สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 762

เมื่อได้ยินคำถามของ หนานซ่งยวี่จิ้นเหวินตกตะลึงเล็กน้อยและแตะจมูกของเขาด้วยความรู้สึกผิด

“คือผม... ผมเคยค้นหาประวัติไฟล์ส่วนตัวของคุณกับฟู่ยวี่มาก่อน มีการเข้ารหัสสิบชั้นในไฟล์ เราหยุดเมื่อเราถอดรหัสได้เลเยอร์ที่สี่หรือห้า ผมรู้แค่ว่าคุณมีพี่น้องหลายคนและพวกเขาทั้งหมดเป็นพี่น้องกันจริงๆ และไม่ทราบถึงที่มาที่ไปนั้น"

หนานซ่งคำรามเบา ๆ "ทักษะแบบคุณและฟู่ยวี่สามารถหามันได้เพียงเท่านั้น ต่อให้คุณทุ่มเทและพยายามแค่ไหน คุณก็ไม่สามารถที่จะถอดรหัสนั้นได้ เพราะต่อจากข้อมูลนั้น มันได้ถูกทำลายโดยแม่ของฉันไปนานแล้ว”

“โอ้” ยวี่จิ้นเหวินตระหนักสิ่งนั้นในทันใด “เป็นเช่นนั้นเอง”

หนานซ่งมองมาที่เขา "แล้วทำไมคุณไม่ถามถึงมันอีกเลยละ"

“เมื่อรู้ว่าพวกคุณเป็นสายเลือดเดียวกัน จะให้ถามอะไรอีกล่ะ”

ยวี่จิ้นเหวิน ลูบจมูกของเธอเบา ๆ "ผมอิจฉาคุณในตอนแรกคิดว่าทำไมคุณถึงมี 'พี่ชาย' มากมายขนาดนี้ ผมคิดว่าพวกเขาเป็นคู่รักในวัยเด็กของคุณ แต่ต่อมาเมื่อพบว่าพวกเขาเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน ผมก็ไม่อิจฉา ผมกลับคิดว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้ความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา แล้วตามพวกเขาให้ทัน"

หนานซ่งมองดูเขา “ดูคุณตั้งใจจริงๆ”

ยวี่จิ้นเหวินยิ้ม แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม: "เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ตอนแรกผมคิดว่าพี่น้องคุณเป็นเด็กหลอดแก้ว แต่ต่อมาผมได้ทราบวันเกิดพี่หกของคุณไม่ต่างจากวันเกิดของคุณมากนัก ดังนั้น ผมรู้ว่าไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น ต่อมา ผมได้ยินจากแม่ของคุณว่าคุณเป็นคนเดียวที่เธอให้กำเนิด”

"อืม"

หนานซ่งกล่าวว่า “ถ้าเกิดพร้อมกันมากขนาดนี้ ไม่คิดว่าหรือว่าแม่จะรอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้อย่างไร พ่อบอกว่าแม่ไม่เคยมีวันที่ดีเลยตอนท้องฉัน และตอนคลอดเกือบไปประตูนรกตั้งหลายสิบครั้ง มันใช้เวลาครึ่งชีวิตของเธอ และทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณการดูแลอย่างพิถีพิถันของพ่อของฉันที่ทำให้เธอสามารถกลับคืนสู่สภาพที่เป็นอยู่ได้ในตอนนี้"

ยวี่จิ้นเหวิน กังวลและคิดถึงความเจ็บปวดความทุกข์ทรมานของ เสี่ยวซ่งตอนที่เธอมีลูกในอนาคต ...

แม่ทุกคนที่ให้กำเนิดลูก ไม่ต้องคิดถึงความเจ็บปวดแค่เอาตัวรอดมาก็ถือว่าโชคดีแค่ไหนแล้ว

ความทนทุกข์เช่นนี้เขาจะเต็มใจปล่อยให้เสี่ยงซ่งต้องเผชิญกับมันได้อย่างไร?

