สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 235

“ใช่ ใช่ แบบนี้เลย…” เสือชี้ไปที่เยี่ยเจิ้นถิงอย่างตื่นเต้น “ที่แท้ สี่ปีก่อนผู้ชายที่เธอนอนด้วยก็คือคุณ…”

ในตอนนั้นเองที่ ไป๋ชิวอวี่ ไป๋ลู่ และเฟิงซื่อหยวนต่างตกตะลึง

ทั้งสามคนเบิกตากว้งด้วยความประหลาดใจ มองที่เยี่ยเจิ้นถิงและเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างไม่เชื่อ…

ข่าวนี้เหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ ทำให้พวกเขากลายเป็นคนโง่

พวกเขาทำทุกวิถีทางที่จะใส่ร้ายป้ายสีเฟิงเชียนเสวี่ย ข่มขู่เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกี่ยวกับเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน และยังหาหลักฐานทุกอย่างมาเปิดโปงและทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียง

คิดเองว่าตัวเองมีไพ่ตายอยู่ในมือ สามารถหยิบออกมาใช้เมื่อไรก็ได้ คิดไม่ถึงว่า…

นี่ไม่ใช่ไพ่ตาย แต่เป็นไพ่ที่ทำให้พวกเธอตาย!

มิน่าเล่า ไม่ว่าพวกเธอจะใช้เรื่องเมื่อสีปีก่อนดูถูกและป้ายสีเธอยังไง เยี่ยเจิ้นถิงก็ยังเชื่อใจเธออย่างแน่วแน่ และปกป้องเธอ!

ที่แท้เขาก็คือ“ผู้ร้ายตัวจริง”!

เฟิงเชียนเสวี่ยถอนหายใจลึกๆ ตอนนี้ความจริงก็ได้ปรากฏ ล้างมลทินให้ตัวเองได้แล้ว!

วันหลังตระกูลไป๋คงไม่กล้าเอาความลับนี้มาข่มขู่เธออีก…

“แม่…” ไป๋ลู่ตัวสั่นแล้วดึงไป๋ชิวอวี่มากระซิบที่ข้างหู “ถ้างั้น สามตัวนั่นก็เป็น…”

“หุบปาก!” ไป๋ชิวอวี่ตบปากเธอทันที ตะคอกใส่ “ยังอยากมีชีวิตรอดออกไปไหม”

ไป๋ลู่ปิดหน้าด้วยมือที่บาดเจ็บ น้ำตาแห่งความเสียใจไหลเอ่อออกมา…

ในขณะนี้ เธอถึงรู้ว่า ตัวเองแพ้แล้ว แพ้อย่างราบคาบ

“ต่อให้ประธานเยี่ยมีความสัมพันธ์กับเธอเมื่อสี่ปีก่อน แต่เธอก็ล่อลวงลูกเขยของฉันจริงๆนะ” ไป๋ชิวอวี่บีบน้ำตา พูดอย่างเศร้าใจว่า “ลูกสาวกับลูกเขยของฉันรักกันมาก แต่เป็นเพราะการปรากฏตัวของเธอ ตอนนี้ถึงได้หย่าร้างกัน”

“ใช่แล้วๆ” เฟิงซื่อหยวนรีบพูดสมทบ “ตอนแรกพวกเรายังไม่รู้ความจริง เลยคิดว่าเสือเป็นผู้ชายเมื่อสี่ปีก่อน ดังนั้นจึงให้เชียนเสวี่ยแต่งงานกับเสือ ทำอย่างนี้ก็เป็นการดีกับทั้งสองครอบครัว และตลอดเวลาที่ผ่านมา พวกเราก็ไม่ได้ทำร้ายเชียนเสวี่ยเลย”

ตอนนี้จะมาพูดอ้างถึงพ่อของเธอ?

“ใช่จ๊ะ เชียนเสวี่ย ป้าต้องขอโทษหนูด้วยนะจ๊ะ ขอร้องหนูล่ะ…”

ไป๋ชิวอวี่ลดทิฐิลงและขอร้องเฟิงเชียนเสวี่ย มีเพียงไป๋ลู่ที่จ้องเธอด้วยความโกรธแค้น

“อย่าเพิ่งรีบพูดอะไร” เยี่ยเจิ้นถิงขัดจังหวะพวกเขา “ยังมีบางเรื่อง พวกคุณยังไม่ได้สารภาพให้ชัดเจน”

ทุกคนเงียบทันที มองดูเขาด้วยความกลัว

“ผม ผมสารภาพไปชัดเจนหมดแล้ว” เสือพูดอย่างอ่อนแรง “ผมไม่มีอะไรปิดบัง…”

“จริงเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงหันมาจ้องเขา แววตาหนาวเข้าไปถึงกระดูก

เสือตกใจมากจนคุกเข่า”ตุ้บ”ลงกับพื้น พูดอย่างหวาดผวา “ผมสารภาพ ผมจะสารภาพ ผม ตอนผมจะไป ยังขโมยเงินในกระเป๋าตังของเธอ อย่างอื่นไม่มีแล้วครับ”