สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 885

ลูกยังเล็ก คิ้วกับตายังพัฒนาไม่เต็มที่ ซูอิงแค่รู้สึกว่าเหมือนนิดหน่อย

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

กู้ฟางถามถึงเกี่ยวกับสภาพร่างกายของซูอิง รวมทั้งอาหารการกิน การนอนหลับและจิตวิทยา ถามละเอียดจนเกินไป เธอถามแทนมู่โจว ซูอิง—ตอบกลับ แต่กลับรู้สึกแปลก ๆ

คนเก่งเป็นคนเจ้าอารมณ์ นิสัยของกู้ฟางนั้นเป็นคนเย็นชาจนเป็นที่โด่งดังในวงใน

เธอไม่ชอบการคบค้าสมาคม ไม่ชอบงานเลี้ยง และก็ไม่ชอบคำพูดสุภาพในการพบปะสังสรรค์ เธอเป็นคนตรงไปตรงมา ซูอิงเคยร่วมงานละครกับเธอ ตอนนั้นกู้ฟางไม่ได้ชอบเธอมากนัก ซูอิงก็ไม่ใช่คนประเภทที่ชอบประจบสอพลอ เธอเป็นคนที่หัวรั้นหัวแข็ง เพียงแต่สภาพแวดล้อมที่ยากลำบากทำให้เธอเรียนรู้ที่จะอดทนและก้มหัวให้คนอื่น และสวมเกราะหนา

ทั้งสองไม่มีการพูดคุยกันเป็นพิเศษนอกเหนือจากเรื่องงาน ภายหลังเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน เพราะผ่านเรื่องราวบางอย่าง กู้ฟางรับผิดชอบเสื้อผ้าหน้าผมของกองถ่าย แต่ยังสื่อสารกับผู้กำกับและนักแสดงล่วงหน้า แต่เมื่อนักแสดงเริ่มมีชื่อเสียงก็เริ่มมีความคิดของตัวเอง หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะนำเสื้อผ้ายี่ห้อที่ตัวเองเป็นตัวแทนเข้ามาในกอง เรื่องนี้กู้ฟางไม่มีทางอนุญาตแน่นอน

ดังนั้นนักแสดงนำหญิงอีกคนของกองถ่ายใช้เล่ห์กล จงใจฉีกเสื้อผ้าของตัวเองและของซูอิง วันนั้นซูอิงเปลี่ยนชุดที่ใช้ถ่ายทำก็รู้สึกว่าไม่ปกติ เห็นชุดถูกฉีกขาด ก็รู้แล้วว่าถูกคนอื่นทำพัง แต่เธอไม่เอ่ยปาก กลับซ่อมแซมชุดด้วยตัวเอง ตอนที่กู้ฟางเข้ากองถ่าย เห็นซูอิงถือเข็มเย็บเสื้อผ้าอยู่

ทั้งสองมองตากัน แต่กลับไม่ได้พูดอะไร นับแต่ตอนนั้นแม่เหล็กก็รวมตัวกัน

และหลังจากที่ละครเรื่องนั้นออกอากาศ รูปลักษณ์ของซูอิงน่าทึ่งมาก โดดเด่นสวยงาม จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังมีรูปภาพดีเลิศมากมาย ตั้งแต่ตอนนั้นแหล่งแฟชั่นของซูอิงก็ดีขึ้นเป็นอย่างมาก ในนี้มีการช่วยเหลือของกู้ฟางหรือไม่เธอไม่รู้ และกู้ฟางก็ไม่เคยบอกเธอมาก่อน ทั้งสองรักษามิตรภาพของพวกเธอไว้

แต่วันนี้ กู้ฟางเหมือนกับว่า “ใส่ใจ” เธอจนเกินไป

ซูอิงอดมองไปทางเฮ่อเซินไม่ได้ แต่เฮ่อเซินไม่ได้ช่วยเธอไกล่เกลี่ยเหมือนกับที่ผ่านมา เพียงแค่อมยิ้มแล้วมองดู ในรอยยิ้มนั้นมีความเศร้าปะปนอยู่ ทำให้ซูอิงตงิดใจ

เธอรู้ถึงอารมณ์ของเฮ่อเซินเป็นอย่างดี และก็รับรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าเขาไม่มีทางเป็นแบบนี้โดยไม่มีเหตุผล

นี่มันเรื่องอะไรกันนะ?

