สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 853

ฝนยังคงตกอยู่

ศึกครั้งนี้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด ถึงตำรวจเมืองกั่งจะล้อมวัดจยาเยี่ย กวาดล้างสถานที่ และคุ้มครองนักท่องเที่ยวที่หลุดเข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจไว้ แต่เสียงปืนก็รุนแรงเกินไป ดึงดูดผู้คนเข้ามาไม่น้อย นักข่าวก็วิ่งฝ่าสายฝนเข้ามาทำการสัมภาษณ์ในที่เกิดเหตุ ด้านนอกมีเสียงคุยกันเซ็งแซ่

รถพยาบาลมาถึงแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ได้รับบาดเจ็บถูกหามขึ้นเปลไป นอกจากนี้ยังมีทหารของฝ่ายตรงข้ามที่ได้รับบาดเจ็บ

ตอนที่หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินพยุงหลัวกังลงมาจากราวกั้น พวกเขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่ง ยืนกางร่มสีดำอยู่ด้านนอกห้องโถง

บรรยากาศมาคุ ความกดดันท่วมท้น

จู่ ๆ ก็หยุดฝีเท้าลงอย่างตกตะลึง หนานซ่งเม้มปาก แต่ยวี่จิ้นเหวินกลับพูดออกมาด้วยความประหลาดใจก่อน “พ่อ แม่?”

ผู้ที่มาเยือนคือหนานหนิงซงและลั่วอิน

ไม่ใช่แค่พวกเขา ด้านหลังยังมีพวกลูกศิษย์ของเหมยซูหลี่

นายเคเดินเข้ามาข้างหน้า แล้วกวาดสายตามองหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวิน จากนั้นก็มองไปทางหลัวกัง “โดนยิงเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินพูด: “ฉันกับเสี่ยวซ่งไม่เป็นไร หลัวกังถูกยิงสองนัด”

ยวี่จิ้นเหวินเสียงสั่นเมื่อพูดคำนี้ ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นเขากับหลัวกังพุ่งไปทางหนานซ่งเกือบพร้อมกัน พวกเขาดึงหนานซ่งไปด้านหลัง ช่วงเวลาสำคัญหลัวกังผลักเขาออกไปอย่างแรง ตัวเองพุ่งไปด้านหน้าหนานซ่ง กันกระสุนสองนัด

ยวี่จิ้นเหวินไม่กล้าที่จะคิด ถ้าหากไม่ใช่หลัวกังป้องกันไว้ด้านหน้า กระสุนสองนัดนี้ต้องฝังเข้าร่างของหนานซ่ง...

เขาจะต้องเป็นบ้าแน่

นายเคเหลือบมองหลัวกัง ในดวงตาสุขุม ราวกับเห็นตัวเองในอดีต

“ส่งต่อให้ผมเถอะครับ”

เขารับหลัวกังมาจากยวี่จิ้นเหวินและหนานซ่ง หลัวกังยังยืนไม่นิ่ง ก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมา

หลัวกังถูกท่าทางแปลกประหลาดแบบนี้ทำให้ตกใจ เขาถลึงตาโตมองนายเคอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เชี่ย!”

“เชี่ยอะไร คนธรรมดาข้าไม่มีทางอุ้มหรอก”

นายเคไม่สนใจสายตางุนงงของเขา ผู้ชายที่แข็งแกร่งอุ้มผู้ชายที่กำยำล่ำสันเหมือนกัน แล้วเดินลงมาจากขั้นบันไดอย่างมั่นคง เพื่อหลีกเลี่ยงการกระทบกระเทือนมากเกินไป ลูกศิษย์ของเหมยซูหลี่มาทันเวลา พวกเขาช่วยเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ยกหลัวกังขึ้นรถพยาบาล

โชคดีที่บาดแผลไม่ร้ายแรง บนรถพยาบาลอวิ๋นเจิงและลูกศิษย์คนอื่น ๆ รักษาบาดแผลของหลัวกังอย่างรวดเร็ว

ยวี่จิ้นเหวินจับมือของหนานซ่ง เดินไปตามขั้นบันไดไปทางหนานหนิงซงและลั่วอิน จากนั้นก็เรียกพวกเขาอีกครั้ง

บอดี้การ์ดขยับมาทางข้างยวี่จิ้นเหวินและหนานซ่งแล้วกางร่มให้พวกเขา อันที่จริงพวกเขาเปียกโยกหมดแล้ว มันจึงไม่สำคัญอะไร

หนานหนิงซงตอบรับ สีหน้าเฉยเมย แต่สายตากลับกลบเกลื่อนความเป็นห่วงไว้ไม่ได้ เขายกฝ่ามือใหญ่โตที่อบอุ่นขึ้นลูบหน้าของหนานซ่ง หนานซ่งบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ใบหน้าถูกซ่งซีชกจนแดงก่ำ ทำให้เห็นชัดเจนบนใบหน้าขาวซีด