“นั่นคือ…” ยวี่จิ้นเหวินครุ่นคิด

ในดวงตาของ หนานซ่งมีร่องรอยของความสงบเมื่อนึกถึงความอัปยศและความเศร้าเมื่อเธอถามแม่ของเธอในวันนั้นและเมื่อแม่ของเธอเล่าถึงอดีต

เธอจะไม่มีวันลืม

“แม่ของฉันไม่ได้ดูคนธรรมดา และเธอก็เลือกผู้ชายที่มีเงินและคุณธรรม แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะเลือก ปกติผู้ชายรวยจะขาดคุณธรรม น่าเกลียด หรือชีวิตส่วนตัวก็ล้นหลาม หรือมี ภรรยาและลูกจำนวนมาก แม่ของฉันไม่ต้องการให้ลูกๆ อยู่ในครอบครัวแบบนั้น หลังจากตรวจสอบหลายครั้ง เธอเลือกShelby เพราะตอนนั้นพวกเขาทำงานอยู่กับครอบครัว Shelby และพวกเขารู้จัก Shelby Shelby สูญเสียภรรยาและไม่มีลูก สิ่งสำคัญที่สุดคือครอบครัว Shelby มีคำสาปที่ผู้ชายในครอบครัวฆ่ามากเกินไปและไม่ได้ถูกกำหนดให้มีการแต่งงานที่สมบูรณ์แบบ”

เมื่อหนานซ่งพูดเช่นนี้ เขาอดคิดคำพูดของพี่สะใภ้ไม่ได้ หัวใจกลับเต็มไปด้วยความโศกเศร้าอีกครั้ง “พ่อเป็นคริสเตียนและเกลียดการฆ่ามากที่สุดในชีวิต แต่เขาต้องแบกรับ ความรับผิดชอบของครอบครัว Shelby หลังจากที่ภรรยาของเขาเสียชีวิต เขาก็เสียใจ ไม่ต้องการที่จะแต่งงานใหม่ กำลังคิดว่าจะรับลูกจากพี่ชายอีกคน คราวนี้แม่ของฉันได้พบเขา ตอนนั้นเป็นพี่คนโต พ่อไม่มีความคิดเกี่ยวกับแม่ เขามีความคิดที่จะแต่งงานกับเธอ แต่เพราะคำสาปเลยไม่กล้าสารภาพ สรุปสั้นๆ ก็คือ เขาเข้ายึดไข่มุกน้อยของแม่ฉัน ไม่นานพี่ชายคนโตก็ปรากฏตัวขึ้น แล้วมีพ่อคนที่สอง พ่อที่สาม พ่อที่สี่ และพ่อที่ห้า”

เธอหยุดและถอนหายใจเบา ๆ “เหตุผลที่พ่อสี่คนสุดท้ายเป็นคนจีนทั้งหมดเพราะแม่มีความคิดที่จะกลับประเทศจีนในเวลานั้นและเธอก็ต้องการพลังที่แข็งแกร่งเพื่อปกป้องเธอซึ่งเป็นพ่อของพวกเขา ผู้นำในสายงานต่างๆ พ่อคนที่สองและพ่อคนโตอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน พ่อคนที่สามเป็นเพราะเขาหล่อเกินไป หน้าแม่ของฉันมากจนเธอทนไม่ไหวเลย ส่วนพ่อคนที่สี่ และพ่อคนที่ห้า ล้วนเป็นตัวแทนของบัณฑิต”

เมื่อได้ยินตอนจบ ยวี่จิ้นเหวิน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ตอนนั้นเองที่เขารู้ว่าพี่น้องเหล่านี้มาจากไหน

เขายิ้มอีกครั้งในทันที “ถ้าอย่างนั้น... เซียวเอินไม่แม้แต่จะคิดจะพาพวกเขากลับเหรอ?”

“ทำไมเซียวเอินต้องไล่ตามฆ่าแม่ของเธอตั้งแต่ออกจากตงเจิ้น ย้อนกลับไปตอนนั้น พ่อของฉันเป็นคนช่วยแม่ที่บาดเจ็บและแต่งงานกับแม่จนสำเร็จ” หนานซ่งคิดว่ามันเป็นชะตากรรม “ต่อมาแม่บอกพ่อ เกี่ยวกับต้นกำเนิดของเธอ แต่พ่อไม่กลัว กลับเต็มใจช่วยเธอค้นหาลูกๆ เหล่านั้นด้วยกัน ครอบครัวใหญ่ของเราค่อยๆ กลับมารวมกันอีกครั้ง และ เซียวเอิน กลายเป็นศัตรูที่เราทุกคนต้องต่อสู้ด้วย”

ยวี่จิ้นเหวิน จับมือ หนานซ่ง และยิ้มอย่างนุ่มนวลและหนักแน่นที่เธอ "ตอนนี้มีผมอีกคน"

“ใช่” หนานซ่งตอบด้วยรอยยิ้ม “พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน”