หนานซ่งพาเมียวเจียมาถึงชั้นบน ในห้องทำงานตัวเอง
ยวี่จิ้นเหวินตามพวกเขาเข้าไป ให้ซาซา ผู้ช่วยส่วนตัวทำผลไม้และอาหารว่างที่เด็กน้อยชอบทาน
เมียวเจียเอาเช็คใบนั้นที่คุณพ่อทิ้งไว้ให้เธอมอบให้กับหนานซ่ง “พี่ เงินพวกนี้ให้พี่หมดเลย พอจะจ่ายนี้ที่พ่อผมติดได้ไหม?”
หนานซ่งตกตะลึงเล็กน้อย เมียวเจียรีบพูดอีกครั้ง “ถ้าไม่พอก็ไม่เป็นไรนะ ผมจะค่อยๆ คืน”
เขายืนขึ้นมาจากโซฟา ใบหน้าเด็กน้อยเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม พูดกับหนานซ่งว่า “พี่ ปีนี้ผมสิบขวบแล้ว ผลการเรียนผมดีมาก เป็นที่หนึ่งของชั้นเรียนมาตลอด ไม่เคยหลุดจากสามอันดับแรก อีกแปดปีผมก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็ทำงานพาร์ทไทม์หาเงินได้แล้ว ผมสามารถเซ็นสัญญากับคุณ ขายอนาคตตัวเองให้กับบริษัทตระกูลหนาน จนกว่าจะคืนหนี้ที่พ่อผมติด ได้……ไหมครับ?”
ไม่รู้ว่าเพราะการตายของคุณพ่อหรือเปล่าจึงทำให้เด็กต้องรีบโตเป็นผู้ใหญ่ เมียวเจียในตอนนี้ ใบหน้าที่ละอ่อน แต่มีความเคร่งขรึมเหมือนผู้ใหญ่ที่ตัวเล็ก
สามารถจัดการสิ่งต่างๆ ได้ แข็งแกร่งกว่าพ่อเขาเยอะเลย
หนานซ่งฟังคำพูดเขาจบ ในใจก็เกิดความเงียบที่พูดไม่ออก ‘ขายอนาคตให้กับบริษัทตระกูลหนาน’ ประโยคนี้หนักแน่นมากเลยล่ะ
ครั้งหนึ่ง เจี่ยงฟานเคยพูดกับพ่อเธอ ก็คือคำพูดแบบนี้แหละ
แต่เป็นเรื่องในอนาคต ใครจะแน่ใจได้ล่ะ?
“เมียวเจีย นายมีความฝันของตัวเองไหม?” หนานซ่งถามเขา
เมียวเจียคิดสักพัก ก็ส่ายหน้าเบาๆ
หนานซ่งถามอีกครั้ง “งั้นนายมีงานอดิเรกไหม?”
เมียวเจียพูด “ผมชอบวาดภาพ ทุกสัปดาห์ แม่จะส่งผมไปเรียนวาดภาพ”
“งั้นนายก็เป็นจิตรกรที่ดีได้ เหมือนคุณอาข้างหลังนาย”
เมียวเจียหันศีรษะไปมองยวี่จิ้นเหวิน “คุณอาวาดภาพเก่งมากเหรอ?”
หนานซ่งเงยหน้ามองยวี่จิ้นเหวิน “เก่งมาก”
ยวี่จิ้นเหวินไม่คิดว่าหนานซ่งจะออกตัวเสนอแนะเขา รีบเดินไป กรนอยู่บนศีรษะเด็กน้อย แล้วพูดขึ้น “เจ้าหนู ตอนเด็กคุณอาเรียนวาดภาพ ต่อมาก็เป็นทหารเพราะความฝันตัวเอง ต่อมาอีก ก็ทำธุรกิจเพื่อรับผิดชอบต่อครอบครัว สามเส้นทางนี้ล้วนเป็นทางเลือกของฉันเอง”
เขาพูดขึ้น “ลูกผู้ชายยืนหยัดไม่ย่อท้อ มีหลากหลายวิธีการที่ให้ผลลัพธ์อย่างเดียวกัน อนาคตของนายยังอีกยาวไกล อย่าเพิ่งคิดจะขายโชคชะตาให้พี่หนานของนายในตอนนี้เลย ถึงจะอยากเข้าบริษัทตระกูลหนาน นายก็ต้องมีความแข็งแกร่งนี้ด้วย นายแค่เรียนให้เต็มที่ เชื่อฟังคำพูดพ่อนาย ในอนาคตนายจะควบคุมชะตาชีวิตของตัวเองได้”
เมียวเจียฟังอย่างตั้งใจ เขาฟังทุกประโยค แต่อย่างไรแล้วเขาก็ยังเด็ก ไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด
เขามองไปทางหนานซ่ง มองเธอด้วยสายตาสงสัย
หนานซ่งพูดกับเขาว่า “คุณอาพูดถูก ก็คือสิ่งที่ฉันอยากพูดกับนาย ฉันหวังว่านายจะใช้ชีวิตอย่างสบายๆ ไม่อยากให้นายแบกรับภาระ แต่ถ้านายกำจัดภาระในใจไม่ได้ ความรับผิดชอบบนบ่า ก็พยายามให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้นมา เทียบกับ ‘ขาย’ อนาคตของนายให้ฉันในตอนนี้ ฉันหวังมากกว่า ว่าในอนาคตนายจะยืนหยัดต่อหน้าฉันอย่างแข็งแกร่ง กลายเป็นหุ้นส่วนของฉัน ในตอนนั้นเราค่อยมาคุยเรื่องพ่อนายอีกครั้ง”
เมียวเจียจ้องมองหนานซ่ง ผ่านไปสักพัก ก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น
“พี่ ผมเข้าใจแล้ว”
หนานซ่งเก็บเช็คที่เขามอบให้ แล้วไปส่งเขา
ตอนออกไป เมียวเจียลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะพูดขึ้นอย่างอ้อนวอน “พี่ครับ ผมขอพี่อีกเรื่องได้ไหม?”
