สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 585

หนานซ่งคล้องแขนยวี่จิ้นเหวินเดินซูเปอร์มาร์เก็ตด้วยกัน ตรงกับสุดสัปดาห์พอดี ในซูเปอร์มาร์เก็ตคนจึงค่อนข้างเยอะ

กลัวว่ามือของยวี่จิ้นเหวินโดนเบียด เธอระมัดระวังมาก ปกป้องเขาอย่างดี เปิดทางด้านหน้าให้เขา รับผิดชอบดีกว่าบอดี้การ์ดด้วยซ้ำ

ยวี่จิ้นเหวินเคยได้รับการดูแลแบบนี้ซะที่ไหน เขารู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับ “คุณหนูใหญ่” ที่ถูกปกป้อง

อยู่ข้างกายหนานซ่ง เขามักมีความรู้สึกว่าพวกเขาสองคนเปลี่ยนเพศและสถานะกัน หนานซ่งปกป้องคนอื่นขึ้นมา แมนมากๆ

กว่าจะเบียดมาถึงโซนแช่แข็ง คนน้อยลงหน่อย ความประหม่าของความระแวงบนตัวหนานซ่งถึงได้หายไป

“นายรออยู่ตรงนี้ ฉันไปเข็นรถมา

ไม่รู้หนานซ่งเอารถเข็นสินค้ามาจากไหน เธอกลับมาอย่างเร็ว เธอสวมเสื้อชีฟองสีขาวกับกระโปรงสีดำและเสื้อคลุม ผมหยิกยาวประบ่า

ทั้ง ๆ ที่เป็นการแต่งตัวที่ธรรมดามาก แต่คนเยอะแยะขนาดนั้น ยวี่จิ้นเหวินก็เห็นเธอได้ในแวบแรก

หรือจะให้พูดก็คือ ในสายตาของเขา มีเพียงแต่เธอ

ดูหนัง เดินซูเปอร์มาร์เก็ตกับเธอ ใช้ชีวิตแบบคู่รักธรรมดาแบบนี้ สำหรับเขาคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

เป็นสิ่งที่เกิดในความฝันบ่อย ๆ ในชีวิตจริงนั้นแม้แต่คิดก็ยังไม่กล้าคิด

หนานซ่งเข็นรถมาด้านหน้าเขา แล้วโบกมือ “อยากกินเนื้ออะไร บอกมาได้เลย ฉันทำให้นาย!”

บนโลกนี้ไม่มีเนื้อที่เธอทำไม่เป็น ทำไม่อร่อย

มั่นใจในตัวเองขนาดนี้!

ยวี่จิ้นเหวินเข็นรถมือเดียว เดินเลือกของตามหลังหนานซ่ง

ท้ายสุดซื้อขาหมู ซี่โครง เนื้อสันใน และกระดูกขาสองชิ้น จากนั้นก็ซื้อผักผลไม้ ขนมขบเคี้ยว เลือกไปเลือกมาจนเต็มคันรถ

อันที่จริงที่คฤหาสน์ตระกูลยวี่มีฝ่ายจัดซื้อ อยากกินอะไรก็เขียนรายการให้เชฟทำให้ แต่ตัวเองเดินซูเปอร์มาร์เก็ตเองทำอาหารเอง ความรู้สึกไม่ค่อยเหมือนกัน

ในตอนที่ต่อแถวชำระเงิน จู่ ๆ หนานซ่งก็นึกได้ว่าลืมซื้อมันเทศ ให้ยวี่จิ้นเหวินต่อแถวอยู่ตรงนี้ เธอกลับไปซื้อ

ยวี่จิ้นเหวินค่อย ๆ เข็นรถไปด้านหน้าช้า ๆ แล้วก็หันกลับไปมองด้านหลังเป็นระยะ

ตอนนี้เพียงแค่หนานซ่งไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา ไม่อยู่ข้างกายเขา เขาก็จะมีความรู้สึกหัวใจกระสับกระส่ายแปลก ๆ อย่างบอกไม่ถูก

“สุดหล่อคะ?” หญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งเข็นรถมา ต่อแถวด้านหลังเขา แล้วชี้ไปที่ด้านหน้า “ขยับไปด้านหน้าหน่อยได้ไหมคะ?”

