สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 171

หลังจากประตูปิดลง เฟิงเชียนเสวี่ยถึงมีสติกลับมา รู้ตัวอีกที เยี่ยเจิ้นถิงกำลังจะรุกล้ำเข้าตัวเธอ เธอรีบพลักเขาออก แต่กลับถูกเขานอนทับอยู่บนโต๊ะ…

“อย่า…” เฟิงเชียนเสวี่ยกลัวจนตัวสั่น รู้สึกต่อต้านและขัดขืนไปทั้งตัว

“เธอหาเรื่องเองนะ”

เยี่ยเจิ้นถิงพูดด้วยเสียงแหบแห้ง จูบเธออย่างดูดดื่ม ในขณะเดียวกันก็ถอดเสื้อตนเองออก…

“ฮือๆ…” เฟิงเชียนเสวี่ยขัดขืนไม่หยุด ในหัวมีเงาของโฮสหนุ่มแวบเข้ามา เธอจะทำผิดต่อเขาไม่ได้

เยี่ยเจิ้นถิงถกกระโปรงเธอขึ้น เตรียมจะเข้ารุกล้ำเธอ…

“ไม่ได้…” เฟิงเชียนเสวี่ยตะโกนด้วยความตื่นตระโหนก “ฉันมีแฟนแล้ว…”

“แฟน?” การกระทำของเยี่ยเจิ้นถิงหยุดชะงักลง หรี่ตามองเธออย่างเยือกเย็น “ใช้ข้ออ้างห่วยแบบนี้มาหลอกฉันอีกแล้วนะ”

“ไม่ใช่ มีจริงๆ …” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอย่างลนลาน “เราเพิ่งอยู่ด้วยกันเมื่อวาน…”

คำพูดของเธอหยุดชะงักทันที เพราะเธอเห็นเสื้อเชิ้ตของเขาที่ถกขึ้นมานิดหน่อย ตรงนั้นมีรอยสักที่ไม่ชัดเจนนัก

มีแค่มุมเล็กๆ เท่านั้น ดูไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร

เธอรีบยื่นมือไปดึงเสื้อเชิ้ตของเขา อยากจะดูให้แน่ชัดว่ามันเป็นรอยสักหัวหมาป่าหรือเปล่า…

เยี้ยเจิ้นถิงรีบดึงมือเธอออก ถอยห่างอย่างสังวร

“นายคือ…”

“เธอไสหัวออกไปได้แล้ว”

เยี่ยเจิ้นถิงรีบพูดขัดเฟิงเชียนเสวี่ย จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยอย่างช้าๆ ราวกับว่าเป็นผู้ชายเลวที่หลังจบเรื่องก็ไม่ยอมรับผิดชอบ

“ที่หลังนายมันคืออะไรเหรอ”

ในใจเฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ยื่นมือไปถกชายเสื้อเขาอีกครั้ง

เยี่ยเจิ้นถิงหลบอย่างว่องไว เลิกคิ้วถาม “ทำไม ตอนนี้เลือดพุ่งพล่าน อยากจะกระโจมใส่ฉันเอง?”

“ฉัน…” เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะพูด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เสียงของเยี่ยจวินดังขึ้น “คุณชายเยี่ย งานแถลงข่าวจะเข้าสู่ช่วงสุดท้ายแล้ว ประธานเจี่ยงให้มาเชิญครับ”

“เดี๋ยวตามไป” เยี่ยเจิ้นถิงตอบ

จากนั้น ก็เปิดตัวหุ่นยนต์ที่มีความสามารถรอบด้านที่เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ล่าสุด เพื่อแสดงสมรรถนะให้กับผู้คนในงาน

นักข่าวถ่ายภาพเงาของเยี่ยเจิ้นถิงและหุ่นยนต์อย่างไม่หยุดหย่อน บรรยายในงานถึงจุดไคลแมกซ์

เฟิงเชียนเสวี่ยจัดเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วจึงออกมาจากห้องแต่งตัว เห็นภาพนี้จากจอคอมพิวเตอร์ ในใจก็รู้สึกศรัทธาและชื่นชมเยี่ยเจิ้นถิงมากยิ่งขึ้น

ในขณะเดียวกัน เธอก็มีความอยากรู้มากยิ่งขึ้น ว่าเขาใช่โฮสหนุ่มหรือเปล่า

“คุณเฟิง” เยี่ยจวินพาคนเข้ามาเก็บกวาด พอเห็นเธอ ก็ทักทายด้วยความเคารพ

“สวัสดีค่ะท่านจวิน”

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบทักมายกลับอย่างรีบร้อน แม้ว่าคนรอบๆ ตัวของเยี่ยเจิ้นถิงจะเคารพเธออย่างมาก แต่เธอเองก็รู้ฐานะของตนเองดี จึงทักทายทุกคนกลับด้วยความเคารพเช่นกัน

“คุณเฟิงหน้าคุ้มมาก เหมือนจะเคยเจอกันที่ไหนนะครับ?”

เยี่ยจวินมองเธออย่างละเอียด ช่วงนี้เขาถูกจัดให้จัดการงานธุระตลอด ครั้งก่อนที่ได้บังเอิญกลับมา ก็แค่ได้เห็นเฟิงเชียนเสวี่ยจากที่ไกลๆ เท่านั้น แต่ไม่ได้สนใจอะไร

วันนี้พอได้เห็นเธอใกล้ๆ ก็รู้สึกว่าเธอคุ้นตามาก