สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 196

“ขอร้องคุณล่ะ ให้ฉันเข้าไปเถอะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยร้องไห้สะอึกสะอื้น ภาวนาอย่างต่ำต้อย “ข้างนอกมีหมาป่าจะกินฉัน!”

“อ้อ!” เยี่ยเจิ้นถิงขานตอบ เขาลุกขึ้น ถือแก้วเหล้าแล้วเดินออกไปอย่างช้าๆ

“เฮ้ เฮ้” เฟิงเชียนเสวี่ยร้อนใจแทบจะบ้าอยู่แล้ว เธอตบไปที่ประตูเหล็กที่เขียวเข้ม “คุณคงไม่ใกล้ตายแล้วไม่ช่วยใช่ไหม คุณไม่ให้ฉันเข้าไป ฉันอาจจะตายได้นะ!”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่สนใจเธอ เดินไปที่คฤหาสน์ต่อไป

“เยี่ยเจิ้นถิงงง” เฟิงเชียนเสวี่ยตะโกนด้วยความโมโห “ คุณมันไม่ความเป็นมนุษย์ เลวทราม กรรมจะตามสนองคุณ!”

เยี่ยเจิ้งถิงหยุดฝีเท้าทันที หันกลับมามองเธออย่างเยือกเย็น “เวลาแบบนี้ เธอยังกล้าด่าคนอีกเหรอ”

“คุณ คุณอย่าคิดว่าฉันจะต้องอ้อนวอนคุณ” เฟิงเชียนเสวี่กัดฟัน เธอพูดอย่างดื้อรั้น “ถ้าหากฉันตายอยู่ตรงนี้ คุณก็จะหนีความรับผิดชอบไม่พ้น ตำรวจจะต้องมาหาถึงที่ แล้วคุณก็คืออาชญากร!

“อ้อ!” เยี่ยเจิ้นถิงผงกหัวอย่างจริงจัง และชี้ไปที่กล้องวงจรปิดด้านนอกประตู “เจ้าสิ่งนั้นมันจะถ่ายขั้นตอนที่เธอถูกกิน หมาป่าตัวนั้นมันอาศัยอยู่ในป่า ฉันไม่ได้เป็นคนเลี้ยงมัน กฎหมายก็ไม่ได้บัญญัติว่าเจอคนใกล้ตายแล้วไม่ช่วยจะผิดกฎหมาย!”

“คุณ ...” เฟิงเชียนเสวี่ยถึงกับหมดคำพูด

“ฉันจะสอนให้!” เยี่ยเจิ้นถิงยกมุมปากขึ้นยิ้ม เขาพูดอย่างนุ่มนวล “ตอนที่หมาป่ากัดกินเธอ เธอก็จะร้องโวยวายไม่ต่างอะไรกับเมื่อตะกี้นี้ มันคงจะเอือมระอา และกัดไปที่คอของเธอ เลือดสดๆ จะพุ่งออกมาเหมือนกับน้ำพุ และตายในชั่วพริบตา ไม่เจ็บหรอก!”

เฟิงเชียนเสวี่ยกลัวจนใบหน้าซีดขาว ร่างกายสั่นระริก ปากสั่นระรัว พูดไม่ออกเลยสักคำเดียว

“ขอให้เธอตายอย่างมีความสุข ลาก่อน!”

เยียเจิ้นถิงโบกมือให้เธอและหันหลังจากไป

“เยี่ยเจิ้นถิง...” เฟิงเชียนเสวี่ยแผดเสียงคำรามพร้อมกับทุบไปที่ประตูเหล็ก “คุณมันไอ้หมาใจดำ จุดจบของคุณไม่ดีแน่!”

โบร๋ววว

จู่ๆ ด้านหลังก็มีเสียงร้องของหมาป่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“อ้าาา”เฟิงเชียนเสวี่ยหวาดกลัว ตุ๊บ! เสียงคุกเข่ากับพื้น เธอร้องไห้เสียงดัง “ฉันขอร้องล่ะ คุณช่วยฉันเถอะนะ ช่วยฉันเถอะ ฉันยังไม่อยากตาย ฮือ...ฮือ...ฮือ”

เยี่ยเจิ้นถิงหันหลังให้กับเธอ เขายกมุมปากยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ

“จุ๊...จุ๊...จุ๊!” เยี่ยเจิ้นถิงถอนหายใจพร้อมส่ายหัวไปมา “อ่อนแอจริงๆ กลัวจนสลบไปซะแล้ว”

เขาเดินเข้าไปอุ้มเธอ เขาสั่งกับบอดี้การ์ด “ปลดทั้งหมดออกเถอะ”

“ครับ คุณชายเยี่ย”

บอดี้การ์ดกดปุ่มเปิดปิด ดวงตาสีเขียวเหล่านั้นก็ค่อยๆหายไปทันที

เยี่ยเจิ้นถิงอุ้มเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าไปในคฤหาสน์ นำเธอไปวางไว้บนเตียง

เหล่ยอวี่นำข้อตกลงที่พิมพ์มาใหม่ส่งให้กับเขา

เยี่ยเจิ้นถิงจับมือเฟิงเชียนเสวี่ย กัดไปที่นิ้วโป้งของเธอ เลือดสดๆ ค่อยๆซึมออกมาอย่างช้าๆ......

เขานำนิ้วโป้งของเธอออกแรงกดลงไปตรงที่เซ็นชื่อในหนังสือสัญญา หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างพอใจ......

“ฉันเคยบอกแล้วว่า...เธอหนีไม่พ้นกำมือของฉันหรอก!”