“เจ็บไหม?” คุณพ่อถามเสียงเบา

หนานซ่งส่ายหน้า เมื่อเห็นแส้ของตัวเองอยู่ในมือลั่วอิน เธอพูดขึ้น: “ของหนู”

“รู้แล้วว่าของเธอ ฉันไม่ได้พูดว่าจะแย่งสักหน่อย”

ลั่วอินกลอกตามองลูกสาว แล้วกลับส่งคืนให้เธอ “เอานี่ ล้างสะอาดแล้ว”

แส้ที่เปื้อนเลือดกลับสภาพเป็นสีขาวอีกครั้ง เหมือนกับเสือขาวที่ต่อสู้ในศึกแล้วกลับไปที่ถ้ำของมันอีกครั้ง แล้วยับยั้งความเก่งกาจไว้

หนานซ่งรับแส้มา ไม่ได้มัดไว้ที่เอว แต่กลับถือไว้ในมือ เธอเงยหน้ามองพ่อกับแม่ “พ่อแม่มาได้ยังไง?”

เธอถามขึ้น ทันใดนั้นร่างในหมอกก็แวบวาบออกมา อยู่ในหัวของเธอเนิ่นนาน

ใช่พี่สะใภ้ใหญ่ไหม? เป็นเธอชัด ๆ

แต่ว่าเธอไม่กล้าเอ่ยปากถามคนในครอบครัวง่าย ๆ

ถ้าเกิดเธอดูผิดล่ะ?

ลั่วอินขยี้หัวหนานซ่ง “วิชาแพทย์ของเธอฉันเป็นคนสอนให้ เธอยังกล้าสงสัยในตัวฉันอีก? จะก่อกบฏเหรอ?”

เห็นสองแม่ลูกเริ่มเอะอะโวยวายขึ้นมาอีก ก็รู้แล้วว่าพวกเธอฟื้นคืนชีพแล้ว หนานหนิงซงกับยวี่จิ้นเหวินยิ้มให้กัน

ในที่สุดก็หาโอกาสได้ หนานหนิงซงพูด “อาอวี้ส่งข้อความมาหาผมแล้ว บอกว่าผลตรวจออกมาแล้ว เสี่ยวเหวินท้องจริง ๆ 7 สัปดาห์แล้ว”

ลั่วอินหันหน้ามองไปทางเขา แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา “ทำไมเขาไม่ส่งข้อความหาฉันแต่ส่งหาคุณ?”

หนานหนิงซงจับจมูกแล้วพูด: “อาจจะกลัวถูกคุณด่า”

“ฉันจะด่าเขาแน่นอน ประมาทเลินเล่อ เสี่ยวเหวินตั้งครรภ์เกือบสองเดือน เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย!” ลั่วอินเอะอะโวยวาย

“ใช่ สองคนนี้สะเพราะจริง ๆ”

หนานซ่งช่วยแขวะ แต่ก็อดดีใจแทนพวกเขาไม่ได้

พี่สามพี่สะใภ้สามเพิ่งคลอดลูก คุณอากับเสี่ยวเหวินก็มีการเคลื่อนไหว

เพิ่งมีหลานชาย ในไม่ช้าก็จะมีน้องชายน้องสาวแล้ว

ทางฝ่ายเธอไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น ถึงแม้จะไม่รีบร้อน แต่ถ้าสามารถดึงพี่สะใภ้สอง แล้วพวกเธอตั้งครรภ์พร้อมกันคลอดลูกพร้อมกัน คิดดูแล้วก็น่าสนุกดี...หนานซ่งเพิ่งจะยิ้มออกมา แต่จู่ ๆ กลับคิดถึงพี่สะใภ้ใหญ่และหลานที่ตายไป จู่ ๆ ก็ยิ้มค้างอยู่อย่างงั้น

“เป็นอะไรเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินลูบหัวหนานซ่ง แล้วถามอย่างอ่อนโยน เขาดูออก เธอมีเรื่องในใจ

ตอนที่ลงมาจากราวกั้น เขารู้สึกว่าท่าทางเธอไม่ปกติ เดิมทีคิดว่าเธอตื่นตกใจ แต่ลองคิดดูดี ๆ ก็รู้สึกว่าจากความกล้าของเสี่ยวซ่งไม่มีทางที่จะตกใจง่าย ๆ ขนาดนั้น และท่าทางของเธอก็ไม่เหมือนกับคนที่ตื่นตกใจ แต่เหมือนกับคนที่มีเรื่องเก็บอยู่ในใจ

หนานหนิงซงกับลั่วอินก็ดูออก แต่พวกเขาก็มีเรื่องปิดบังอยู่

หรือนี่จะเป็นเรื่องเดียวกัน?

ลั่วอินมองหนานซ่งอย่างสงสัย จากนั้นก็หรี่ตาถาม “เธอเห็นพี่สะใภ้ใหญ่ใช่ไหม?”