ยวี่จิ้นเหวินตะลึง เห็นคนด้านหน้าขยับไปนิดหน่อย เขาก็ขยับไปข้างหน้า

เพิ่งจะหยุดลง ก็หันหน้ากลับไปอีก

ถึงจะใส่หน้ากาก ไว้ผมสกินเฮด หน้าตาหล่อเหลาดูมีเสน่ห์ของชายคนนี้ก็ทำให้คนมองข้ามไม่ได้

หญิงสาววัยรุ่นใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ เธอก้มหน้า เห็นมือของเขาพันผ้าพันแผล จึงอดไม่ได้ที่จะชวนคุย: “มือของคุณบาดเจ็บเหรอคะ? รู้สึกบาดเจ็บหนักมาก มือของคุณสวยขนาดนี้ ถ้ามีแผลเป็นน่าเสียดายแย่ ฉันรู้จักคุณหมอที่เก่งมากคนหนึ่ง แนะนำให้คุณไหมคะ?”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว ก้มหน้ามองเธอ “พวกเรารู้จักกันเหรอ?”

หญิงสาวตะลึงนิดหน่อย ถูกสายตาเย็นชาของเขาทำให้ชะงัก จากนั้นก็ส่ายหน้า “ไม่รู้จักค่ะ”

ยวี่จิ้นเหวินเผยสีหน้าแปลกประหลาด

ราวกับว่าเห็นคนบ้าคนหนึ่ง

ใบหน้าเย็นชาเหมือนเขียนว่า “ไม่รู้จักแล้วคุณมาพูดอะไรเยอะแยะกับผมขนาดนี้”

หญิงสาวถูกความเย็นชาแข็งแกร่งของเขาที่แผ่ออกมาทำให้ตัวแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

เธอสงสัยตัวเองชั่วขณะ: ฉันขี้เหร่มากเหรอ?

ทำไมเขาถึงใช้สายตาแบบนี้มองเธอ?

จากนั้นวินาทีต่อมา ชายหนุ่มก็ก้มหน้าลง สามารถสัมผัสได้ถึงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาผ่านหน้ากาก แม้แต่คิ้วของเขาก็ยังแต้มไปด้วยรอยยิ้ม

“ประธานยวี่รู้จักเอาตัวรอดได้ดีมากค่ะ แม้แต่รอยยิ้มก็ไม่มีให้ฉัน ไม่สนใจฉันสักนิด แต่เมื่อเจอคุณก็ยิ้ม”

หญิงสาวพูด “ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าพวกคุณคือรักแท้ ดูประธานยวี่ก็รู้แล้วว่าคือผู้ชายที่สามารถให้ความอุ่นใจกับผู้หญิงได้”

เธอชมยวี่จิ้นเหวินอยู่นาน กลับเห็นว่ายวี่จิ้นเหวินยิ่งอยู่ยิ่งเคร่งขรึม คนคนนั้นจึงรู้สึกว่าตัวเองอาจจะพูดเยอะไป แล้วโบกมือลา

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินก็ขึ้นรถ

“คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะได้เจอกับแฟนภาพยนตร์ของฉัน”

หนานซ่งเสียบกุญแจรถ รัดเข็มขัดนิรภัย หันหน้ามองยวี่จิ้นเหวิน ยิ้มแล้วพูดขึ้น: “ชวนคุย?”

ถึงแม้เธอจะยิ้ม แต่กลับทำให้ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกได้ถึงความเย็นเยือก มือที่รัดเข็มขัดนิรภัยชะงัก

“ฉันไม่ได้สนใจเธอ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมเธอถึงมาคุยกับฉัน ฉันไม่รู้จักเธอสักหน่อย”

“แน่นอนว่าชอบนายไง”

หนานซ่งยิ้มอย่างมีเลศนัย โน้มตัวเขาไป จับคางของเขา “ประธานยวี่มีเสน่ห์มาก ดึงดูดสายตาผู้หญิงได้ดีนี่”

“ฉันไม่ได้...” ยวี่จิ้นเหวินประหม่าจนหางตากระตุก “เธอ เธอโกรธเหรอ?”

หนานซ่งเข้าใกล้เขามาก ยกนิ้วเกาเบา ๆ ที่กามของเขา

“ฉันโกรธอะไร เป็นคนอื่นมาคุยกับนาย ไม่ใช่นายไปคุยกับคนอื่นสักหน่อย แต่ว่าชายหนุ่มอยู่ด้านนอก จะต้องรู้จักปกป้องตัวเอง

เธอขยับเข้าใกล้เขากว่าเดิม ลมร้อนอยู่ที่ปลายจมูกของเขา

“อย่างเช่น ครั้งหน้าเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก นายจะต้องบอกเธออย่างจริงจังว่า ‘ขอโทษนะครับ ผมมีเจ้าของแล้ว’”

ยวี่จิ้นเหวินกลืนน้ำลาย