สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 189

ผิวสีแทนยังชุ่มน้ำอยู่ ภายใต้แสงสีฟ้าที่ตกกระทบทำให้เกิดความรู้สึกยั่วยวนดึงดูดใจ รอยแผลเป็นเอียงยาวอยู่บนเอว ราวกับจะตัดเอวของเขาออกอย่างไรอย่างนั้น

และด้านล่างรอยแผลนั้นก็มีรอยสักที่สวยงามเตะตาอยู่

เฟิงเชียนเสวี่ยเกือบจะมองเห็นได้อย่างชัดเจนแล้ว และในเวลานี้เองที่เยี่ยเจิ้นถิงคว้าผมเธอเอาไว้ทันที แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้ ให้เธอมองดูใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของเขา

“คุณ…”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ทันพูดอะไร ริมฝีปากเย็นยะเยือกก็ถูกเยี่ยเจิ้นถิงกัด

ก็เหมือนกับสัตว์ป่าที่แทะอาหารในมือของมัน ลงโทษด้วยการเอาคืน กัดจนริมฝีปากของเฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกชา หายใจไม่ออก…

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบดิ้นรนขัดขืน แต่กลับถูกเขาล็อคเอาไว้ในอ้อมอก ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงใดๆ ที่จะขัดขืน

ริมฝีปากของเขาราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ การเคลื่อนไหวของมือยิ่งลึกเข้าไปเรื่อยๆ

เห็นว่าเขากำลังจะรุกล้ำเข้าไปในแนวป้องกันสุดท้าย เธอก็ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก พลางเบิกตากว้างด้วยความกลัว

“คุณชายเยี่ย มีข่าวส่งมาจากทางด้านของประธานจวิน…”

ทันใดนั้นก็มีเสียงรายงานจากด้านหลังดังลอยมา แต่พูดได้เพียงครึ่งประโยคเท่านั้นก็ต้องหยุดลง

ดูเหมือนว่าคนผู้นั้นจะตกใจกับฉากตรงหน้ามาก จึงรีบหุบปากทันที

เยี่ยเจิ้นถิงจำใจต้องปล่อยเฟิงเชียนเสวี่ยไปอย่างช่วยไม่ได้ และยื่นมือไปจับใบหน้าของเธอเอาไว้ พลางสัมผัสริมฝีปากบวมแดงของเธออย่างแผ่วเบา ด้วยนิ้วโป้ง “จำไว้อย่าทำให้ผมโมโหอีก”

เฟิงเชียนเสวี่ยหายใจหอบอย่างตื่นตระหนก เหมือนกวางที่ได้รับบาดเจ็บ สั่นสะท้านไปทั้งตัว

เยี่ยเจิ้นถิงกระโจนขึ้นมา เขาขึ้นมาริมสระอย่างผ่อนคลาย พลางสวมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ

เฟิงเชียนเสวี่ยปีนขึ้นมาบนสระอย่างกระอักกระอ่วนใจ แล้วก็รีบร้อนหนีไป

“เหลืออีกหนึ่งชั่วโมง ก็จะสามทุ่มแล้ว”

เฟิงเชียนเสวี่ยสั่นไปทั้งตัว จำสัญญาที่ได้ให้ไว้กับเขาได้ในทันที

ตอนนี้ก็สองทุ่มแล้ว ไม่รู้ว่าไป๋ลู่จะกลับมาที่ไห่เฉิงได้ตรงเวลาหรือเปล่า

เธอรีบมองหามือถือ แล้วก็พบว่ามือถือตกอยู่ที่ริมสระ เปียกโซกไปด้วยน้ำ

เธอรีบหยิบมือถือขึ้นมา แล้วรีบวิ่งหนีจากไปอย่างรวดเร็ว…

เยี่ยเจิ้นถิงมองดูแผ่นหลังที่ดูจะกระอักกระอ่วนของเธอ พลางยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย

เป็นเวลานานกว่าที่เขาจะดึงสายตากลับมา แล้วจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก “ทางฝั่งของเยี่ยจวินเป็นอย่างไรบ้าง”

“ดีจริง ฉันจะรีบไปบอกกับเยี่ยเจิ้นถิง ให้เขาอนุญาตให้เข้ามา”

“ดี รอผมนะ”

พอวางสาย เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกดีใจมาก เตรียมตัวจะไปพบเยี่ยเจิ้นถิง

ในเวลานี้เองเยี่ยเจิ้นถิงที่ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ก็เดินเท้าเปล่าผ่านห้องเธอไป…

เฟิงเชียนเสวี่ยก็ก้าวเท้ายาวๆ พุ่งเข้าไปหาทันที “ฉันอยากจะคุยกับคุณสักหน่อย”

“ดึกดื่นขนาดนี้ ทั้งยังเปียกโซกไปทั้งตัว พุ่งเข้ามาในห้องผู้ชาย จะคุยเรื่องอะไรเหรอ”

สายตาที่รุ่มร้อนของเยี่ยเจิ้นถิง มองไปบนร่างกายเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างยั่วเย้า

ชุดที่เปียกโซกยังคงมีน้ำหยดอยู่ ทำให้เห็นส่วนเว้าโค้งที่สมบูรณ์แบบของเธอได้อย่างชัดเจนเหมาะเจาะ ผิวใสไร้ที่ติดดั่งหยกขาวแวววาวยั่วยวนใจ ทำให้เขารู้สึกคันในใจอยากจะทานทน…

“สร้อยคอทับทิมนำกลับมาได้แล้ว เฮ่าเซวียนกำลังนำมาให้อยู่ เพียงแค่คุณให้บอร์ดี้การ์ดปล่อยเขาเข้ามา เขาก็จะนำให้ได้ก่อนสามทุ่ม…”

“เขามีความสามารถมากไม่ใช่เหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขัดเธอขึ้นมา หันหลังเดินไปนั่งยังโซฟา “อย่างนั้นก็หาวิธีเข้ามาเองสิ”

“คุณ…”เฟิงเชียนเสวี่ยโมโหเสียจนหน้าถอดสี “คุณจงใจทำให้เรื่องมันยากขึ้น”