปิดเข้ามาจากข้างนอกพอดี ปากกาจึงพุ่งไปบนศีรษะคนที่เข้ามา แต่โดนยวี่จิ้นเหวินรับไว้ก่อน

หนานซ่งเห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ สีหน้าจึงเข้มขรึม แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ "นายมาอีกทำไม?"