หนานซ่งในใจรู้ดี “เรื่องแม่นายใช่ไหม?”
เมียวเจียพยักหน้า “ผมรู้แม่ผมทำเรื่องเลวร้ายบางอย่างกับคุณ แต่เธอก็โดนหลอกมาเหมือนกัน เธอนึกว่าคุณคือฆาตกรที่ฆ่าพ่อผม ก็เลยทำแบบนั้นกับคุณ”
หนานซ่งได้ยินประเด็นสำคัญในเรื่อง ก็เลิกคิ้ว “ใครเป็นคนบอกแม่นาย ว่าฉันฆ่าพ่อนาย?”
เมียวเจียเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย “เป็นน้าสวยๆ คนหนึ่ง ผมไม่รู้เธอชื่ออะไร เธอกับอาเจี่ยงฟานมาที่บ้านด้วยกัน เคยเจอพ่อผม”
เขาขมวดคิ้ว “แล้วก็วันนั้น แม่ผมกำลังย้ายหมาตายตัวหนึ่งที่ลุงส่งมาให้ที่บ้าน เธอได้รับสายโทรศัพท์ ถือถังเลือดหมาออกไป โทรศัพท์สายนั้นผมเป็นคนรับสายในตอนแรก ผมได้ยินเสียง คือเสียงน้าคนนั้นที่มาบ้านผมกับอาเจี่ยงฟาน”
ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าทันที มองเธอ แล้วส่ายหน้า
“ภรรยาผู้ยิ่งใหญ่ถูกต้องเสมอ ฉันเองที่ผิด”
หนานซ่งได้ยินถึงตรงนี้ ก็หัวเราะเบาๆ ทำท่าจะหยิกปากเขา “ปากนายหวานนะ”
ยวี่จิ้นเหวินเห็นเธอยิ้มได้ในที่สุด ในใจก็โล่งเล็กน้อย อุ้มเธอขึ้นมานั่งบนโซฟา
เขามองเธอแล้วถาม “นี่เธอโกรธฉันเพราะเรื่องจดหมายลาตายหรือเปล่า?”
หนานซ่งซบอกเขา แล้วตอบ “อืม” อย่างอูอี้
พวกเขารู้ สิ่งที่พวกเขาพูดกันในตอนนี้ไม่ใช่จดหมายลาตายของเมียวเจียง แต่เป็น ‘จดหมายลาตาย’ ของเขา
“ขอโทษ” ยวี่จิ้นเหวินจุมพิตบนกระหม่อมเธออย่างรู้สึกผิด แล้วพูดเสียงบูดบึ้ง “ฉันไม่รู้ ว่าเรื่องนี้ทำให้เธอเจ็บปวดมาก”
หนานซ่งถูตัวในอ้อมแขนยวี่จิ้นเหวิน รู้สึกถึงอ้อมกอดอันแข็งแกร่งของเขา ได้ยินเสียงหัวใจเต้นมีชีวิตชีวาของเขา หัวใจก็รู้สึกสงบลงตาม
เธอเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงกับเขา “ฉันยอมรับ บ่ายวันนี้ตอนที่เมียวเจียเอาจดหมายฉบับนั้นออกมา ในใจฉันอึดอัดมากจริงๆ นึกถึงจดหมายสามฉบับที่นายทิ้งให้ฉันอย่างอดไม่ได้ ราวกับว่าวันเวลาคือเมื่อวาน ย้อนกลับไปตอนนั้นอีกครั้ง……ถึงแม้ มันจะผ่านไปนานแล้ว”
หลังจากได้ลิ้มรสความสุขที่ได้อยู่กับเขา เธอยากที่จะจินตนาการถ้าเขาจากเธอไปอีกครั้ง เธอจะเสียใจรู้สึกแย่แค่ไหน
“ยวี่จิ้นเหวิน”
ทันใดนั้นเธอก็คว้าคอเขา มองเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “นายห้ามหลอกฉันให้รักนายแล้วทิ้งฉันไปอีก ถ้านายกล้าทิ้งฉันอีกครั้ง ฉันรับรอง จะไม่ให้อภัยนายอีก! จากสวรรค์ถึงนรก ฉันจะจับนายกลับมา ฟาดแรงๆ หนึ่งหมื่นที จากนั้นก็กินเนื้อนาย ดื่มเลือดนาย!”
“ฉันไม่กล้า”
ยวี่จิ้นเหวินแค่พูดออกไปสามคำ แล้วขึ้นไปจูบเธออย่างหนักหน่วง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...