สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 191

“เพราะว่าคุณเรื่องมาก” เยี่ยเจิ้นถิงจ้องมองเขาด้วยความเย็นชา

“ผม...” ซือเฮ่าเซวียนตกใจกลัวครู่หนึ่ง เขารีบอธิบาย “ที่ผมเอาสร้อยเส้นนี้มาคือก็เพราะว่าคนของผมนั้นทำผิด ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคนอื่นๆ”

“พูดอีกอย่างก็คือคุณไม่ได้ทำอย่างนี้เพื่อเธอ” เยี่ยเจิ้นถิงชี้ไปยังเฟิงเชียนเสวี่ย

“ไม่ใช่อย่างนั้น” ซือเฮ่าเซวียนก้มหน้าก้มตาไม่มองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดหัวคิ้ว ในใจของเธอรู้สึกแย่มาก

ถึงแม้จะรู้ว่าที่ซือเฮ่าเซวียนพูดออกไปอย่างนี้ก็เพื่อที่จะปกป้องตัวเอง แต่จากที่ได้เห็นถึงความต่ำต้อยของเค้าด้วยตาตัวเองแล้ว ความรู้สึกของเธอก็ยิ่งซับซ้อนขึ้น...

“พูดมาสิ ที่เฟิงซื่อล้มละลายมันมีความเกี่ยวข้องกับฉันอย่างนั้นเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงซักถามอย่างตรงไปตรงมา

ซื่อเฮ่าเซวี่ยนสั่นไปทั้งตัว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปมาก

“ไม่ใช่อย่างที่เขาพูดนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบอธิบาย “ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาทั้งนั้น”

“พูดสิ!” เยี่ยเจิ้นถิงตะโกนด้วยความโกรธเคือง

ซือเฮ่าเซวี่ยนเนื้อตัวสั่นเทา เขารีบตอบ “ผม...ผม...ผมไม่รู้...”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่พูดอะไร แต่กลับมองเขาอย่างเยือกเย็น

“นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูดปกป้องเขา “คุณจะดึงคนอื่นเขามาเกี่ยวข้องกับเรื่องระหว่างพวกเราทำไม”

“พูดถูก” เยี่ยเจิ้นถิงเปลี่ยนท่าทีขึ้นมาอย่างกระทันหัน เขายิ้มแย้มขึ้นมาโดยไม่คาดคิด “ประท่านซือไม่ต้องกลัว ฉันก็แค่ถามดูเท่านั้นเอง”

ซือเฮ่าเซวียนขมวดหัวคิ้ว เขากับเฟิงเชียนเสวี่ยไม่เข้าใจในตัวของเขาเลย

“ก็แค่สร้อยราคาหนึ่งร้อยล้าน ทำไมคุณจะต้องเอามาคืนด้วยตัวเอง”

เยี่ยเจิ้นถิงถือโอกาสหยิบสร้อยทับทิมโยนไปที่ด้านหน้าของซือเฮ่าเซวียน เหมือนกับการให้รางวัลกับของทานคนหนึ่ง “ฉันมอบเงินลงทุนกับคุณแล้ว เอามันไปเริ่มโครงการซะ!”

“ท่านหมายความว่า...” หน้าของซือเฮ่าเซวียนเต็มไปด้วยความสงสัย “สร้างมารถเริ่มโครงการขึ้นมาได้ใหม่อย่างนั้นเหรอ”

แต่สร้อยคอนี้มีความหมายแฝงว่าเยี่ยเจิ้นถิงกำลังให้โอกาสกับเขา

“แน่นอน” เยี่ยเจิ้นถิงนั่งพิงโซฟา โยกแก้วเหล้าไปมาอย่างสง่างาม “แต่ว่า...ของที่เหมือนกันมีมูลค่าได้เพียงอย่างเดียว สร้อยทับทิมเส้นนี้ท้ายที่สุดแล้วจะนำมาใช้สำหรับเริ่มโครงการของคุณหรือใช้เพื่อแลกอิสระให้กับเธอ คุณก็เลือกเอา!”

เฟิงเชียนเสวี่ยสั่นและชาไปทั้งตัว

และเฟิงเชียนเสวี่ยก็จะทอดทิ้งเขาไปในที่สุด

โดยเนื้อแท้แล้วจิตใจของมนุษย์ก็โหดร้ายเช่นนี้แหละ

ให้อภัยได้...เข้าใจได้...ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีความแค้นหรือความทุกข์ใจ

“เรื่องธุรกิจไม่เกี่ยวข้องกับผู้หญิง ทำไมถึงต้องเอาเธอเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย” ซือเฮ่าเซวียนตื่นกลัว “ประธานเยี่ย เงื่อนไขที่ผมเสนอไปในครั้งก่อน ถ้าหากยังไม่เหมาะสมพวกเราค่อยคุยกันอีกครั้งก็ได้...”

“ไม่มีอะต้องคุย” เยี่ยเจิ้นถิงตัดบทสนทนาของเขา เขาเตือนอย่างไม่แยแส “หนึ่งนาที คุณเลือกเอง ต้องการเธอหรือว่าต้องการบริษัท!”

พูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ

เพื่อเหลือพื้นที่ให้กับซือเฮ่าเซวียนและเฟิงเชียนเสวี่ย

ซือเฮ่าเซวียนกำหมัดไว้แน่นทั้งสองข้าง ดวงตาเป็นสีแดงเข้ม รู้สึกประหม่าและเคร่งเครียด

เฟิงเชียนเสวี่ยมองเขาอย่างเห็นอกเห็นใจ ภายในใจมีคำพูดเป็นร้อยแต่กลับพูดไม่ออกเลยสักคำเดียว...

เธอรู้ดีว่าเธอไม่มีทางที่จะหนีไปจากอำนาจอชั่วร้ายของเยี่ยเจิ้นถิงได้ สุดท้ายเธอก็ต้องเป็นของเล่นให้กับเขา...