หลังจากที่หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินเข้ามาก็ไม่พูดอะไร เพียงแค่หยอกล้อลูกอยู่ข้าง ๆ เหมือนกับตั้งใจเหลือพื้นที่ไว้ให้พวกเขา ซูอิงเป็นคนที่ความรู้สึกไวเป็นพิเศษ ไวต่อสภาพแวดล้อมที่ผิดปกติ ท่าทางของทุกคนแปลกประหลาดมาก นั่นแสดงว่าต้องมีเรื่องอะไร

เธอหันความสนใจไปที่มู่โจว “คนแปลกหน้า” เพียงคนเดียว อาจารย์มู่ท่านนี้ตั้งแต่เข้ามาก็ใส่ผ้าปิดปากอยู่ตลอด เหมือนกับป่วย แต่สายตาของเขาแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก

ตอนที่เขามองดูเฟิงเอ่อร์นั้นเต็มไปด้วยความรัก คนแก่เห็นเด็กก็รักใคร่ นี่ไม่แปลกประหลาด เพียงแต่ความใกล้ชิดของเขายังแฝงไปด้วยความระแวดระวัง อยากจะเข้าใกล้แต่กลับไม่กล้าเข้าใกล้ และก็เป็นแบบนี้กับเธอ ดวงตาคู่นั้นเหมือนมหาสมุทรลึก ที่สามารถมองออกได้หลายอารมณ์

มู่โจวไม่ได้พูดอะไรเยอะ ส่วนมากเป็นกู้ฟางที่พูด เขาพูดเสริมนิดหน่อย

ภายหลังอาจจะเป็นเพราะเห็นว่าบรรยากาศเก้กัง หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินเอ่ยปากขึ้น เฟิงเอ่อร์ก็ตื่นแล้ว ทุกคนหยอกล้อเขา บรรยากาศจึงค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

วันนี้เฟิงเอ่อร์ไว้หน้ามาก ไม่ร้องไห้สักนิด เชื่อฟังมาก ๆ ในตอนที่มู่โจวอดไม่ได้ที่สัมผัสมือเล็ก ๆ ของเขา เขาก็กำนิ้วมือของมู่โจวไว้ มู่โจวตกใจจนไม่กล้าขยับเขยื้อน

เขามองดูเด็กน้อย เด็กน้อยก็มองดูเขา

ดวงตากลมโตราวกับองุ่นดำของเฟิงเอ่อร์มองดูมู่โจว จู่ ๆ เขาก็ยิ้มออกมา

รอยยิ้มนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ พากันยิ้มตาม ซูอิงเผยรอยยิ้มออกมา ก็เห็นมู่โจวน้ำตาไหลออกมาทีละหยด ไหลเข้าผ้าปิดปาก

ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่อยากปล่อยมือเด็ก และก็ไม่อยากเคลื่อนสายตาออกไป

...

พวกหนานซ่งขับรถออกไปแล้ว แต่รถบรรทุกกลับอยู่ต่อ

เฮ่อเซินให้คนขับรถบรรทุกขับรถเข้ามา แล้วให้คนใช้ขนของทุกอย่างลงจากรถ เอาไปวางไว้ที่ห้องเก็บของ ซูอิงอดเดินลงมาจากบันไดไม่ได้ “ทำไมซื้อของเยอะแยะขนาดนี้?”

เห็นเธอเดินลงมา เฮ่อเซินรีบบังลมให้เธอ แล้วห่อผ้าพันหัวให้เธอแน่นกว่าเดิม จากนั้นก็พูดอย่างอ่อนโยน: “น้าฟางกับ...อาจารย์มู่เป็นคนซื้อ ซื้อให้ลูกใช้”

ซูอิงขมวดคิ้ว ดูคนใช้ที่ขนแพมเพิสถุงใหญ่แต่ละถุงและสินค้าแม่ลูกที่หลากหลายไปที่โกดัง เหมือนกับกวาดล้างซูเปอร์มาเก็ต นี่มันเว่อร์เกินไปหน่อยแล้ว

“คุณชายคะ เสื้อผ้าเด็กเหล่านี้ก็ย้ายไปที่โกดังเหรอคะ?”

เฮ่อเซินพูด: “อืม ย้ายเข้าไปก่อน เดี๋ยวฉันค่อยไปจัดแจง”

คนรับใช้ตอบรับ แล้วย้ายกล่องเก็บของแบบใสที่บรรจุเสื้อผ้าและรองเท้าไปที่ขั้นบันได ซูอิงมองดู ดวงตาเป็นประกาย “เดี๋ยวก่อน”

เธอเดินขึ้นไป แล้วเปิดกล่องเก็บของออก เห็นเสื้อผ้าด้านในที่มีตั้งแต่เล็กจนโต รองเท้าก็เช่นกัน เด็กสามารถใส่ได้จนถึงสิบขวบ ซื้อของใครเขาซื้อกันแบบนี้...

เธอเกิดความสงสัยในใจ ซูอิงวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว เฮ่อเซินก็ตามขึ้นมา เห็นซูอิงวิ่งไปที่ข้างเตียงเด็กของเฟิงเอ่อร์ เธอลูบไปที่ขอบเตียง จนสัมผัสกับแม่กุญแจทองคำ และคทาหยกยู่อี่ มือข้างซ้ายของเฟิงเอ่อร์มีสร้อยข้อมือทองคำเส้นหนึ่ง เด็กน้อยกำลังเล่นมันอยู่

ซูอิงกำแม่กุญแจทองคำแน่น แล้วหันหน้ามองไปทางเฮ่อเซิน เธอตาแดงก่ำ

“มู่โจ่วเป็นอะไรกับฉัน?”